ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20

941 71 27
                                    

"Θα με λες πιο συχνά έτσι";λέει και τυλίγει τα χέρια του γύρω από τη μέση μου...

"Όπως θελει το μωρό μου"λέω χαμογελώντας ενάντια στο δικό τού υπέροχο χαμόγελο...Με φίλα στο λαιμό και συνεχίζουμε να περπατάμε μέχρι που φτάνουμε στο λατρεμένο στέκι μου...Δεν είναι τίποτα άλλο από ένα στενομακρο μαγαζάκι που όμως έχει υπέροχο νεοκλασσικό στυλ... Καθώς μπαίνουμε μαζί μέσα ο χώρος μοσχομυριζει φρεσκο καφε...
Ναι...Εκτός από υπέροχες κρέπες το μαγαζί φτιάχνει και τέλειο καφέ... Ελπίζω να του αρέσει όσο κι εμένα...

Vangelis PROV

Με έχει φέρει σε ένα γραφικο στενάκι της Πλάκας και τώρα καθόμαστε στο μπαλκονακι ενός μαγαζιου...Η μικρη,ησυχη καφετέρια είναι στην ουσία ένα στενομακρο νεοκλασικό κτήριο.Πριν μερικά χρόνια ήταν σίγουρα σπίτι απο εκείνα με τα ξύλινα ακριβά έπιπλα...Από έξω αυτο θυμίζει...Αλλά είναι μέχρι να μπεις μέσα...Μοντέρνες καρέκλες και τραπέζια να κάνουν αντίθεση με τους παλιούς, εξίσου όμορφους πίνακες όλα σε σκούρες αποχρώσεις τού ξύλου...Ολα εκεί μέσα μοιάζουν τόσο οικεία.

Ενώ ανεβαιναμε τις σκάλες προς τον πάνω οροφο εκείνη σταμάτησε για να χαιρετήσει έναν νεαρό που έφτιαχνε κρέπες μέσα από τον πάγκο...

"Τον ξερεις;"την ρώτησα.

"Ναι... Είναι ο Στεφανος."ειπε με ένα τεράστιο χαμόγελο ενώ ανεβαινε τις σκάλες.

Τώρα την έχω μπροστά μου,σ αυτό το ωραίο μπαλκονακι που χωράει ίσα ίσα δύο τραπεζακια να τρώμε κρέπες και να μιλάμε...
Απαντάω σχεδον μηχανικα χωρίς να σκέφτομαι πολύ και κάνω πως την ακούω προσεκτικά ενώ είμαι βυθισμένος στίς σκέψεις μου...

Αυτό το πανέμορφο , γεμάτο ενέργεια,κορίτσι με τα μαύρα μαλλία που σπάνε στις άκρες,τα λαμπερά καταγάλανα μάτια και το λευκού δέρμα είναι μπροστά μου και φλυαρεί ασταμάτητα... Νομίζω μου λέει κάποια περιστατικά από παλια αλλά δεν παρακολουθώ αυτά που λέει... Παρακολουθώ μόνο τα ζουμερα χείλη της καθώς κινούνται και το χαρωπό χαμόγελο της καθώς μιλάει... Ειναι τόσο χαρούμενη και ελπίζω αυτό να μην οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι είναι στο αγαπημένο της μαγαζί αλλά και στο ότι είναι μαζί μου...

Θέλω να είναι χαρούμενη που είναι μαζί μου και δεν ξέρω αν το έχω πετύχει αυτό.
Τις προαλλες που με είδε να καπνίζω την έκανα να κλάψει... Είναι τόσο ευαίσθητη και δεν θέλω για κανένα λόγο να την πληγωσω όμως νομίζω πως κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο.Δεν ξέρω πως θα αντιδράσεις οταν μάθει τα πάντα για μένα...

Obsession Where stories live. Discover now