My two dads

Hoofdstuk 11

POV Ashton

Na een lange reis naar de arena ben ik blij dat we er zijn. We lopen direct door omdat we zo repetitie hebben. Ik hoor al dat One Direction op het podium staat. Plotseling bots ik tegen iemand op. Ik kan haar nog net opvangen. Als ik beter kijk zie ik dat het Roos is. Ik had al wat foto's van haar gezien. Dat is echt weer wat voor mij om meteen tegen iemand op te lopen. Lekker eerste indruk Ashton. Ik kijk naar haar. Ze is mooi. Er zit wat angst in haar ogen maar als de jongens ook aan komen lopen en we een gesprek starten verdwijnt dat. Harry komt aanlopen en het is onze beurt om het podium te betreden. Ik loop naar het podium en ga op mijn plek bij de drums zitten.

De repetitie ging goed en vanmiddag hebben we tijd voor ons zelf. 'Boys wat gaan we vanmiddag doen?' 'We kunnen de stad in?' stelt Luke voor. 'Ja doen we' zegt Calum. Ik pak wat drinken uit de koelkast en ga weer terug op de bank zitten. 'Ash, waar zit je met je gedachten?' 'Heh, wat?' reageer ik op Luke. 'Of je eten wil?' ik knik. Ik ben gewoon moe van het reizen denk ik. Ineens hoor ik een harde schreeuw, het lijkt op een meisje.

POV Roos

Blijkbaar ben ik op de bank in slaap gevallen merk ik als ik met een ruk omhoog schiet. Die rot nachtmerries elke keer. Tranen rollen over mijn wangen en ik tril. De deur wordt voorzichtig open gedaan en ik zie een jongen verschijnen, Ashton. Een beetje onzeker loopt hij naar me toe. Ik probeer mijn tranen weg te vegen maar het lukt niet. 'Gaat het wel met je?' vraag hij. Ik knik en snel sta ik op en loop naar de wc. Waarom kan ik nou nooit eens een keer normaal doen? Elke keer weer moet ik getroost worden. Elke nacht wordt ik wakker door zo'n nachtmerrie en elke nacht is Harry of Louis er dan weer en nu zelfs Ashton. Waarom kan ik niet voor mezelf zorgen? Worden die mensen niet moe van mij? Als ik weer terug kom van de wc zie ik dat Ashton er nog steeds is. 'Gaat het echt wel?' ik bijt op mijn lip om mijn tranen tegen te houden. Weer knik ik. Op dat moment komen Harry, Louis, Niall en Liam binnen. Enthousiast beginnen ze te praten en rond te springen. Ik denk dat de repetities goed zijn gegaan. 'Alles goed hier?' vraagt Harry een beetje verward. Ashton kijkt me aan. 'Ja, ik kwam net vragen of Roos met mij en de jongens mee naar de stad wilde.' Opgelucht zucht ik. Hij is te vertrouwen. Voordat ik het weet pakt Ashton mijn hand en neemt hij me mee naar de andere.

Ik neem nog een lik van het ijsje voordat ik het terug aan Calum geef. 'Je hebt bijna mijn hele ijsje op' lacht hij, ik steek mijn tong naar hem uit. 'Dan had je hem maar niet moeten geven' lach ik. Voordat ik het weet duwt Michael zijn ijsje in mijn gezicht. 'Gadver, bedankt Michael' alle vier de jongens lachen me uit. 'Serieus?' uiteindelijk kan ik er zelf ook wel om lachen. Ik pak wat servetjes en probeer mijn gezicht schoon te krijgen. 'Kom ik help je wel' zegt Ashton terwijl hij het servetje van me overneemt. 'Het zit zelfs in mijn haar' zeg ik geërgerd. Op dat moment gaat mijn telefoon. Ik kijk op het scherm het is Louis. Ik kan niet opnemen aangezien Ashton nog steeds mijn gezicht schoon maakt. Hij belt wel weer terug. Ineens komt er een van de beveiligers naar ons toe gelopen. 'We moeten gaan' en hij gebaart naar de straat. Het is me nu pas opgevallen dat er steeds meer fans komen. Zuchtend sta ik op en we lopen langzaam terug naar het hotel.

