My two dads

Hoofdstuk 5

POV Harry

We zijn onderweg naar de studio. Roos zit achterin en kijkt wat door het raam. Louis zingt zachtjes het liedje wat op de radio gedraaid wordt mee. Als ik de parkeerplaats van de studio op rij zie ik dat er paparazzi voor de deur sta. Verdomme, waarom juist nu? Gelukkig zijn het er niet super veel. Ik draai me om naar Roos 'blijf bij ons, oke?' Vervolgens stappen we uit. Snel lopen we naar de deur. Ondertussen krijgen we wat vragen op ons af gevuurd maar die beantwoorden we niet. Gelukkig waren deze papz niet erg opdringerig bedenk ik als we binnen zijn. 'Alles okay?' vraag ik aan Roos. 'Ja ik vond het niet heel erg eng' 'fijn. Ga je mee?' We lopen door een hal en komen dan aan bij de studio. Ik doe de deur open en daar staan Liam en Niall al. Ik begroet ze snel en daarna komt Louis met Roos binnen. De jongens geven haar een hand en stellen zich voor. Ik laat ze met zijn vieren achter en duik de opnameruimte in. Ik baal toch nog steeds verschrikkelijk van die paparazzi. Nu zijn er al foto's van Roos terwijl Louis en ik het zelf bekend willen maken. Maar we moeten Roos eerst even laten wennen hier. Snel zet ik mijn koptelefoon op en bekijk de tekst. Ik hoop maar dat ze straks weg zijn.

POV Roos

Ik loop achter de jongens aan naar de deur van het gebouw. Ik hoor dat er wat foto's gemaakt worden maar ik let er niet op. 'Harry, wanneer kom het nieuwe album uit? Heeft het al een titel? Hoe gaat het klinken deze keer?' 'Louis, krijg je meer solo's in dit album? Hoe groot deel hebben jullie zelf geschreven? Wie is dit meisje? Wie is zij?'. Harry en Louis reageren allebei niet maar kijken naar de grond en lopen stevig door. Gelukkig zijn we er bijna. Toen ik binnen stond vroeg Harry of het met me ging. Het was niet super eng want het waren er niet veel. Als je gewoon geconcentreerd doorloopt gebeurt er niks.

We lopen de lange gang in en ik kijk wat rond. Er hangen posters van bekende bands en artiesten. Ik zie Harry een deur binnen gaan. Louis en ik volgen hem. Ik loop door de deur en zie dan Liam en Niall. Ze begroeten me en stellen zich netjes voor. Harry loopt meteen door en gaat de opnameruimte in dus we blijven met zijn vieren achter. 'Ik ga even wat drinken halen, wil je ook?' vraagt Louis 'nee, ik heb geen dorst' en dan loop hij weer de deur uit. Ik praat wat met Niall en Liam en ik kan het al snel met ze vinden. Als we klaar zijn met ons gesprek komt Louis weer terug en gaat naast Liam op de bank zitten. Ik luister naar Harry die zingt. Hij heeft zo'n mooi stemgeluid vind ik. Ik was niet echt een fan van One Direction maar ik kende wel wat liedjes.

POV Louis

Ik zie hoe Harry baalt van de papz als we naar binnen lopen. Hij doet zoveel moeite om zich in te houden. Ik begrijp hem wel, hij heeft nooit rust. We lopen naar de studio toe en gaan naar binnen. Liam en Niall zijn er al. Ze stellen zich voor aan Roos en feliciteren me dan omdat ik nu vader ben. Ik heb dorst en besluit om wat drinken te gaan halen. Ik loop de ruimte uit richting de kantine. Ik haal een blikje fris uit de koelkast en ga even op de bank zitten. Waarom is Harry toch zo gestrest? Ik snap er even helemaal niks meer van. Hij gaat nu toch niet twijfelen of hij wel of geen vader wil zijn? Het maakt me onrustig als Harry ergens meezit.

Als ik terug in de studio kom zie ik dat Roos al druk aan het kletsen is met Liam en Niall. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik ga naast Liam op de bank zitten. We luisteren naar Harry en als hij klaar is ben ik aan de beurt. Ik stap de opnameruimte in en leg mijn hand op zijn schouder 'alles goed?' Hij knikt kort en verlaat dan de ruimte.

