Karanlık adam

Saplantılı aşık

"Senin ne işin var burada?" Diye sordu Rüya. "Seni görmeye geldim güzelim"
"Git burdan benim evime odama girmek için kimden izin aldın?"
"Kimseden izin almam gerekmiyor bana bir açıklama borçlusun"

Bora hep sevmişti Rüyayı fazlasıyla fakat Rüya hiç o gözle bakmamıştı çünkü böyle bir şey düşünecek vakti olmadığını düşünüyordu.

"Ben sana neden bir açıklama yapayım?"
"Beni yarı yolda bıraktın, nasıl bir başkasıyla nişanlanırsın?"
"Saçmalama lütfen, ben seni nasıl yarı yolda bırakayım? Bizim aramızda hiç bir şey yok bunu biliyorsun"
"Bunu göreceğiz Rüya"

Rüya'ya yaklaştı aynı orantıda Rüya da geri gidiyordu. Daha fazla gidemeyeceğini anlayınca sırtının duvara yaslandığını anladı. "Kusura bakma güzelim, bunu yapmak zorundayım. Bu ikimiz için" bu Rüyanın duyduğu son söz olmuştu çünkü bayılmıştı.

Bora eter sayesinde Rüyayı bayıltmıştı hiç vakit kaybetmeden kucağına alıp geldiği yoldan dışarı çıkmak istedi ama Rüya ile birlikte camdan çıkamayacağını fark etti. Çok sessiz adımlarla kapıdan dışarı çıkmayı başarmıştı.

**

"Efendim Rüya hanım odasında yok"
"Nasıl yok? Bir yere mi gitti acaba? Bir arayayım" ...
"Açmıyor, nerede bu kız?" Yasemin hanım Rüyanın odasına çıkmak için ayağa kalktı ve merdivenlere doğru yöneldi. Odasına çıkınca camın açık olduğunu fark etti. "Ama Rüya gece camını açık bırakmaz ki, sabah mı açtı acaba?"

Bir daha aramayı denedi ama telefonun sesi çok yakından geliyordu. Yere doğru baktı ve Rüyanın çantasını gördü Eline aldı ve telefonun çantada olduğunu fark etti. "İmkansız Rüya hayatta telefonu olmadan çıkmaz" hızla aşağı indi ve yardımcısına "Kızım bi garaja bak hemen Rüyanın arabası orada mı" "tabi Efendim"
Kısa bir süre sonra;

"Efendim Rüya hanımın arabası garajda"
Bu işte bir gariplik olduğunu düşündü Yasemin hanım. "Tamam Kızım sen gidebilirsin" Yasemin hanım Asya'yı aramaya karar verdi belki o bir şey biliyordu.

"Asyacım merhaba, Rüya seninle mi? Veya nerede olduğunu biliyor musun?"
"Hayır Yasemin teyze onu dün geceden beri görmedim bir şey mi oldu"
"Rüya kayıp ulaşamıyorum, bulamıyorum. Telefonu ve arabası burada ama kendisi yok"
"Yasemin teyze ben hemen geliyorum"

Bu sırada Yasemin hanım son çare Rüzgarı aramayı düşündü belki o biliyordur diye düşündü. "Rüzgar merhaba, Rüya seninle mi? Onu hiç bir yerde bulamıyorum"
"Hayır Benimle değil, bir yere gitmiş olabilir aradınız mı?"
"Telefonu ve arabası evde hiç böyle yapmazdı telefonunu yanından ayırmaz Asya da bilmiyor endişelenmeye başladım"
"Merak etmeyin, bende bir yandan ararım size haber veririm"

Kısa bir süre sonra Asya gelmişti oda çok merak ediyordu. Bu sırada Yasemin hanım Rüyanın babası Selim beye haber vermişti ve herkes Rüyayı arıyordu.

**

"Benden ne istiyorsun bırak beni"
"Olmaz güzelim seni kimseye bırakmam sen benimsin ve bu hiç değişmeyecek"
Rüya Bora'nın onu sevdiğini biliyordu ama onu hiç ciddiye almamıştı bu derece saplantılı bir aşık olacağını hiç düşünmemişti korkuyordu.

"Bora ben seni hiç bir zaman sevmedim ve sevmeyeceğim, bırak beni gideyim seni sevmeyen bir insanla birlikte olmak istemezsin değil mi?"
"Sus artık!" Rüya Boran'ın bağırması üzere irkilmişti. "Beni seveceksin Rüya başka bir seçeceğim yok burada başbaşayız ve bizi kimse bulamaz"
Tüm gücüyle Rüya "İMDAT!" Diye bağırmaya başlamıştı. "Boşuna kendini yorma güzelim etrafta hiç kimse yok"

RÜYA;

Ne yapacağım ben? Ya beni kimse bulamazsa? Burada olmak istemiyorum, evime gitmek istiyorum, korkuyorum ya bana zarar verirse? Lütfen biri beni bulsun lütfen.