Karanlık adam

Gerçekler

Rüzgar restorana girdiğinde gözleriyle Rüyayı aradı. Rüya Rüzgarı kapıda dikilirken gördüğünde elini sallayarak kendisini gösterdi. Rüzgar Rüyaya doğru yaklaşırken ikisi de derin bir nefes aldı. Rüzgar Egenin yanına oturdu ve bir Egeye bir Rüyaya bakmaya başladı. "Merhaba Rüzgar bey, imzalamanız gereken dosyalar, okuyup imzalayabilirsiniz" Rüzgar çatık kaşlarıyla dosyayı ufaktan inceledi. Daha sonra imzalayıp "başka bir şey?" Diyerek Egeye döndü. Ege gülümseyip "şimdilik yok. Ben artık kalkayım size iyi günler" diyerek ayağa kalktı. Rüzgar ve Rüya da ayağa kalkıp tokalaşarak gönderdiler Egeyi.

"Geldiğin için teşekkür ederim" diyerek tüm dikkatini Rüzgara verdi Rüya. "Bakıyorum da hiç vakit kaybetmemişsin, hemen bir avukat bulmuşsun" Rüzgar ifadesiz görünmeye çalışıyordu ama içten içe kızıyordu. "Ne yapmamı bekliyordun? Böyle olmasını istemiyor muydun?" Rüyanın içinden Rüzgara sımsıkı sarılmak geçiyordu ama kendisine tembih ediyordu 'sakın böyle bir şey yapmayacaksın' diye. Kendiyle savaşıyordu. Sarılıp ve sarılmamak arasında. "Ya böyle hormonlar olmaz olsun daha ne diyeyim" diye sessizce mırıldandı Rüya.

"Bir şey mi dedin?" Diyerek Rüyaya baktı Rüzgar. Rüzgar başını iki yana sallayıp "yok bir şey" Rüzgar itiraz etmeden "hadi kalk, seni eve bırakayım" Rüya başını dikleştirip "gerek yok, ben kendim giderim" Rüzgar sinirle "uzatma Rüya, arabanla gelmemişsin işte" Rüya oflayıp "iyi tamam, ne desem olmayacak zaten" diyerek çantasını alıp ayağa kalktı Rüya. Restorandan çıkıp Rüzgarın arabasına doğru yürüdüler.

Alyanın evinin önüne geldiklerinde Rüya kapının açık olduğunu gördü. "Kapı niye açık ki?" Diyerek hızla arabadan indi. Rüzgar da arkasından hızla inip "dur bekle! Sen girme içeriye!" Diyerek Rüyanın arkasından bağırdı. Rüyanın yanına yaklaşarak kolundan tuttu "sen burada bekle!" Diyerek içeriye yöneldi. Rüya omuz silkerek peşinden içeriye girdi. Rüzgar Rüyayı yanında görüp "sana girme demedim mi?" Rüya omuz silkip "burası benim evim be olduğunu bilmek hakkım tabi ki" Rüzgar göz devirerek önüne döndü ve etrafa bakmaya başladı.

Her yer dağılmıştı, belli ki hırsız girmişti. Rüya Ardayı aradı. Alya telefonu açtığında olanı biteni anlattı. Alyanın telefonu Rüya da olduğu için Rüyanın aradığını anlayarak Alya açmıştı. Alya "hemen geliyoruz" diyerek telefonu kapattı. Rüya Rüzgara dönerek "polisi arayalım" Rüzgar başını sallayarak eline telefonu aldı ve numarayı tuşlayıp kulağına götürdü. Telefon açıldığında durumu anlatıp beklemeye başladı. Telefondaki adresi sorduğunda Rüzgar adresi de verip telefonu kapattı ve beklemeye başladılar.

Kısa süre sonra polisler geldiğinde etrafı incelemeye başladılar. Bir polis yanlarına gelip ifadelerini almaya başladı. "Bir yere dokundunuz mu?" Diye sorduğunda Rüzgar araya girip "hayır, sizi bekledik" polis başını salladığında bir şeyler yazarak uzaklaştı. Bu sırada Alya ve Arda da geldiğinde Arda Rüzgara bakıp "bir şey almışlar mı?" Rüzgar başını sallayıp "değerli ne kadar mücevher varsa gitmiş, ama bilgisayar, tablet ve televizyonu almamışlar" Arda kaşlarını çatıp "bir daha gelirler o zaman"

Kızlar korkuyla bir birlerine bakıyorlardı. "Burada kalamazsınız" Rüzgar kesin bir dilde konuştu. Kızlarında burada kalmaya niyeti yoktu. "Benim evimde kalırsın bundan sonra nasılsa evleneceğiz" dedi Arda. Alya Rüyaya baktı onu yalnız bırakmak istemiyordu. Rüya gözleriyle Alyaya git diyerek onayladı. "Sen zaten benimle geliyorsun" Rüya kaşlarını çatıp "o nereden çıktı?" Rüzgar düz bir ifadeyle "burada kalmana izin vermem" Rüya omuz silkip "iyi, bende annemlere giderim" Rüzgar sinirle "uzatma da topla eşyalarını"

Polisler gittiğinde Alya ve Rüya eşyalarını toplamak için odalarına çıktılar. Aşağı indiklerinde Rüzgar ve Arda onları bekliyordu. Rüzgar Rüyanın çantasını alarak evden çıktı. Diğerleri de onu takip ettiler ve evden çıktılar. Alya ve Rüya bir birlerine sarılıp "yarın görüşelim" dedi Rüya. Alya da onayladığında Rüya arabaya bindi ve Rüzgarın evine doğru yola koyuldular.