POV Roos

Ik zat hier al twee uur niks te doen. Af en toe ruilen de jongens van beurt om iets op te nemen maar voor de rest zitten ze een beetje op hun telefoon. Ik zie Louis uit de opnameruimte komen 'ben je klaar?' vraag ik enthousiast. Hij moet lachen 'ja nu ben ik klaar'. We staan op en zeggen de andere gedag en lopen dan de studio uit. Harry slaat zijn arm om me heen 'wat wil je vanavond eten?' vraagt hij. Ik denk even na 'pasta met veel kaas', de jongens lachen 'oke dan gaan we dat eten' zegt Louis lachend.

Na het eten blijven we nog even aan tafel zitten om wat te kletsen. Het eten had heerlijk gesmaakt en het toetje ook. Opeens werd het stil en Harry en Louis keken elkaar heel serieus aan. 'Roos je moet begrijpen dat we ook een keer naar buiten moeten brengen dat je nu onze dochter bent' begint Harry zachtjes. Ik knik niet wetend waar dit naar toe leidt. 'Ze zullen vragen gaan stellen over je verleden' ik slik. 'Ze komen er hoe dan ook achter, of wij het nu vertellen of niet. De media kan tegenwoordig bijna overal bij. Maar het enige verschil wat wij kunnen maken is dat wij de waarheid kunnen vertellen. De kans is groot dat als we niks zeggen er heel veel roddels zullen ontstaan. Roddels zullen er sowieso ontstaan maar dan minder.' 'Zou je het aan ons willen vertellen?' vraagt Louis voorzichtig. Ik kijk naar mijn handen die opeens heel interessant zijn geworden. Daarna kijk ik ze beide aan 'oke'.

'Ik ben opgegroeid in een klein dorpje in de buurt van Londen. Ik was altijd samen met mijn moeder. Mijn vader ken ik niet. Hij was al weg voordat mijn moeder wist dat ze zwanger was. Mijn vader staat ook nergens bij de gemeente vermeld als mijn vader. Ik had dus alleen een moeder. We hadden het goed samen totdat mijn oma overleed. Mijn moeder had geen broers of zussen en omdat ze geen man had heeft ze altijd veel steun van mijn oma gehad. Mijn oma overleed heel plotseling en dat kwam als een grote klap voor mijn moeder. Ik was toen ongeveer tien jaar.' Ik wacht even met verder vertellen. Beide kijken ze me nog steeds aan. Ik wil verder vertellen maar het lukt niet. Ik heb mijn verleden nog nooit echt met iemand gedeeld. Ik klap dicht. Louis legt zijn hand op mijn hand. 'Na de dood van mijn oma ging het heel slecht met mijn moeder. Dokters dachten al die tijd dat ze depressief was en ze kreeg veel medicijnen. Soms werd ze van die medicijnen heel suf en vergat ze mij. Ik moest voor mezelf zorgen en ondertussen regelde ik het huishouden. Na een jaar, ik was toen net twaalf, ontdekten de dokters dat ze niet depressief was maar dat ze kanker had.' Ik voel mijn ogen nat worden en dan rollen er één voor één dikke tranen over mijn wangen. Louis knijpt zachtjes in mijn hand. 'Ze kreeg behandelingen in het ziekenhuis en ik probeerde zoveel mogelijk bij haar te zijn daar. Daardoor ging het slecht op school en begon het ...' mijn stem trilt nu zo erg dat ik even niet meer verder kan. 'Je kan het vertellen Roos, vertrouw ons' zei Harry. 'Toen begon het pesten. Elke dag wachtten ze me op na school. Ik probeerde het voor mijn moeder verborgen te houden omdat ze al zoveel leed. Maar ze kwam er op een gegeven moment toch achter en ik zag zoveel pijn in haar ogen.' Nu begon ik echt te snikken. Louis trok me op zijn schoot en wreef kalmerend met zijn hand rondjes op mijn rug. 'Na twee jaar behandelingen is mijn moeder uiteindelijk toch overleden. Elke dag zie ik haar lichaam nog voor me' ik stond op en rende huilend naar boven.

---------------------------------------------------

Heftig einde :( ik probeer zo snel mogelijk weer te schrijven! x