Chapter Thirteen

3.5K 114 36
                                    

Marie

“Ba’t di mo hinatid yung bag ko kanina?”

Feeling ko naging dam na ang noo ko. Shet.

“Ah... eh... Hi?” Bakit ako nauutal? Huhuhuhuh. ≥﹏≤

Bwisit naman talaga kasi si Destiny, galing tumayming amputs. Kagigil. Sana talaga nagpalada na lang ko sa Final Destination, oh well. Masasabi ko na rin na huling hantungan ko na 'to by the looks of Asungot in front of me. Rest In Peace Marie.

“Tell me why.” Nanatiling masama ang tingin niya sa akin pero hindi siya nagtaas ng boses.

Umisip ka ng alibi Marie!!!

“Teka lang, first of all hindi mo ako P.A. Bodyguard mo ‘ko! Pangalawa, hindi mo ako pwedeng utusan ng kung ano-ano, lagpas na ‘yan bilang bodyguard. Kung ganito ang mangyayari edi sana tumanggi ka na ng nagsuggest ang ama mo tungkol dito! Pakyu! At kung sasabihin mo kung bakit hindi ako tumanggi? Kailangan ko ng pera! May pinapakain ako sa probinsiya at tanging ako na lang ang inaasahan nila! Kaya kung pwede lang sana alamin mo kung ano ang kaibahan ng Bodyguard sa P.A!”

Hingal na hingal ako pagkatapos iyong sabihin. Shet. Waht da hell did I do? Anong ginawa ko?

(╥﹏╥)

Napansin kong natigilan si Asungot at napatampal ng noo. Napansin ko ring mas lalong tumindi ang tingin sa akin ng mga estudyante. Good luck Marie, sana makalabas ka pa. 〒_〒

Nawala lahat ng inisip ko ng bigla akong hinatak ni Asungot. Bitbit ko yung bag niya sa kabila kong kamay habang hinihigit niya ako sa kabila. “B-bitawan mo ko!! Saan mo ko—”

Natigilan ako sa pagsasalita ng biglang pumasok ang teachers. Double deds na ako. Huhuh.

“Saan kayo pupunta?!” Sa halip na sumagot ay hinigit ako ni Asungot palabas. Saan niya ako dadalhin? Eto na ba? Isusuko ko na ba ang bataan? Charot lungs. Ahahaha. Lande.

Narinig ko pa ang sigaw ng teacher bago kami nakalayo doon. Buti na lang talaga class hours at wala masyadong estudyante ang pakalat-kalat.

“Saan mo ba ako dadalhin?!” Nagpatuloy siya sa paghigit sa akin. Ang sakit na sa kamay. T_T

Saka niya lang binitawan ang kamay ko nang makarating na kami sa rooftop. “Ang sakit ng kamay ko!”

Nagitla ako ng bigla niyang kinuha ang kamay ko. “O-oh sh*t sorry. I-i didn't mean to...” Hinigit ko na lang ang kamay ko sa kanya. Iba ang hawak niya bes! Parang, parang may halong love? Charot. Ahahaha. Lande ulit.

Itinago ko ang namumula kong mukha. Sana lang di niya mapansin. “O-okay lang. Bakit mo nga pala ako dinala dito?”

Iniharap niya ako sa kanya with a serious face, eto na ba? Hahalikan na niya ba ako?

Earth: Assuming.

Grrr.

“Bakit mo ‘yon sinabi kanina? Alam mo ba kung ano ang mangyayari sa’yo? This campus is full of sh*ts! Feeling ko ako ‘yung magiging bodyguard imbes na ikaw. Tsk.”

“Hindi mo na ako kailangan pang protektahan. I can do it myself.”

“Hindi ikaw. Tanga.”

Sabi ko nga. →_→

“It’s for my good record. Ano na lang ang sasabihin ni Dad pag nalaman niyang binubully ka dito?”

Oh that’s it. Parang naging kasalanan ko na kung bakit ko binitawan ang mga salitang 'yun kanina.

Diary ng Walang PantyМесто, где живут истории. Откройте их для себя