Obsession

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19

"Τρωμε;"λέω νιώθοντας το στομάχι μου να γουργουριζει και βλέποντας τον να βάζει το κάτω χείλος του ανάμεσα στα ολόισια δόντια τού...

"Ναι"λέει και τινάζεται κάπως... Ποιός ξέρει τι σκεφτόταν...

Απ ότι μου είπε πήγε και αγόρασε φρέσκα κρουασάν και σε συνδυασμό με τον νουτελα και τον χυμό ήταν ένα τέλειο πρωινό. Με πίεσε να φάω κι άλλο αλλά πραγματικά είχα σκάσει οπότε απλά τον έβλεπα να καταβροχθίζει το τέταρτο ή και το πέμπτο κρουασάν ξέχειλο με νουτελα αναρωτουμενη ΠΩΣ έχει τέτοιο σώμα με τόσο κακο που κάνει στον οργανισμό του με αυτά που τρώει,πινει ότι κάνει τέλος πάντων.

"Τι λέει το πρόγραμμα για σήμερα;"τον ρωτάω όταν βάζει νουτελα στο κρουασάν τού.

"Δυστυχώς πρέπει να πάμε για λίγο από την εταιρία να κανονισω κάτι αλλά μετά μπορούμε να πάμε όπου θέλεις"

"Όπου θέλω;"ρωταω παραξενεμένη.Νομιζα ότι είχε σχέδια για σήμερα ή τουλάχιστον ήξερε πού θέλει να πάμε.

"Ναι μωρό μου οπου θες εσύ"λέει γλυκά... Ίσως τελικά να μην είναι άσχημη ιδέα.Εχω μια αρκετά καλή ιδέα μιας ειναι καθημερινη.

"Μονο θα πρέπει να με πας από το σπίτι μου να αλλάξω ρούχα"

"Εννοείται"λέει εκείνος και αφού τρώμε λίγο ακόμα και ντυνομαστε,ξεκιναμε για το σπίτι μου.Η απόσταση είναι πέντε λεπτά με το αυτοκίνητο άρα με τα πόδια είναι περίπου είκοσι αλλά με το μετρο είναι λιγότερο από δέκα λεπτά.

Ανεβαίνουμε λίγο πάνω Και με περιμένει στο σαλόνι οσο ετοιμάζομαι.Ενα τζιν σορτς και ένα μαύρο τοπακι μαζί με τα βανς μου... Βάφομαι λίγο μιας και είμαι εντελώς αβαφτη..

"Έτοιμο το κορίτσι μου;"ρωτάει όταν με βλέπει.

"Έτοιμο"λέω εγώ και μετά από λίγο βρισκόμαστε ξανά στο αμάξι με προορισμό την εταιρία του αυτή τη φορά και μετά όπου θέλω εγώ...

"Θες να έρθεις πάνω για να μην κάθεσαι εδώ μόνη σου;"

"Αμε"λέω εγώ και αφού μπαίνουμε στο κτήριο ανεβαίνουμε στον τρίτο όροφο.Μου χαμόγελαει ,χτυπάει ευγενικά μία πόρτα και όταν ακουστεί το "περαστε"μπαίνουμε μαζί μέσα.

"Βρε βρε τα παιδιά... Καλημέρα.Βαγγελη η κοπέλα;"ρωτάει ένας ευγενικός αλλά όχι και τόσο συμπαθης σε εμένα άνδρας γύρω στα σαράντα.

"Η Εμη είναι η κοπέλα μου"τον ακούω να λεει χωρίς δισταγμό και το πλατύ μου χαμόγελο πλαταίνει ακομα περισσότερο όχι τόσο από την"χαρά" της γνωριμίας αλλα επειδή δεν δίστασε να το πει.