My Strict Doctor √

Chapter Thirty-Six(goodbye)

One week had pass again and time to see audry for the last time. I throw flowers sa kabaong niya. Yeah! You read it right! He left.

Kunti lang ang nandito. Kasi ang mga relatives nila nasa ibang bansa,ako mama ni Audry, bryan,priest at yong kasama ng pari.

I comfort Audry's mother. I hug her and she cry harder.

"let's go po.." I said. Tumayo na kami at naglakad na papunta sa sasakyan ni Bryan. Ihahatid na lang namin siya. Hindi na rin na siya naiiba sakin.

Sa bahay niya*

"Thankyou Mr. Jones and Ry, thankyou.." tumango lang si bryan.

"Takecare po kayo ma'am, as what Audry said babantayan ka po niya. Palagi. Hindi nyo man siya nakikita pero nakikita niya kayo.." she then hug me.

"Thanks.."

"We have to go po," tumango na siya at pumasok na kami sa kotse.

This pass few week, hindi masyadong nagsasalita si Bryan. Silence was with him.

"Samahan na kita sa bahay mo ha," tumango lang siya at nagmaniho na. Hay!

Bahay*

Hindi ko na inantay na pagbuksan niya ako. At sabay kami na pumasok sa bahay niya.

"Hi anak.." bati ni tita. Pero nilagpasan lang siya ni Bryan. Nagpakawala naman ako ng malakas na buntong hininga.

"Tita goodafternoon po," at nag beso ako sa kanya.

"Same here Ry,"

"Pasensya na po kay Bryan, masakit lang po sa part niya na wala na si Audry." naiiyak na sabi ko.

"It's okey Ry, first time kasing may pasyente siyang hindi nasagip. Lahat ng nahahawak niyang pasyente gumagaling.." napatango na lang ako.

"Basta Ry, stay always in his side Okey, he needs comfort, Ngayon ko lang nakita ang anak ko na nagkakaganito, please, inlighten his mind Okey," tumango nalang ako sabay humihikbi.

"Ikaw na bahala ha, babalik na ako sa bahay, nandito lang naman ako kasi nandito ang mga amega ko sa pilipinas, I have to go.."

"Bye po.."

Nang makaalis na si tita umakyat ako sa kwarto ni Bryan. Pag bukas ko ng pinto, nakahiga siya ng kama habang nakadapa.

Humiga ako sa tabi niya at niyakap siya.

"Magiging Okey din ang lahat Bry, let's just be happy for Audry.." pabulong na sabi ko.

"Give me some space Ryanalene, I want to be alone.." walang buhay na sabi niya. Napaupi naman ako sa kama. First time tinawag niya ako sa buong pangalan ko.

"Bryan naman, dito lang ako Okey, hindi kita iiwan, kahit na anong mangyari.." naka pout na sabi ko kahit hindi niya nakikita.

"J-just leave!" pasigaw na sabi niya.

"Bryan ano ba! Alam kong masakit tanggapin Okey! Pero hindi dapat palagi kang ganyan! Ilang araw ka nang ganyan sakin ha? Ilang araw ka nang walang paki sakin pero Okey lang ako kasi iniintindi kita dahil sa mga nagyayari ngayon.. Bryan naman, nahihirapan din ako, please bumalik ka na sa dati, hindi dahil na fail ka ng isang besis magkakaganyan ka na... Hindi magiging masaya si Audry sayo ni---"

"FUCK!! I SAID JUST LEAVE! OKEY! I DON'T WANT TO HEAR YOU OH SO CALLED MOTHER REPRIMANDS!!" nagulat naman ako sa pagsigaw niya. Pumikit ako ng madiin at kinuyom ang dalawang kamao ko. Unti-unti naman na tumulo ang luha ko.

"S-sige, k-k-ong y-yan ang g-gusto m-m-mo," halos pabulong na nasabi ko. At naglakad na palabas ng kwarto niya. Ang masakit pa don! Hindi niya ako pinigilan.