Obsession

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 45

Μαλλον οι εντολές της Εμης ήταν περισσότερο αυστηρες απ όσο νομιζα.

"Βασικά και το ουίσκι είναι μια χαρά.Αφηστε το"απανταω και η κοπέλα φευγει με ενα ξινό χαμόγελο.

Τώρα όντως χρειάζομαι το ουίσκι...Το κατεβαζω σχεδόν μονορουφι...

Όταν περνά απο μπροστά μου έχοντας σερβιρει μια παρέα την πιάνω ξανά απο τον καρπο.

"Θέλετε αλλο ενα;"λεει και το ύφος της μοιάζει όντως να απευθύνεται σε ξενο αλλα σίγουρα πολύ πιο απόμακρο.

"Μπορείς να κάνεις δεκα λεπτά διαλειμμα να μιλήσουμε;"την ρωταω σχεδόν παρακλητικα και αρνείται.

"Δουλεύω δεν το καταλαβαινετε;"

"Σοβαρεψου γαμω.Ηρθα ως εδω να σου μιλήσω και δεν θα φυγω αν δεν το κάνω εντάξει;Τι ώρα σχολας...Θα περιμένω"

"Συγγνώμη αλλα δεν σας γνωρίζω για να φύγω μαζί σας μετά το σχολασμα"απαντάει και το μυαλό μου τρέχει πίσω σ εκείνη την πρώτη μέρα, που τήν είχα γυρίσει σπίτι με το αυτοκίνητο μου χωρίς καν να γνωριζομαστε.Δεν της το αναφέρω επειδή σίγουρα θα νευριαζε περισσότερο με κάτι τέτοιο

"Θα σου δωσω την χαρά να με βρίσεις οσο θες μετα αρκεί να με αφήσεις δέκα λεπτά να σου μιλήσω"την παρακαλαω σχεδόν.

"Καταντατε κουραστικός"απαντά και φεύγει.

"Ενα ακομα ουισκι"της φωναζω απο τα λίγα μέτρα που μας χωρίζουν και μετα απο λίγο η προηγούμενη ξινή κοπέλα μου το φέρνει...

Αφήνω το αλκοόλ να κυλήσει στις φλέβες μου και να με χαλαρωσει λιγάκι...

Έπρεπε να σταθεί μπροστά μου για να καταλαβω ότι το ποσο πραγματικά μού έλειπε δεν ήταν τίποτα μπροστά στις σκέψεις και τα συναισθήματα των τελευταίων ημερών...

Αδυνατισμενη αλλά χαρούμενη...Τοσο αδυνατισμενη ωστε ο καθένας πού δεν τήν ξέρει,να πιστεύει πως είναι μία χαρά αλλά εγώ που έχω αγγίξει κάθε σπιθαμή τού κορμιού της δεν θα μπορούσα να μην παρατηρήσω τα μάγουλα που ειχαν ξεφουσκώσει κι αλλο και τα ακόμη πιο αδύνατα πόδια που κραταγαν το υπέροχο σώμα της όρθιο.Περισσοτερο όμως έμοιαζε χαρούμενη...Αλλα όχι τόσο ώστε να ξεγελάσει εμενα...

Ειδα την φουρτουνα στα γαλαζια μάτια της,όταν καταλαβε ότι με έχει μπροστά της...

Ειδα το ελαφρυ τρεμουλο στα δάχτυλα της καθώς κρατούσε τόν άδειο δίσκο.

Μα πάνω απ ολα... Ένιωσαν την ψυχή της να ουρλιαζει...Απο φοβο; Λύπη; Απόγνωση;

Δεν ξέρω...