Obsession

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 46

"Περιμενε ρε Εμη"της λέω και την ακινητοποιώ με τα δυο μου χέρια φυλακίζοντας την αδύνατη μέση της.

"Δεν θα πιστέψω τα παραμύθια σου...Όχι αυτή τη φορα"λέει με πείσμα καθώς δάκρυα τρέχουν ακόμα πιο γρήγορα από τα μάτια της...

"Σ αγαπάω"της λέω καθώς νιώθω και τα δικά μου μάτια να υγραινονται....

Emie's PROV

Φευγω απο την παραλία σχεδον τρεχοντας προσπαθωντας να ξεφυγω απο τους ξεφρενους χτυπους της καρδιας μου που με καλούν να πεσω στην αγκαλιά του και επιτέλους να ανακουφισω τις πληγές μου...

Αλλά όχι...Δεν μπορω να το κάνω αυτό... Όχι κάθε φορά... Όχι μετά από όσα μου είπε... Όχι ξανα...

Μπορεί να πόνεσα και ακόμα να πονάω μακριά του.Μπορει να κοντεψα να χάσω τις αισθήσεις μου βλέποντας τον να στέκεται μπροστά μου.Μπορει οταν με κοιτάζει υποκύπτω δε ο,τι μού πει αλλά... Πάντα υπάρχει ένα αλλά με εμάς...

Δεν μπορώ να τον εμπιστευτω αφού οι πιθανότητες να πληγωθώ ξανά και ακόμα περισσότερο,είναι τεράστιες.

Δεν μπορούν οι αντίθετες σκέψεις μου να συμβαδίζουν με τις δικές του εφόσον ξέρω ότι αυτό πού κάνει είναι λάθος...

Είναι λάθος να βρίσκει διέξοδο σε πράγματα που δεν του κανουν καλο.

Είναι λάθος να προσπαθεί να γίνει καλύτερος για μένα...

Είπαμε μερικά πράγματα και απλα δεν γίνονται...

Μπορεί να νοιάζεται ο ένας τον άλλο αλλά δεν ταιριάζουμε...

Ίσως απλά πρέπει να αποδεχτούμε ότι πρέπει ο καθενας μας να προσχωρήσει χωρίς τον άλλο...

Αν ήταν αλήθεια όσα μου έλεγε πριν λίγο...

Ξαφνικά συνειδητοποιω ότι ο δρόμος που ειμαι δεν θυμιζει κανέναν από τους ελάχιστους που γνωρίζω...

Τα δάκρυα που δεν έχω καταλάβει ότι κυλουν από τα μάτια μου,θωλονουν την όραση μου...

Πανικοβαλλομαι...

Τι κάνω τώρα;

Τηλέφωνο...

Ποιον;

Ναι θα ήθελα όσο τίποτα να τηλεφωνήσω στον Βαγγέλη και να τού πω ότι χάθηκα για να ρθει να με βρει καί μετά να με σφίξει στην αγκαλιά του, πού μόνο ασφάλεια μπορεί να νιώσει κάνεις αλλά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί...

Πρώτον γιατί είπαμε... Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει συνεχεια για μας και δεύτερον γιατί σίγουρα δεν θα μπορούσε να με βρει μέσα σε μία άγνωστη και για τους δύο μας πόλη...