POV Louis

Roos is al een tijdje weg en Harry en ik wilde eigenlijk met zijn drieën gaan eten dus ik besluit om haar te bellen. Nadat mijn telefoon een tijdje is overgegaan wordt er niet opgenomen. Harry komt binnengelopen. 'Wie bel je?' 'Roos maar ze neemt niet op' 'Maakt toch niet uit, dan heb ik even tijd met jou alleen' hij knipoogt naar me. Ik voel mijn wangen rood worden. 'maar we zouden gaan eten met zijn drieën' 'weet ik sunshine, dat kan straks ook nog' zachtjes drukt hij zijn lippen op die van mij. Mijn handen leg ik op zijn heupen. Voorzichtig trek ik hem mee naar het bed en we laten ons erop vallen. Mijn handen glijden onder zijn shirt. We schrikken op als de deur open gaat. Roos staat met een rood hoofd in de deuropening. Ze wil alweer omdraaien. 'Roos, je bent er' zegt Harry terwijl hij snel is gaan zitten. Ze loopt naar haar tas en pakt wat kleding 'ik ga even douchen'. Ik kijk Harry aan als Roos de badkamer in is. 'betrapt' zegt hij terwijl hij een kus op mijn mond duwt. Ik lach, wat een grappenmaker.

POV Roos

Nadat ik met mijn vaders in een luxe restaurant hier ergens in Portugal was wezen eten waren we weer terug in het hotel. Het eten had heerlijk gesmaakt. Het was erg gezellig geweest en we hadden een hoop gelachen. Er word op de deur geklopt. We liggen met zijn drieën op het tweepersoonsbed en kijken een film. Harry staat op en loopt naar de deur. Er is een soort van gangetje dus ik kan niet zien wie er is. 'Roos het is voor jou' verbaast sta ik op. Voor mij? Ik loop naar de deur en zie Ashton staan. Harry is alweer terug naar Louis gelopen. 'Kan ik je even spreken?' vraagt Ashton. Ik knik. 'Ik ben even weg' roep ik naar mijn vaders en sluit dan de deur achter me. 'Kom' zegt Ashton 'waar gaan we naar toe?' Ashton zegt niks totdat we er zijn. We komen uiteindelijk boven op het grote balkon van het hotel uit. Er zit niemand dus we zoeken een plaatsje. Het is tien uur geweest maar het is nog steeds lekker weer. Ik kijk hem een beetje vragend aan. Ik zie aan hem dat hij niet weet hoe hij moet beginnen. 'Ik vroeg me af wat er nou vanmiddag was?' begint hij dan uiteindelijk. Ik sta op en loop naar de rand van het balkon. Ik kijk wat voor me uit. Een paar tranen verlaten mijn ogen. Ik schrik op als Ashton naast me komt staan. 'Huil je?' 'Nee, het is de wind' snel veeg ik de tranen weg. 'Hoelang kennen we elkaar nu? Een halve dag? Dan hoef ik toch niet meteen alles te zeggen' hij schrikt. 'Sorry, ik bedoelde het niet zo' zegt hij dan. 'Nachtmerrie' hij kijkt me vragend aan. 'Ik had een nachtmerrie' herhaal ik. 'Ik had ze ook' 'echt?' vraag ik zachtjes. Hij knikt. We gaan weer terug op het bankje zitten. 'Ik had een moeilijke periode een tijd geleden. Elke nacht werd ik zwetend wakker. Ik durfde niet meer te slapen. Maar nu zijn ze voorbij.' 'Hoe dan?' 'Ik probeerde ze te negeren en dat hielp' ik keek hem aan. Hij zag er kwetsbaar uit.

Het gesprek op het balkon was fijn. Nadat we over de nachtmerries gepraat hadden was het onderwerp in leuke dingen verandert. Het was al twaalf uur geweest voordat ik weer terug in mijn hotelkamer was. Morgen was het eerste concert en ik was erg benieuwd. Ik kon eigenlijk niet meer zo lang wachten.

-------------------------------------------------

Nieuw stukje, sorry dat jullie zo lang moesten wachten. Laat me weten wat je ervan vond! xx