My two dads

Hoofdstuk 3

POV Harry

We rijden de oprit van ons huis op. Ik was zo blij dat er geen paparazzi buiten het weeshuis stond, zo konden we rustig naar huis gaan. Ik stap uit en maak de deur voor Roos open. Ze kijkt een beetje verrast. 'Dankje' lachte ze voorzichtig. 'Geen dank.' Ze wil haar koffer pakken maar ik ben haar voor. 'Volg Louis maar' ik wijs naar Louis die al bij de deur staat.

Nadat we haar een rondleiding door het huis hebben gegeven laten we haar kamer zien. We staan voor de deur van haar nieuwe kamer. 'Je mag de deur open maken.' Roept Louis blij. Roos opent de deur en loop voorzichtig naar binnen. Als ze omdraait zie ik een mooie lach. Snel bekijkt ze alles.

Louis komt naast me staan en slaat zijn arm om me heen. Ik kijk hem aan en zie het geluk in zijn ogen. Ik trek hem tegen me aan en druk een kusje op zijn voorhoofd.

POV Roos

'Je mag de deur open maken.' Zegt Louis blij tegen mij. Voorzichtig leg ik mijn hand op de deurklink. Ik haal nog een keer rustig adem en duw dan de deur open. Ik kijk rond en stap dan naar binnen. Het is super mooi, zoiets had ik nooit durven dromen. Het was erg groot en heel mooi ingericht. Die twee hadden echt wel smaak. In de hoek van mijn kamer stond een tweepersoonsbed en aan de andere kant stond een bank met een tv. Ook was er nog een groot bureau waaraan ik kon studeren met een boekenkast. Ik draaide me om en lachte blij. Harry en Louis stonden tegen elkaar aan en keken gelukkig. Ze waren schattig samen. Vervolgens ging ik verder met rondkijken. Zo zag ik dat ik ook een eigen badkamer had en een inloopkast. Ik was heel blij.

'Wij gaan naar beneden. Als je wil kun je hier blijven of je kunt ook naar beneden komen. Kijk maar wat je wilt.' Zei Harry waarna Louis hem zo ongeveer aan zijn hand meetrok. 'oke. Ik blijf nog even hier.' 'Is goed Roos.'

Nadat ze weg zijn ga ik op mijn bed zitten. Ik zucht even. Alles is zo snel gegaan. Voordat ik het wist zat ik hier. Ik pakte mijn medaillon uit mijn koffer die Harry voor me naar boven had gebracht. Het was het medaillon van mijn moeder. Zij had hem weer van haar moeder gekregen. Ze gaf me het vlak voordat ze dood ging. Ik kan het me nog goed herinneren. Het was een donkere dag en het was slecht weer. Stop Roos, je moet er niet aan denken. Ik hield mezelf weer tegen. Ik wilde het moment waarop mijn moeder stierf niet herhalen. Het deed zoveel pijn. Alles waarvan ik hield was die dag weg. Soms kan ik het nog steeds niet bevatten dat ze er niet meer is. Een traan gleed over mijn wang. Snel legde ik het medaillon op mijn nachtkastje en veegde ik mijn tranen weg. Stop Roos.

Ik liep rond in mijn kamer en bekeek de spullen. Het was nog een beetje kaal maar ze hadden wel een hun best gedaan. Het was zo vreemd. Ik woon nu bij twee wereldberoemde mensen in huis en ik heb eigenlijk nog helemaal niet zoveel gezegd. Sommige meiden zouden er een moord voor doen om hier nu te zijn. Ik weet allemaal niet wat ik er van moet vinden. Ik keek op de klok, het was ongeveer twaalf uur en ik had eigenlijk honger.

Toen ik beneden aankwam kon ik de jongens niet vinden. Ik liep naar de grote woonkamer. Er stond een grote bank in en ik kon me nu al verheugen om daar in te gaan liggen. Ik lachte in mezelf. Roos je bent toch ook een gek kind. Ik liep naar de keuken. In de keuken aangekomen zag ik dat ze daar ook niet waren. 'Louis? Harry?' riep ik. Louis kwam de hoek om lopen.

POV Louis

Roos had net de deur van haar kamer opengedaan en keek nu blij rond. Ik vond het fijn om haar blij te zien. Harry trok me tegen zich aan en gaf me een kus. Daarna gingen Harry en ik naar beneden. Toen we beneden kwamen schonk ik wat te drinken voor ons in en we gingen buiten in de tuin zitten. Het was mooi weer. 'Ze is een leuke meid, Louis.' Zei Harry 'Inderdaad. Maar ze is zo stil.' 'Geef haar een kans Lou, ze is hier net.' 'Ja maar dadelijk heeft ze allemaal erge dingen meegemaakt en zit ze daar mee en..' 'Lou rustig nou' Harry trok me tegen zich aan. 'Geef haar de tijd, als ze erover wil praten dan doet ze dat vanzelf. Ik ben eerder bang voor de media.' Hij zucht. 'Waarom is er altijd die verdomde media' gaat hij verder. 'Ik hou van de fans, echt heel veel. Alleen al die roddelbladen en andere negatieve media. Soms snappen zij niet dat wij ook gewoon mensen met gevoelens zijn.' 'Ik snap je Hazz. Ik weet ondertussen ook wel dat als ik voor de zoveelste keer lees dat jij vreemd gaat met een ander het niet waar is maar dat soort dingen kan Roos nog niet inschatten. Daar moeten we haar tegen beschermen.' 'ze is een verstandige meid, we kunnen dit met zijn drieën aan.' Eindigt Harry het gesprek. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Ik ben gelukkig maar ik zit ook zo vol met zorgen. Is dat het vaderschap? 'Louis? Harry?' hoor ik Roos van binnen roepen. Ik sta op en loop naar binnen.

'Je riep me?' vroeg ik terwijl ik mijn hoofd om de hoek van de keukendeur steek. 'uhmm ja' zei ze wat ongemakkelijk. Ik liep de keuken verder in. 'wat is er?' vraag ik dan wat bezorgder. 'ik heb jullie eigenlijk nog helemaal niet bedankt' 'voor wat dan? Vraag ik verbaast. 'mijn kamer, voor alles, dat jullie me geadopteerd hebben voor een nieuwe start?' ze vraagt het meer dan dat ze het zegt. Ik loop naar haar toe. 'je hoeft me helmaal niet te bedanken. Wij zijn juist super blij met jou Roos' ik sla mijn armen om haar heen en ik voel hoe zij haar armen om me heen slaat. Ik denk dat het ijs gebroken is. 'Maar wat wilde je nu echt vragen?' ze lachte 'Ik vroeg me af wanneer we gingen lunchen.' Nu moest ook ik lachen. 'Als jij Harry roept begin ik vast met de voorbereidingen.'

POV Harry

Ik zag Roos naar buiten komen. 'We gaan zo lunchen, kom je? Zei ze. Ik stond op en liep met haar mee naar binnen. Terwijl we naar binnen lopen sla ik een arm om haar heen. 'Ik ben blij dat je er bent Roos' ze keek me blij aan 'ik ben ook blij dat ik hier ben.' Samen lopen we de keuken in waar Louis bezig is met het maken van pancakes. 'Mijn lievelingseten' roept ze blij.

-----------------------------------------

Lekker lang hoofdstukje voor jullie! x