Obsession

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10

"Πάμε παραλιακή;"ρώτα καθώς βάζει μπρος.

"Όπου σ αρέσει εσένα"λέω χαμογελώντας του.Και ημέρα χαμόγελου να ήταν θα είχαμε χαμογελάσει λιγότερο μέσα σε δέκα λεπτά... Είμαι ερωτευμένη μαζί του γαμωτο και δεν ξέρω αν όλο αυτό βγάλει σε καλο...
Έχω ευτυχως βρει το θάρρος μου και έχω αφήσει πίσω τους ενδοιασμους μου... Όπου είναι να πάει ας πάει

Είμαστε περίπου είκοσι λεπτά στο αμάξι με την μουσική να παίζει ήρεμα σπάζοντας την αμήχανη σιωπή που σίγουρα θα απλωνονταν αν δεν υπήρχε η χαλαρωτική μελωδία. Μειωνει ταχύτητα και παρκάρει δίπλα σε ένα παραλιακο μπαρ-καφε και πριν προλαβω μου έχει ήδη ανοίξει την πόρτα για να βγω.

"Ευχαριστώ"τού λέω και χαμόγελαω για άλλη μία φορά.Δεν ξέρω τι έχει πάθει και χαμογελάει τόσο συχνά μπροστά μου αλλά ελπίζω να το κάνει πιο συχνά.
Ανεβαίνουμε τα λίγα σκαλάκια για να μπούμε τελικά μέσα στο υπέροχο μαγαζί.

"Έχεις ξαναέρθει;"τον ρωταω εντυπωσιασμένη από την καλογουστη διακόσμηση και από την πρωτόγνωρη θέα της βραδινής γαλήνιας θάλασσας.

"Ναι.Μερικες φορές μόνος μου... Καθόμαστε κάπου πιο μπροστά;Μ αρέσει να βλέπω τη θάλασσα"λέει και χαίρομαι που αρχίζω να τον γνωρίζω καλύτερα σε επίπεδο που να ξέρω τι του αρέσει.

Καθόμαστε σε ένα τραπέζι με ψηλά σκαμπο και παραγγελνουμε κοκτέιλ.
Είναι τόσο όμορφος με τα μαλλιά γυρισμένα στο πλάι πιο ελεύθερα και μέσα στο μακο γκρι του μπλουζάκι...
Το μαύρο στενό τζιν του ταιριάζει τέλεια πάνω στα γυμνασμενα του πόδια απ όσο καταφερα να παρατηρήσω...

"Λοιπόν;Όλα καλά με σένα;"ρώτα πίνοντας λίγο από το κοκτέιλ τού.

"Μία χαρά μπορώ να πω εσύ;Πως και αποφάσισες να με καλέσεις να βγούμε;"

"Ίσως να ήθελα να σε γνωρίσω καλύτερα"λέει και τα δάχτυλα του πλησιάζουν το πρόσωπο μου για να τυλίξουν μία τούφα από τα μαλλιά μου ανάμεσα τους,η οποία μέχρι πριν λίγο έμπαινε σχεδόν μέσα στα μάτια μου από το δροσερό αεράκι πού φυσάει.

"Και τι σε κάνει να θες να με γνωρίσεις καλύτερα;"ρώταω χαμηλώνοντας το βλέμμα μου καθως δεν αντεχω το δικό του που είναι καρφωμένο στα μάτια μου.

"Για σκεψου... Γιατί μπορεί ένας άντρας να θέλει να γνωρίσει καλύτερα μία γυναίκα;"ρώτα σηκώνοντας το κατεβασμένο μου κεφάλι με τον αντίχειρα του.

"Δεν ξέρω... Ίσως επειδή..."λέω και κάνω μία παύση για να τον κοιτάξω στα μάτια.

"Ίσως επειδή μου αρέσεις"συμπληρώνει εκείνος χαιδευοντας με τον αντίχειρα του την γωνιά του πρόσωπου μου που φτάνει μέχρι δίπλα στο αυτί μου.Ανατριχιαζω με την επαφή και με την ένσταση που κρύβει μέσα το βλέμμα του.