Obsession

Κεφάλαιο 59

Και με είχε αγκαλιά μέχρι το χάραμα...

Χωρίς να κλείσει μάτι...

Κι ας έβλεπε τον μισητό της εχθρό να με κλέβει ξανά από εκείνη και να μην μπορεί να κανει τιποτα για να τον διώξει...

Απλά γιατί με αγαπούσε

Όταν ακούω τη φωνή της μετά από ώρες σιγής,ο ήλιος ρίχνει τις ακτίνες του στο κουρασμένο πρόσωπο της.

"Είσαι εντάξει;"με ρωτάει και δεν θα μπορούσα να πω όχι βλέποντας την να με κοιτάζει με αυτό το βλέμμα.Η αλήθεια είναι πως είμαι καλύτερα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα εξηγηθώ σε αυτόν τον μαλακα όπως του αρμόζει.

"Ναι"απαντάω και η φωνή μου ακούγεται υπερβολικά διαφορετική...Πιο άγρια...Πιο μπάσα...

"Ο λαιμός σου είναι χάλια από τα τσιγάρα"λέει και σμίγει τα φρύδια της ενώ χαϊδεύει το πρόσωπο μου.

"Μέχρι το μεσημέρι θα είμαι εντάξει"της λέω αλλά ούτε εγώ το πιστεύω.

Κατεβαινουμε κάτω και φτιάχνει πρωινό με ότι βρίσκει στο ψυγείο ενώ κάθομαι και την παρατηρώ.

Τα σημάδια στο λαιμό και στους καρπούς της δεν είναι τόσο εμφανή όσο θα ήταν αρχικά αλλά ο θυμός που νιώθω κάθε φορά που τα βλέπω με ξεπερνάει και προσπαθώ άδικα να τον κρύψω.

"Τι θα κάνεις σήμερα;"με ρωτάει με ηρεμία.

"Ήταν να πάω για μια ηχογράφηση αλλά δεν το βλέπω έτσι όπως είναι ο λαιμός μου"

"Για hard rock κανείς πάντως σημερα"

"Ναι παίξε κι άλλο με τον πόνο μου"

"Καλά σταματάω παραπονιαρη.Εγώ πρέπει να πάω στο μπαρ,από σήμερα ξεκινάω κανονικα αλλά πριν από αυτό πρέπει να πάω και από εκεί που έχω αφήσει τους πίνακες"

"Α...Θες να σε πάω για τους πίνακες να ξεμπερδευεις;"

"Αν δεν σου είναι μεγάλος κοπος και αν δεν είσαι χάλια από χθες"μου λέει.

"Όχι παμε...Ξερεις;Θα ταν ωραία να εφερνες μερικά από τα πράγματα σου όπως παλιά."λέω και για κάποιο λόγο μοιάζω υπερβολικά αμήχανος.

Μου αρέσει να υπάρχουν πράγματα της γύρω μου...Με ηρεμεί λιγότερο από την παρουσία της αλλά τουλάχιστον δεν νιώθω πως το σπίτι είναι τελείως άδειο από εκείνη.

"Ναι είναι καλή ιδέα για να μην πηγαίνω συνέχεια στο σπίτι μου να τα φέρνω.Μπορούμε να πάμε μετα απο τη γκαλερυ;"