My two dads

Hoofdstuk 46

POV Roos
'Zie je wel dat je het kan' roept Harry enthousiast als ik hem laat zien hoe ver ik al ben met de akkoorden die hij me een paar dagen geleden had geleerd. 'Niet zo hard' roep ik en wijs naar Louis die achter ons op het bed ligt te slapen. 'Ja maar ik ben gewoon trots' zegt hij dan zachter. Ik lach om zijn enthousiasme. 'Wanneer wil je het liedje uiteindelijk voor Ashton kunnen spelen?' vraagt hij vervolgens. Ik haal mijn schouders op 'zodra ik het onder de knie heb'. Hij knikt begrijpelijk en draait zich richting het bed om te checken of Louis nog slaapt. 'Voelt hij zich al wat beter?' vraag ik Harry. Louis had al een paar dagen flinke griep en de concerten konden niet afgezegd worden. Ik had medelijden met hem. Gisteren was hij zelfs twee keer tijdens de show even het podium af gegaan. Ook zijn stem had het te verduren dus we lieten hem zoveel mogelijk rusten. 'Hij heeft gisteren na de show nieuwe medicijnen gekregen. De dokter zij dat deze snel zouden helpen dus we gaan het zien' antwoord Harry als hij een slok water neemt. Hij blijft even stil maar ik merk dat hij iets wil zeggen. 'Ik weet dat je er eigenlijk niets van wil weten en daarom hebben Louis en ik ook niets van het hele proces verteld' begint hij. 'Ik wil hier inderdaad helemaal niets van weten' probeer ik hem te stoppen omdat ik wist dat het over mijn biologische vader ging. 'Het enige waarvan we willen dat je het weet is dat we onze zaak tegen je vader gewonnen hebben en hij de komende jaren nog vast blijft' zegt hij toch. Zonder dat ik wist dat ik er echt mee bezig was gaf het antwoord toch een soort van opluchting. 'Dat is erg positief' reageer ik. Hij trekt zich even tegen me aan en drukt een kus op mijn haren. 'Maar wil je hem alsjeblief niet mijn vader noemen' zeg ik hem. 'Hoe dan?' 'Ja, weet ik veel' zeg ik misschien iets te bot. 'Jullie zijn mijn vaders en hij niet. Ik weet niet eens hoe hij heet' Ik gebaar dat hij niet moet antwoorden als hij zijn mond alweer opent. 'Ik wil het ook niet weten. Eigenlijk wil ik het gewoon nooit meer over hem hebben' maak ik er dan van. 'Als jij daar oke mee bent' antwoord hij. Ik knik. 'Laat je gitaarkunsten dan nog maar eens zien' en hij gebaart naar de gitaar.

