My two dads

Hoofdstuk 32

Louis POV 

De eerste show was begonnen. 5SOS stond op het podium en wij mochten bijna. Nadat ik mijn haar had laten doen liep ik terug naar mijn kleedkamer. Harry zat op de bank en staarde voor zich uit. 'Bijna klaar?' vroeg ik enthousiast. Hij knikte zwakjes. Ik zuchtte en ging naast hem zitten. 'Iedereen ziet dat er iets met je aan de hand is dus zeg alsjeblieft niet weer dat het goed met je gaat Harry' en ik pakte zijn hand vast. Mijn vingers gingen over zijn tatoeages als hij begint met praten. 'Ik kan het je niet vertellen' zegt zijn schorre stem. 'Waarom niet? We vertellen elkaar altijd alles.' Zeg ik. Hij kijkt me niet aan en mijn ogen vullen zich met tranen. Hij trekt zijn hand weg, staat op en verlaat de ruimte. Verdrietig blijf ik achter. Ik schrik op van Roos die binnenkomt en veeg mijn tranen weg. Mijn armen sla ik om haar heen en ik verzeker haar dat er niks aan de hand is. Haar ogen geloven me niet maar ik moet gaan. Liam roept me en ik volg hem naar het podium.

'Waar is Harry?' roept iemand van de crew. 'Ik ben er' en hij komt aangerend. Zijn ogen zijn rood en hij durft me niet aan te kijken. Ik had nu liever niet willen optreden maar ik weet ook dat het hem energie geeft. Liam en Niall zijn al doorgelopen dus ik pak Harry's hand en neem hem mee. 'Genieten, even alles vergeten. We praten straks' zeg ik hem voordat we op gaan. Hij kijkt me dankbaar aan 'Ik hou van je' zegt hij zacht. 'Kom let's do this!' en ik trek hem mee het podium op.

Ashton POV

Ik wordt wakker van gesnik. Roos ligt met haar rug naar me toe en haar schouders gaan op en neer. Voor de vierde keer deze nacht draai ik haar om. 'Sst.. het is oke' en ik wrijf over haar rug. Op deze manier is het een lange nacht voor ons beide. Ik weet nog goed hoe ze in het begin niemand vertrouwde en nu ze iedereen vertrouwd vindt ze het moeilijk als er dingen aan de hand zijn. Ze wil gewoon graag iedereen helpen. 'Sorry' zegt ze zacht. 'Je hoeft geen sorry te zeggen' zeg ik haar dan. Ze komt tegen me aan liggen en drukt haar gezicht in mijn hals. Ik voel de nattigheid van haar tranen en het doet me pijn. Ik wil haar niet verdrietig zien. Het eerste wat ik morgen ga doen is Louis vragen wat er aan de hand is want dit kan zo niet langer.

Ik zie Louis alleen aan het ontbijt zitten en zie mijn kans om hem te spreken zonder dat Roos doorheeft dat ik dit doe. 'Louis..' begin ik en ga voor hem zitten. Hij kijkt me aan. Flinke wallen zijn zichtbaar onder zijn ogen. 'Ashton, ik wil even alleen zijn' en hij gaat verder met eten. 'Het gaat om Roos' hij kijkt weer op. 'Wat is er met haar?' 'Ze heeft amper geslapen en alleen maar gehuild vannacht. Is er iets met Harry?' Hij kijkt me doordringend aan. 'Ik heb vannacht ook niet geslapen dus ik heb hier nu even geen zin in.' Zegt hij wat bot. 'Je hoeft het mij niet te vertellen als je het niet wil maar wees eerlijk tegen Roos. Ze weet dat jullie haar niet de waarheid vertellen. Ik wil niet dat het weer zo als de vorige keer eindigt toen jullie die brief van haar moeder verborgen hadden gehouden. Doe haar alsjeblief niet opnieuw pijn.' En dan verlaat ik de ruimte.

Harry POV

De show was zwaar geweest maar ik heb ook alles even kunnen vergeten. Ik weet dat het niet eerlijk is tegenover Louis dat ik hem niet vertel wat er aan de hand is maar ik heb geen keuze. Helaas is zijn persoonlijkheid zo geweldig dat hij het niet kan laten rusten en iedereen wil helpen. Nadat ik mijn laatste zin afzing en naar de fans zwaai ren ik het podium af. Toch wel een beetje bang voor het gesprek wat ik vanavond met Louis aan moet gaan. Waardoor dus nu mijn rot gevoel weer terug komt. Ik kan het hem niet vertellen.

Het is al laat als we bij onze hotelkamer aankomen. Ik begin mezelf klaar te maken om naar bed te gaan maar Louis blijft tegen de muur staan. Met een rot gevoel kijk ik hem aan en er ontstaat direct een brok in mijn keel. 'Roos heeft me zien huilen' zegt hij zacht. Ik slik en kijk naar mijn handen als ik één voor één de tranen over mijn wangen voel lopen. 'Harry..' en hij komt naar me toegelopen. 'Je hebt zoveel pijn en je vertelt me niet waarom' roept hij. 'Hoe kan ik je dan helpen?' gaat hij verder. Ik ga in bed liggen en trek de dekens over me heen. Aan de geluiden te horen kleed Louis zich ook uit en niet veel later voel ik hoe hij naast me in het bed komt liggen. Zijn ademhaling laat me horen dat hij boos is. Een snik verlaat mijn mond en snel sla ik mijn hand voor mijn mond. Louis komt tegen me aan liggen en al snel voel ik zijn warme armen op mijn blote huid rusten. Ik draai me om en verberg mijn gezicht in zijn hals als ik zachtjes huil.