How can I tell you? #Mus-alonlymAward20

Chapter 33 Enough

Rizze Grizelda POV

Why you suddenly change?

"May problema ba tayo Grizelda? Please sabihin mo naman." Nahihirapan nitong tanong sakin.

"I know you are avoiding me. Ramdam na ramdam ko yun Grizelda. Akala ko we are more than ok pero bakit biglang ganito. Why?" Napatungo ako at hindi alam kung ano ang sasabihin.

"Please say something. Anything, I will undersdand. Just say tell me. Please."
Umiling Ako.

"Damn baby." Hinawakan niya ang pisngi ko ngunit kaagad ko ring inalis ang kamay nito. Napasabunot naman ito sa kanyang ulo sa sobrang frustrated.

"Umalis na tayo." Mahina kong sabi.

"No. Hindi tayo aalis hanggat hindi natin ito napapag usapan. Pinalipas ko ang lahat Grizelda but this time hindi na. Kahit abutin tayo dito hanggang bukas, I dont care." Madiin nitong sabi.

Napahikbi ako at tuluyan ng kumawala ang kanina ko pang pinipigilang luha.

"Shit." He immediately pull me in his arms. "I don't know what's holding you back. If it is hard for you, Nahihirapan din ako." Pagsusumamo ni Vince sakin.

I just kept quite. Hindi naman ito nagpumilit pa. Unti unting lumuwag ang pag kakaakap nito pero bago pa man niya ako bitawan ay mahigpit ko itong niyakap. Sobrang higpit na para bang ayaw ko siyang pakawalan. Ramdam ko ang pagkagulat nito.

"Grizelda.."

"Please let me hug you for a minute." He hug me back tighter.

"Vince? Hindi na ako makahinga." Pabulong kong sabi.

"Oh baby, sorry." Mahina akong natawa. " "You never fail to amuse me Grizelda." Natawa narin ito. We stay on that position but he loosen his hug a bit. When I close my eyes I realized one thing. I don't want loose him. I want him in my life and I think I'm ready to open up with him.

A little smile form in my face. For now, I will cherish every moment with him and I will face the consequences when I get there.

Nakabusangot and mukha ni Vince habang minamaniubra ang sasakyan. We decided to stay for a while to fix our issues but Vince wanted to go to other place where we can talk pero sabi ko wag na. Inabot kami ng ilang oras bago nakapag decission kaya masama na ang timpla ng kasama ko.

"Why do you look so grumpy?" Tanong ko habang abala ito sa pag aalis ng seatbelt.

"Tsk" tingnan mo itong taong ito kanina ang amo amo ngayon ang sungit na naman. Napanguso nalang akong sa kasungitan ni Vince.

"Don't pout Grizelda." Sabay ng pagtingin ko sa kanya ay ang pag lapit din nito sakin. Nanlaki bigla ang mata ko halos isang inch nalang kasi ang pagitan ng muhka namin. Pigil ang hininga ko, is he going to kiss me?

"Seatbelt." Sabay unlock nito ng seatbelt ko. Biglang tumaas ang temperature ko sa hiya. I thought kasi. Whatever.

"I'm sorry." Bulong nito. "I'm sorry that I made you cry." I look on his direction and he is looking outside. I saw sadness.

"Vince" kahit nag aalangan ako ay lakas loob kong hinawakan ang kamay niya na dahilan para tumingin ito sakin. "Ako dapat ang mag sorry, ako naman kasi itong nag iinarte." Tahimik lang itong nakatitig sakin. Napalunok ako ng biglang bumaba ang mata nito sa labi ko. Sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, biglang pinanuyuan ako ng lalamunan.

"Ahmm. Mukto pa ba ang mata ko." Pag iiba ko ng usapan para mabawasan kahit konti ang aking pagkailang. Please lang Vince sa mata ko ikaw tumingin at wag sa labi ko baka ma tempt akong halikan ka. Sabi ko sa isip ko. Tumaas bahagya ang labi nito at saka ngumiti.