Karanlık adam

Zorluklarla başa çıkmak

Rüzgar koşarak merdivenlere gittiğinde Rüyayı yerde baygınken gördü. Ne yapacağını bilemeyerek Rüyanın yanına yaklaştı ve "Rüya, Rüya iyi misin? Beni duyabiliyor musun? Ne olur aç gözünü bir şey söyle" ama boşunaydı Raya kendinde değildi. Rüyayı dikkatle incelediğinde kanamasının olduğunu gördü. Daha da panik yaparak hızla kucağına alıp Rüyayı dışarı çıkardı. Ali kapıda bekliyordu onları görünce koşarak yanlarına gelip "ne oldu Rüzgar bey iyi misiniz?" Rüzgar yürümeye devam ederken "soru sorma çabuk arabanın kapısını aç" Ali koşarak arabanın kapısını açtı ve Rüzgar için yer açtığında Rüzgar önce Rüyayı koltuğa yatırıp daha sonra kendiside bindiğinde hızla hastaneye doğru yola çıktılar.

Hastanenin önüne hızlıca arabayı bırakıp Rüzgar koşarak Rüya'nın kapısını açtı Rüya'yı arabadan çıkarıp "sedye getirin çabuk!" Sedyeye Rüyayı dikkatlice yatırıp hızlıca acil müdahale odasına götürdüler. Rüzgar ise sadece Rüyanın arkasından bakabilmişti, içeri girmesine izin vermemişlerdi.

Uzun bir bekleyiş Rüzgara ömür gibi gelmişti ama sonunda doktor çıktığında Rüzgar hızlıca doktorun önünde durdu "karım nasıl doktor bey?" Doktor hafif bir tebessümle "merak etmeyin karınız gayet iyi odasına alacağız şimdi" Rüzgar derin bir oh çekti ve arkasından "peki bebek nasıl?" Doktorun yüzü düştüğünde Rüzgar bir şeylerin ters gittiğini anladı "üzgünüm geldiğinizde bebek için çok geçti" dedikten sonra doktor Rüzgarın yanından ayrıldı. Rüzgar ise orada çakılı bir şekilde kaldı, bunu Rüyaya nasıl söyleyecekti.

Rüzgar odaya girdiğinde Rüya daha kendine gelmemişti. Rüzgar onun yanına gidip baş ucuna oturdu ve öylece onu seyrediyordu. Rüya yavaş yavaş gözlerini açtığında karşısında Rüzgarı gördü. "Rüzgar..." Rüzgar hızlıca bakışlarını Rüyaya çevirdiğinde "ne oldu bana?" Rüzgar bakışlarını yere indirip "merdivenlerden düştün" Rüya bir süre bir şey demeden tavana baktı sonra Rüzgara bakıp "hatırlıyorum, başım dönmüştü ve dengemi kaybettim"

"Bana ne zaman söyleyecektin?" Diye sinir bozucu bir sakinlikte sorduğunda Rüya; "neyi?" Deyiverdi Rüzgar. Rüya aynı sakinliğini koruyup "çocuğun olduğunu" Rüzgar ne diyeceğini bilememişti hiç bir şey söyleyemeden öylece yere bakmaya devam ediyordu. Rüya hala aynı sakinlikte "bebeğim nasılmış? Söyledi mi doktor?" diyerek elini karnına götürdü. Rüzgarın içinde bir şeyler kopuyordu sanki nasıl söyleyeceğini bir türlü bulamamıştı.

"Sana soruyorum Rüzgar söylesene" Rüzgar hala cevap veremiyordu. Rüya artık sabrı olmadığını gösterircesine "söylesene Rüzgar! Bebeğim iyi mi?!" Rüzgar yavaşça başını kaldırıp "ne diyeceğimi bilemiyorum, çok üzgünüm..." Rüya başını iki yana sallayıp "hayır... hayır... hayır bunun doğru olmadığını söyle bana, doğru değil de, lütfen yalan söylüyorum, seni üzmek için söyledim de, lütfen..." kelimeler tükenmişti artık Rüya sadece ağlıyordu, Rüzgar elini tutmak istemişti ama Rüya hızlıca elini çekip "dokunma bana! Hepsi senin yüzünden!" Diye bağırmıştı.

Rüya ve Rüzgar sonunda eve dönmüşlerdi. Rüya'nın ruh hali oldukça kötüydü daha kendine gelememişti bu sebepten herkes onu neşelendirmek için elinden geleni yapıyordu. Alya ve Arda da durumu öğrenir öğrenmez hemen gelmişlerdi arkadaşlarına destek olmak için. Doktor hastaneden çıkmadan önce Rüzgara Rüyanın bir süre dinlenmesi gerektiğini söylemişti. Bu yüzden eve geldiklerinde Rüzgar Rüyayı odalarına çıkarmıştı. Rüya hala Rüzgar ile konuşmuyordu, tüm olanlardan onu suçluyordu. Rüyaya kim kızabilirdi ki?

Bir kaç gün geçmiş Rüya biraz olsun kendine gelebilmişti. Rüzgar odaya girdiğinde yatağında öylece oturmuş düşünüyordu. Rüzgar yanına oturup elini tuttuğunda Rüya hılıca elini çekti. Rüzgar üzgünce "artık konuşalım mı?" Rüya olumlu yönde başını salladığında Rüzgar olduğu yerde kıpırdanıp "bak bende yeni öğrendim tamam mı? Bilmiyordum" Rüya gözlerini Rüzgara çevirip "her şeyini unutmayı tercih ettim, gittin kızın biriyle yattın, nasılsa aramızda bir şey yok dedim unuttum. Bana kötü davrandın unuttum ama benden bir şey saklamanı unutamıyorum ve unutmakta istemiyorum"