Obsession

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Ο καθένας είναι αυτό που αφήνει τους άλλους να δουνε... Κάτι μεσα μου όμως με πιεζει να πιστέψω ότι δεν είναι αυτό που με αφήνει να βλέπω γιατί είμαι από τους λίγους σίγουρα πού έχει δει αυτόν του τον εαυτό... Γιατί θέλω να είναι διαφορετικός;

Προσπαθώ να σταματήσω να τον σκέφτομαι και καταλήγω να κοιμάμαι ήρεμη ευτυχώς στο κρεβάτι μου...Αύριο πάλι σχολή...Δεν με παίρνει να αργήσω,αρκετα μαθήματα έχω χάσει με το μπαράκι και τα ξενύχτια που δεν με αφήνουν να ξυπνάω με όρεξη την επόμενη μέρα.

Το πρωί ξυπνάω στην ώρα μου και ετοιμάζομαι χαλαρά... Δεν τρώω πρωινό καθώς δεν έχω όρεξη... Ίσως να πάρω δύο κουλούρια Θεσσαλονίκης πριν μπω στο μετρό. Καθώς κλειδωνω την πόρτα του διαμερίσματος πέφτω πάνω σε μια σακούλα αφημενη ακριβως εκεί...Σκύβω παραξενεμενη και την παίρνω στα χέρια μου.Διαβάζω το χαρτάκι που είναι κολλημένο με σελοτειπ πριν την ανοιξω

"Συγγνώμη για χθες...Δεν θέλω Ν σχηματισεις τέτοια εικόνα για μένα"λέει το σημείωμα και δεν χρειάζεται και ιδιεταιρη σκέψη για να καταλάβω ποιος είναι ο αποστολέας.Τώρα εγώ φταιω να πιστεύω ότι δεν είναι αυτό που δείχνει;Η σακούλα έχει μέσα δύο κουλούρια Θεσσαλονίκης και δύο φρέσκα κρουασάν με πραλινα. Τα αγαπημένα μου... Βάζω την σακούλα στην μεγάλη μου τσάντα και φεύγω για το μέτρο ευτυχώς όχι με καθυστέρηση...

Τα μαθήματα τελειώνουν στις 5 και γυρνάω στο διαμέρισμα κουρασμένη αλλά ευτυχώς όχι πεινασμένη. Θα έφτιαχνα κάτι να φάω πριν πάω στο μπαρ αλλά προς το παρόν το περιεχόμενο της χαρτινης σακουλας με είχε χορτάσει... Μετά από ενα ντους και μια ολιγοωρη ξεκούραση τρώω κάτι γρήγορα και ετοιμάζομαι για το μπαρ... Φοράω κάτι κλειστό γιατί δεν μου αρέσει να προκαλώ τα βλέμματα άλλων εκτός από αυτών που θέλω... Το βλέμμα του ενός που με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή το έχω ήδη κερδίσει όποτε όλα καλά...

Οπα όπα...Με ενδιαφερει το βλέμμα του πάνω μου; Ίσως να πρέπει να το παραδεχτώ τελικά...Φτάνω στο μπαρ και τακτοποιούμε μαζι μεν την Κλαιρη...

"Θα έχουμε ένα πάρτυ την Παρασκευή. Είπε ο Μανος να το προσπαθήσομε για τι έχει πέσει κάπως η δουλειά. Να είσαι ξεκούραστη γιατί θα κρατήσει μέχρι αργά"
μου λέει και δεν με τρελαίνει η ιδέα αλλά γιατί όχι;

Δεν έχει πολύ κόσμο σήμερα... Είναι Τετάρτη... Μόνο δύο τραπεζακια με δύο τρεις στο καθένα... Παρατηρώ ότι έχει αργήσει. Συνηθως έρχεται στις 11 αλλά τωρα έχει φτάσει 12 και ακόμα να φανεί. Προσπαθώ να κάνω τον εαυτό μου να μην τον σκέφτεται αλλά είναι μάλλον ακατορθωτο. Ίσως να με ελκύει η μυστικότητα του...