Good Meets Bad

65: Pero Paano?

Nicole's Point of View (Cassandraline Whitefox)

"Salamat talaga at pumunta kayo. Salamat dahil pinili niyong tulungan kami." Sabi ni Sir Warren ng matapos ang meeting namin kasama ang mga creatures na ipinahanap ni Sir Warren. Nagulat nga kami nang pag-uwi nina Derek at Martin ay kasama nila ang buong pamilya nila. Kaya naman ang iba ay gumaya. More chances of winning, di'ba?

Nakakaexcite na lahat talaga kami ay magtutulungan at magsasanib puwersa sa war na pinakahihintay namin. The war that turns out the enemy became your friend.

All these time I thought this was a contest. Na kailangang malamangan ng light creatures ang dark creatures dahil kami ang tingin ng lahat ay mabuti. Akala ko nung una pa lang ay enemy is enemy, enemies will never be on your side no matter what. Akala ko lang pala.

But it doesn't stop me from thinking kung mamatay ba kami ni Lian. Di'ba iyon ang tinadhanang mangyari? Masters and mistresses always die at the end, at the freaking war. Maliban na lang kung may problema 'yung kalaban mo at nagpatalo, di'ba? Pero si daddy ang dating master, soguro ganoon ang nangyari.

If I learned something throughout my journey here in Heavenly Academy since when I was young, yun ay ang bumangon kapag nadapa. Bumangon kahit mag-isa ka lang. Na ang dating ako na mahina, ngayon ay malakas na. Na kakayanin ko kahit ano pa 'yan ng walang kasama. Kaya kong harapin ang kahit anong problema. Na dapat gawin kong inspirasyon ang mga taong nagmamahal sa akin at ang mga nanatili sa tabi ko. Lalong lalo na ang nanay ko, kahit na nasaan siya o kung ano man, alam kong nasa tabi ko lang ang presensya niya. I know she's watching me at alam kong alam niya lahat ng achievements na nagawa ko, even my mistakes and failures. Isa din sa mga natutunan ko sa school na ito ay hindi lahat ng gusto mo ay makukuha mo. Hindi lahat ng gusto mong mangyari ay ang itinadhana. Kailangan mong magpakahirap para sa mga tao sa paligid mo at hindi para sa'yo.

"Hey." Lumingon ako sa tumapik ng likod ko.

"Wait, are you telling me your dad wants you to transfer to a new school, again?" Sabi sa akin ni Dani habang ineemphasize ang word na 'again'. Lagi talaga akong palipat-lipat ng school at sa school lang ako na ito tumagal ng half ng school year.

Dani is my crush ever since I transfered here in St. Monica University. Siya ang kauna-unahan kon naging kaibigan dito sa school. I was mesmerized by his deep and dark green eyes. his hair was black at napakaputi niya. Sobrang gwapo tapos matalino pa. English speaking siya at minsan lang magtagalog. Medyo masungit pero maasahan.

"Hey, lumipad na naman ba isip mo? Alam mo, minsan naiisip kong wala ka talagang kwentang kausap." Sabi niya. Nanlaki ang mga mata ko at nabalik sa realidad.

"A-ah, sorry, inaantok pa kasi ako. What were we talking about?" Sabi ko sa kaniya. He rolled my eyes and sighed.

"Are transferring again to a new school?" Sabi niya. I nodded as my response.

"D-dani?" Nauutal kong sabi. Ganoon pa rin ang mukha niya, wlaang nagbago maliban sa tumangkad siya but girl, I'm totally over him. Hahaha. Pogi pa rin siya. Ngayon ko lang nalamang bampira siya but I'm so done with scenes like this. Parang nasanay na ako.

(A/N: Wow, ha?)

"Yup, 'sup?" Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa. He's a vampire. A hot, gorgeous vampire.

"I'm doing great. And you?" Sabi ko. Ngumisi siya at sinuklay ang buhok niya gamit ang mga daliri niya.

"You look so old. But yeah, pogi pa rin." Mayabang niyang sabi. My jaw dropped. Ako? Mukhang matanda? Gago ba siya? Bangasan ko kaya 'yung 'pogi' niyang mukha? Papatayin ko 'tong bampirang 'to, pigilan niyo ako.