Obsession

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 54

Έτσι θέλω να την βλέπω...Χαμογελαστή και γεμάτη ζωντάνια...Να φοράει τις μπλουζακια μου και να μοιάζουν με φορέματα πάνω της και να 9 να μυρίζω και τους δύο μας πάνω στο δικό της σώμα...Να είμαστε απλά...Μαζί...

Κάνουμε ντους μαζί όπως παλιά άλλα στην ουσία δεν είναι ακριβώς έτσι...Είναι αμήχανη...Κάπως απόμακρη μπορώ να πω...Φοβάται μην την πληγωσω ξανα;

Μάλλον...

Έχω αποφασίσει όμως να της προσφέρω όσα περισσότερο μπορώ όχι όσον αφορά τα υλικά αγαθά αλλά τα συναισθήματα και τις στιγμές...Της αξίζει...

Φοράει τα χθεσινοβραδινα της ρούχα κι εγώ ένα μπλουζάκι και ένα παντελόνι από τα λίγα που έχουν μείνει καθαρά και σιδερωμενα.Δεν θυμάμαι να τα έχω φορέσει από τη μέρα που τα αγόρασα.Μάλλον το είχα μετανιώσει και τώρα που τα φοράω καταλαβαίνω γιατί.

"Σου πάει αυτό το μπλουζάκι.Να το φοράς πιο συχνά.Ταιριάζει με τα χρώματα σου."λέει και αγγίζει την στάμπα που δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς δείχνει.

Όπως και να χει, νομίζω έγινε η αγαπημένη μου κοντομανικη μπλούζα.

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο μου και αφού κάνουμε μια στάση στο σπίτι της για να αλλάξει,πηγαίνουμε στον "προορισμό" μας...

Θυμάμαι την μέρα που με είχε πάει σε ένα ήσυχο μαγαζάκι για καφέ και κρέπα και μου μίλαγε μαγεμένη για τα σπίτια στην περιοχή της Πλακας.

Δεν είχα καθίσει ποτέ να θαυμάσω την ομορφιά της αρχιτεκτονικής των αρχοντικων σπιτιών,ούτε την Ακρόπολη που δεσπόζει στο θρόνο της και είναι ορατή από τα περισσότερα σημεία,αφού οι άχαρες πολυκατοικίες δεν υπάρχουν εδώ...

Είναι σαν ο χρόνος να έχει σταματήσει μερικά χρόνια πριν στους δρόμους αυτούς...Στα μπαλκόνια με τα περίτεχνα σιδερενια ή τα μαρμάρινα επιβλητικά κάγκελα,σίγουρα θα δεις τουλάχιστον μια γλάστρα με ανθισμένα λουλούδια,ενώ στα χρώματα λευκά τις περισσότερες φορές περβαζια, μπορείς να φανταστείς μια κοπέλα με ξεπλεκα μαλλιά να ακούει χαμογελαστή την κανταδα που της κάνει ο αγαπημένος της με τη συνοδεία μιας λατερνας.

"Εεεειιι είσαι εδώ;"με ρωτά ενώ είμαι κυριολεκτικά στον κόσμο μου.

"Αφαιρεθηκα λίγο."

"Λίγο το λες εσύ αυτό;Τι σκεφτόσουν;"

"Απλά τόσα χρόνια στην Αθήνα δεν την είχα δει μ αυτό το μάτι...Εννοώ...Την πρώτη φορά που με έφερες εδώ απορούσα με τον ενθουσιασμο σου για τα πάντα γύρω σου παρότι τα είχες ξαναδεί και τώρα νομίζω ότι αυτό το έχω πάθει κι εγώ"