Obsession

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 38

"Με νοιαζεσαι καθόλου;"ρωταει εκει που δεν το περιμένω.

"Αφού αύριο δεν θα θυμάσαι τίποτα,γιατι τα συζηταμε;"

"Με νοιαζεσαι;"ρωτάει πιο έντονα αυτή τη φορα...

"Οσο δεν φαντάζεσαι"

Και όντως δεν μπορει να φανταστεί...

.........

Το πρωί που ξυπνάω απο το ξυπνητήρι που έχω βάλει στις 8.Γραφω δεκα...

Τα χερια του ακόμη αγκαλιάζουν τη μεση μου και το κεφάλι του είναι ακουμπισμενο στο στομάχι μου.Δεν ξερω πως νιώθω γι αυτό...

Νομίζω είναι καλύτερο απο το να κοιμομουν μόνη μου τις λίγες ώρες που μου είχαν μείνει αλλα δεν ξέρω κατά πόσο η διαρκής μου υποχωρητικότητα στα λαθη και τις ικεσίες του θα μας κάνει καλο...

Πρέπει να μάθει ότι δεν μπορεί να μου συμπεριφέρεται έτσι και μετά να μεθαει και να έρχεται σε μενα να ζητάει συγγνωμες που δεν ξέρω καν αν τις εννοεί μέσα στη ζάλη του ποτού...

Σηκωνομαι οσο πιο προσεκτικά γινεται για να μην τον ξυπνησω.Ειχα ορισει το ξυπνητήρι δυο ώρες νωρίτερα για να κάνω μία γρήγορη επανάληψη αλλα είναι το τελευταίο πού μπορώ να κάνω όταν τον νιώθω τόσο κοντά μου...

Σηκωνομαι να φτιαξω πρωινό και για τους δυο μας...Εχει πάει εννια και τέταρτο και δεν έχει ξυπνήσει ακομα... Μηπως να τον αφήσω να κοιμηθεί και να γράψει το μάθημα μία αλλη μερα;

Δεν νομίζω να είναι σε θέση να γράψει μετά το χθεσινο του μεθύσι.Τρωω και πηγαίνω στο δωμάτιο να ντυθω... Αφήνω ενα κουτάκι χαπια ντεπον στο κομοδινο διπλα απο το κινητό του για να τα βρει όσο πιο εύκολα γίνεται.

Παίρνω την τσάντα μου και είμαι ετοιμη να φυγω... Μήπως πρεπει να τον ξυπνήσω τελικα; Μπορεί να έχει διαβασει και να μην θέλει να το αφήσει (ναι πολύυυυ)

Τον σκουνταω ελαφρά και μουγκρίζει μερικές ακατανόητες λέξεις που θα μπορούσαν να σχηματίζουν ενα"ασε με λίγο ακομα μαμα"αν δεν κοιμόταν ακόμα... Χαμογελαω...

"Ξύπνα"του λέω χαμηλοφωνα και αφήνω ενα απαλο φιλί στο μάγουλο του...

Πρέπει να του πω να ξυριστεί(sorry TeamMousi)

Ανοίγει αργά τα μάτια του και με κοιταζει παραξενεμενος.Λογικα θα χρειαστεί λιγα λεπτά για να καλύψει το κενό πού έχει προκαλέσει το αλκοόλ για τις τελευταίες 5-6 ώρες...