POV Harry
Zachtjes wrijf ik wat plukjes haar uit Louis' gezicht. 'Lieverd, we moeten zo gaan' zeg ik en probeer hem een beetje wakker te schudden. Ik liep naar het raam en opende de gordijnen. De hotelkamer werd verlicht en ik zag Louis zijn ogen openen. 'Hoe voel je je?' vraag ik en reik hem een glas water aan. Ik leg mijn hand op zijn voorhoofd en voel dat hij nog warm aanvoelt. 'Is Roos alweer klaar met gitaar spelen?' vraagt hij schor en neemt een slok. Ik knik 'Ja ze is een tijdje geleden terug gegaan naar Ashton.' Hij zet het glas water weer naast zich en gaat met zijn handen door zijn gezicht. 'Hoe voel je je?' vraag ik opnieuw. 'Niet al te best' zegt hij zacht. Ik baal ervan. Ik had echt gehoopt dat die medicijnen wat meer zouden werken en dat hij meer op zou knappen. Nu moest hij vanavond weer ziek een show doen en dat helpt ook niet mee met beter worden. 'Ik heb je een beetje op tijd wakker gemaakt zodat je nog even rustig kon douchen en eventueel iets kan eten voordat we gaan' zeg ik hem en leg zijn kleren op het voeteneinde van het bed. 'Lief van je' zegt hij en komt wat meer overeind. 'Moet ik je even mee naar de douche helpen?' vraag ik. 'Nee, ik moet nog even een klein beetje wakker worden. Douchen zal me goed doen, daarna neem ik een nieuwe dosis medicijnen en ben ik zo weer de oude.' Zegt hij al iets opgewekter dan zojuist. 'Als je maar voorzichtig doet anders ben je straks nog veel langer ziek' zeg ik iets wat ongerust. Louis staat rustig op en loopt richting de badkamer. 'Roep me maar als je hulp nodig hebt' zeg ik hem nog voordat hij de deur achter zich sluit. Ondertussen probeer ik een beetje zijn spullen bij elkaar te zoeken zodat we dadelijk meteen door kunnen. Als ik ergens een grote hekel aan heb is het ziek zijn of als Louis ziek is. Niet dat hij er iets aan kan doen natuurlijk maar het is altijd zo'n gedoe en al helemaal op tour. Dan hoor ik Louis in de badkamer overgeven. Ik zucht een keer omdat ik er gewoon vreselijk van baal dat hij zich zo voelt en loop dan gehaast naar hem toe. 'Lou, waarom zeg je niet gewoon dat je zo misselijk bent' zeg ik hem en wrijf met mijn hand over zijn rug. Hij hing boven de wc en de volgende lading kwam er alweer uit. Ik pakte een washandje wat ik onder de wastafel vond en maakte het een beetje vochtig waarna ik het tegen zijn voorhoofd druk. We hadden nog drie dagen concerten en daarna pas weer wat rust dagen dus ik maakte me zorgen. Natuurlijk hoefde Louis de show niet te doen als hij echt niet in staat was maar hij wil zijn fans niet teleurstellen. Straks vlak voor de show geeft de dokter hem iets sterks wat zal helpen maar omdat dat best heftige medicijnen zijn mogen we die alleen tijdens een show gebruiken en anders niet. Ik hoopte maar dat hij morgen weer wat meer zou opknappen. 'Louis, kan je niet veel beter gewoon in bed blijven? Niall, Liam en ik kunnen het ook met drie een keer doen' probeer ik voorzichtig. 'Nee' zei hij meteen en ik wist dat er ook geen discussie mogelijk was dus ik hield er over op. Nadat Louis een tijdje op zijn knieën boven de wc hing en er niets meer uit kwam haalde ik het washandje van zijn voorhoofd. 'Dankje Hazz' zegt hij dan en ik help hem overeind. 'Geen dank, ik doe alles voor je. Ga nu maar even lekker douchen' zeg ik en kus zachtjes zijn voorhoofd.

POV Ashton
Ik druk mijn lippen op die van Roos en trek haar dicht tegen me aan. Roos lacht tegen mijn lippen wat mij ook doet lachen. 'Niet zo hard dadelijk vind iemand ons nog' zegt ze zacht. We hadden ons even terug getrokken en stonden ergens backstage in een hokje waar hopelijk niemand ons kon vinden. Ik trok haar weer tegen me aan en liet mijn handen over haar billen gaan. Haar handen gingen door mijn haren en ze kriebelde met haar vingers nu mijn nek. Onze zoen werd intenser en ik merkte dat haar ademhaling omhoog ging. Mijn buik kriebelde en ik wilde haar heel graag, wat het alleen maar spannender maakte. We zouden het hier niet doen maar de gedachte maakte me gek. Roos ging met haar handen onder mijn shirt en haar warmte liet tintelingen achter op mijn blote huid. Zoveel ervaring op dit gebied had ze nog steeds niet en de momenten dat we het doen zijn ontzettend speciaal, dan wilde ik het haar zo ontspannen en comfortabel mogelijk maken. Hier en nu was nog veel te snel. Maar ze maakt het zo moeilijk voor me als ik haar zachtjes in mijn onderlip voel bijten. Een kreun verlaat mijn mond als haar handen van mijn rug via mijn buik naar beneden gaan en vlak boven de rand van mijn broek stoppen. Ze giechelt en ze geniet van de macht die ze op sommige momenten over mij kan hebben. 'Ik wil je' fluister ik in haar oor en ik voel hoe ze zich nog dichter tegen me aanduwt. 'Later, na je optreden' antwoord ze en laat me dan achter in het hokje. Ik hap een keer naar adem. Ze heeft het weer voor elkaar, ze maakt me helemaal gek. Kriebels en tintelingen over mijn hele lijf en dan laat ze me zo achter. Ik kan niet wachtten tot dat we straks op onze hotelkamer zijn.