Obsession

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25

Για καλή μου τύχη ένας άντρας σίγουρα κάτω από 18 ανοίγει την γυάλινη πόρτα με τα κλειδιά του και μπαίνω κι εγώ μέσα.Αποφευγω να μπω στο ασανσέρ μαζί με το ανήλικο και κάπως μεθυσμένο αγόρι και ανεβαίνω τις σκάλες προς το διαμέρισμα του....

Αυτοί οι ήχοι;Από το δικό του ακούγονται;Θεε μου... Νιώθω τα πόδια μου να με εγκαταλείπουν αλλά έχουν μείνει μόνο πέντε σκαλιά μέχρι την μισάνοιχτη πόρτα..

Κάνω με το ζόρι τα τελευταία βήματα πριν μπω μέσα στο σχεδον αγνώριστο διαμέρισμα.Αγνοω την καταστροφή γύρω μου και ψάχνω να τον βρω στον μεγάλο και σκοτεινο χώρο...Τα παντζούρια είναι κλειστά και δεν μπορώ να διακρίνω σχεδόν παρά μόνο  ακούω τις κραυγές του,που και που και τον ήχο από γυαλιά να σπάνε.

Τα τρεμάμενα δάχτυλα μου βρίσκουν έναν διακόπτη στον κρύο τοίχο και τον πατάνε με φόβο προς τα κάτω.Καθως το φως απλώνεται σε όλο το δωμάτιο μπορώ να τον διακρίνω μερικά μέτρα μακριά μου να κινείται στο χώρο σπάζοντας οτιδήποτε γυάλινο βρίσκει μπροστά του...Τι διάολο έχει πάθει;

"Βαγγελη"λέω ήρεμα κάπως φοβισμένη να τόν πλησιασω...Δεν είναι νηφαλιος...

"Βαγγελη"φωνάζω τη δεύτερη φορά και φαίνεται να με ακούει...Με κοιτάζει με βλέμμα υπερβολικά θολωμενο και καθώς με πλησιάζει δεν μπορώ να μην διακρίνω την αστάθεια στο βήμα του... Σχεδόν παραπαταει...

"Όλα καλά;"ρωταω προσπαθώντας να μην του δείξω ότι τον φοβάμαι...Εννοείται πως δεν θα μπορούσα να κάνω χειρότερη ερώτηση την προκειμένη στιγμή...

"Όλα τέλεια"λέει ενώ με το ζόρι καταφέρνει να πει αυτές τις δύο λέξεις.Τα δάχτυλα τού ενός τού χεριού μετακινούνται στο σαγόνι μου και το χαϊδεύουν ελαφρά και μόνο τότε καταλαβαίνω ότι και τα δύο του χέρια είναι γεμάτα αίμα που συνεχίζει να κυλάει από πληγές που έχουν σχηματιστεί από τα ηλίθια γυαλιά που έσπαγε πρίν λίγο...
Το σαγόνι μου σίγουρα έχει αίμα από τα χέρια του...

Κινείται γύρω μου με αργά βήματα...Τον φοβάμαι...Ο οποιοσδήποτε θα φοβόταν έναν άντρα για τα καλά μεθυσμένο πού μόλις έσπασε οτιδήποτε γυάλινο στην τραπεζαρία και δεν δείχνει να πονάει καν από τις πληγές που αιμορραγούν στα χέρια του...

"Όλα τέλεια"φωνάζει αυτή τη φορά και ακούω κάτι γυάλινο να πέφτει με φόρα στο πάτωμα κάνοντας με να αναπηδησω από τό φόβο μου.Ακολουθουν μερικα ακόμα γυάλινα αντικείμενα που συναντούν για πρώτη και τελευταία φορά το πάτωμα αλλά δεν έχω το θάρρος να γυρίσω και να τον κοιτάξω καθώς συνεχίζει να σπάει τα πάντα γύρω μου... "Μείνε δυνατή Εμη"λέω στον ίδιο μου τον εαυτο