Obsession

Κεφάλαιο 56

Το κεφάλι μου πονάει περισσότερο απ ότι θα ποναγε αν μια σιδερένια γροθιά προσπαθούσε να συνθλίψει το μυαλό μου...

Ακούω μια φωνή που δεν μπορώ να καταλάβω αν απευθύνεται σε εμένα ή τι λέει...

Ανοίγω μετά βίας τα μάτια μου και βλέπω τον Βαγγέλη να καθεται ανησυχος διπλα μου...

Δεν θυμάμαι καν τι έγινε...

"Μωρό μου γαμω τι εγινε;"ρωτά περισσότερο φοβισμένος πάρα θυμωμένος.

"Δωσε μου λίγα λεπτά"του λέω και προσπαθώ να ηρεμήσω τον εαυτό μου και να σκεφτώ όσο μου επιτρέπει ο πόνος σε πολλά σημεια του σώματος μου.

Κλείνω με δύναμη τα μάτια μου ενώ κάτι σφυροκοπα μέσα στο κεφάλι μου.

"Νομίζω θέλω απλά να κοιμηθώ και να ξυπνήσω όταν σταματήσει αυτός ο πόνος στο κεφάλι μου"λέω και μου χαϊδεύει τον καρπό.

"Λιποθυμησες;Ζαλιστηκες;"

Δεν έχει καταλάβει...Ευτυχώς...

"Μπορούμε να πάμε μέσα να ξαπλώσουμε;"τον ρωτάω και με πέρνει αγκαλιά αφήνοντας με στο κρεβάτι.Ξαπλώνει δίπλα μου.

"Νομίζω φταίει που δεν έτρωγα  καλά τις τελευταίες μέρες πριν γυρίσω Αθήνα και που έφαγα απότομα σήμερα..."

"Γαμωτο δεν ξέρεις πόσο τρόμαξα όταν σε είδα πεσμένη στο πάτωμα...Να σου φέρω κάτι να φας;Πρέπει να πάρεις βιταμίνες γαμω...Μην κάνεις μαλακιες"

"Ηρέμησε και μην βρίζεις...Είμαι μια χαρά τώρα"του λέω ενώ το μόνο που  θέλω ειναι να ξεσπάσω.

"Πάω μέχρι το σούπερ μάρκετ να πάρω φρούτα και τίποτα άλλο να φας.Δεν σε αφήνω να κοιμηθείς έτσι"

Φεύγει...

Σηκώνομαι και νιώθω τον πόνο να εξαπλώνεται σε όλο μου το σώμα.

Ζαλίζομαι...

Με το ζόρι φτάνω μέχρι το μπάνιο...

Κρατιέμαι με δύναμη από τον νεροχύτη.

Κοιταζομαι στον καθρέφτη...

Τι είναι αυτα;

Όχι...

Η βάση του λαιμού μου...Οι καρποί μου...

Κοκκινιλες που έχουν αρχίσει να γίνονται μωβ...

Έπρεπε να αφήσει και σημάδι εκτός απ το να με κάνει να νιώθω ακόμα μια δυνατή λαβή να προσπαθεί να με στραγγαλισει;

Ψάχνω βιαστικά το μεικ απ μέσα στα καλλυντικά μου.

Μπορεί να είμαι ηλίθια αν του το κρύψω αλλά δεν πρέπει να το μάθει...