Apple

4K 382 8
                                    

M giggled as she playfully hit R's arm repeatedly backstage. "Grabe ka! Lagi mo akong ginugulat. Di mo naman sinabi na balak mong gawing ulam tong pisngi ko sana dinalhan kita ng kanin."

R laughed while trying to shield himself from her hand. "Aray! Sorry na. Tao lang ako. Marupok. Ang tamis tamis ng amoy mo parang apple."

"Pear kasi yun."

"Mas gusto ko kasi ng apple. Masarap kagatin." He grinned and snapped his teeth near her cheek.

"Loko ka talaga. Lagot ka kay Tatay." She said pinching his sides.

"Aray! Lagot ka din kay Nanay, grabe mo akong saktan oh." He pouted.

"Bakit? Magsusumbong ka?" She asked raising an eyebrow.

"Hindi ko kailangang magsumbong. Ang daming witness." He grinned pointing at the other artists and staff in the room.

"Yan. Sige. Ganyan ka. E di ako nang walang kakampi." She pouted and crossed her arms over her chest.

"Ayan tayo eh. Ikaw naman oh pikon agad?" R said as he wrapped his arms around her. "Wag ka na magtampo please."

"Ikaw kasi eh."

"Sorry na. Masakit na kasi talaga." He whispered as he kissed her hair. "Pero kahit ginagawa mo akong punching bag at pin cushion, you will always be the apple of my eyes."

She hugged him back and gently stroked his sides. "Ang keso ah. Sorry na din. Napaka-pilyo mo kasi."

"Isa lang akong lalakeng nagmamahal, Meng. Napakaganda at napakabango mo pa. Gaano katagal sa tingin mo na kakayanin kong pigilan ang sarili ko?" He whispered in her ear as he held her close and she felt just how much he was struggling.

You and me both, RJ pero paano ba? Paano ba maging deserving ng isang Richard Faulkerson Jr? Baka ma-disappoint ka lang sa akin.

They hugged each other for a while, oblivious of the curious eyes that watched them accompanied by whispers and giggles.

"Ay! Bakit ang sweet?" Marian said in a supposed whisper to Jose that she meant to be heard across the room.

R and M jumped away from each other and laughed as they bashfully looked at Marian and Jose.

"Sila na ba, Jose? Kung makayakap eh. Iba. Iba talaga." Marian chuckled.

"Ewan ko lang ha? Pero kung itong Alden Richards naging kasing gwapo ko malamang matagal nang naging sila." Jose mused as he rubbed his chin.

"Oo nga. Bakit ang tagal? O baka di lang kayo umaamin talaga ha? Ano?" Marian added as she crossed her arms over her chest and raised an eyebrow at them.

"Malapit na." M smiled.

"Malapit na?" R asked with wide eyes. He can't believe what he just heard.

"Uy! Malapit na daw. Pupusta ako. Malapit nang saguting ni Meng yang si Tisoy." Wally chimed in the conversation.

M looked at R and nodded. "Oo. Malapit na... Malapit mo nang malaman kung may aaminin ba tayo o wala." She laughed.

"Naku. Kayong dalawa, pamilyar yung mga ganyang tinginan eh." Marian said. "Pupusta din ako."

"Na ano?" Wally asked.

"Pupusta ako na malapit na talaga. Malapit nang ikasal yang mga yan. Mga next year."

"Kasal agad? Di pa nga ako sinasagot?" R laughed.

"Ganoon yun. Ligaw. Sagot. Mag-jowa. Propose. Kasal. Pak! Kulang isang taon posible yan." She insisted. "Pag tama ako, sasagutin niyo ang susunod na birthday party ng anak ko. Pag mali naman ako, kami bahala sa wedding cake niyo kasing laki ng building. Ganern. Pero sigurado akong tama ako."

"Sana nga." R sighed as he slowly lifted his gaze to M.

"Ano po bang favorite color ni Zia?" M asked shyly as she glanced at R with a little smile much to the delight and giddy amazement of everyone watching them.

*********
Unbeta'ed and not proofread. Thank you for reading. 💛

Eh Yung Hindi Naman Tayo? (COMPLETED)Where stories live. Discover now