Karanlık adam

seni seviyorum...

G-792752 Bu bölüm senin için canım okuyucum, keyifli okumalar ❤

Aradan bir kaç gün geçmişti ama Rüzgar hala bulunamamıştı. Bir tek avukatıyla Rüyaya boşanma belgelerini yollamıştı, onun dışında nerede olduğunu hiç kimse bilmiyordu. Bu arada Rüya ümidi kestiğinden belgeleri imzalamış o günden beri odasından çıkmıyor, kızlar zorla iki lokma bir şey yediriyolardı. Onun dışında hiç bir şey yiyip içmiyor, hiç bir şey yapmıyordu. Yüzü yemek yememekten çökmüş göz altları ise ağlamak ve uykusuzluktan morarmıştı. Üzerinde ise kaç gündür üzerinden hiç çıkarmadığı eşofmanı saçı ise depresyon topuzu dediğimiz topuzdandı. Ne kendine önem veriyor, ne de sağlığını düşünüyordu. Hiç bir şey umurunda değildi, kendinden vazgeçmişti.

Arda ve Harun ise her yerde Rüzgarı aramışlardı ama hiç bir yerde bulamamışlardı. Tüm bu süre zarfınca ikisi birlikte Rüzgarı aramaktan başka bir şey yapmamışlardı. Şimdi ise Ardaların evinde ikisi ne yapabileceklerini düşünüyorlardı. Kızlar Rüyanın yanında olduğundan ikisi evde yalnızdı. "Atladığımız bir yer var ama neresi?" Harun düşünceli halde çenesini sıvazlarken "bilmiyorum kardeşim ama öyle güzel kayboldu ki kimse onu bulamasın diye yaptığına eminim" Arda bakışlarını tavana dikerken "hiç böyle yapmazdı, yalnız kalmak için nereyi tercih eder hiç bilmiyoruz. Ama öyle bir yer olmalı ki kimse olmamalı kuş bile uçmamalı"

Arda umutsuzca düşünmeye devam ederken Harun bir anda "buldum! Bir tek oraya bakmadık kesin orada olmalı!" Arda meraklı bakışlarla Haruna bakarken "neresi?" Harun zaferle gülümserken "tabi ki orman evi, oradan başka her yere baktık" Arda fikri beğenmişcesine gülümserken "doğru diyorsun, orada tamamen yalnız olur ve istediği gibi kafa dinler"
Ikisi de Harunun arabasına binmiş ve aceleyle yola çıkmışlardı. Yolda Arda Alyayı aramış Rüzgarı bulma umuduyla gidecekleri yeri haber vermişti. Alya haberi aldığında Alin ile birlikte Rüya için yiyecek bir şeyler hazırlıyorlardı. Alya Alin'e öğrendiklerini söylediğinde Alin "bence emin olmadan Rüyaya söylemeyelim, kaç günden beri kızın umudu kırılıp duruyor, bir de Rüzgar orada değilse hepten kötü olur"

Alya sözlerine katılıp "doğru söylüyorsun" dedikten sonra hazırladıkları yiyecekleri Rüyaya götürmüşlerdi. Rüya odasında yatağına oturuyor, camdan dışarıyı seyrediyordu sessizce. Kızların odaya girdiğinu duymuş ama camdan gözlerini ayırmamıştı. kızlar Rüyayı neşelendirmek istercesine neşeli bir sesle "bak sana neler hazırladık!" dediler aynı anda gülerek. Rüya başını sonunda kızlara çevirirken zoraki bir gülümsemeyle "sağ olun kızlar ama aç değilim" kızlar itiraz dolu sesler çıkartırken Alin "öyle bir şey yok artık. Bir şey yediğin mi var ki aç değilim diyorsun"

"Kızlar gercekten ısrar etmeyin, hiç bir şey yiyesim yok" Alya araya girerek "düşüp kalacaksın en sonunda bari bir lokma ye" Rüya arkadaşlarının ısrarlarına dayanamayarak eline bir kurabiye aldı ve kızlara göstererek ağızın attı. Ardından kapı çaldığında Rüyanın ağızı dolu olduğundan Alin "gelin!" Demişti. Yardımcı kız içeri girerken Rüyaya doğru "Rüya hanım Rüzgar beyin bir arkadaşı geldi, size haberi varmış" Rüya merakla kaşlarını çatarken "kim ki?" Kız omuz silkerek "adını söylemedi, bahçede bekliyor" diyerek çıktığında Rüya kızlara dönüp "Arda ya da Harun olabilir mi?" Ikisi de başını olumsuz anlamda sallarken Alin "öyle olsaydı bize haber verirlerdi önce, habersiz gelmezlerdi"

♡♡♡

Arda ve Harun orman evine varmışlardı bu sırada. Evin önünde Rüzgarın arabasını görünce ikiside Rüzgarı bulmanın sevinciyle kapıyı çaldılar. Açan olmayınca tekrar ve tekrar çalsalarda kimse açmamıştı sonunda Harun "bahçe kapısına bakalım, orasını kilitlemez Rüzgar" Arda onayla başını salladıktan sonra ikisi de evin etrafında dolaşıp bahçe kapısına gelmişlerdi. Kapıyı açtıkları anda ikisi de yüzlerini buruşturdu. Evde ağır bir koku vardı. Içeri telaşla girdiler ve her yere saçılmış içki şişelerini gördüler. Başlarını koltuğa çevirdiklerinde Rüzgarı koltukta hareketsiz oturur pozisyonda gördüler.