The Last Snape

Hoofdstuk 11: Scorpius Malfoy

'Kom, pak mijn hand.'

Layla pakt de hand en de jongen trekt haar naar de kant, als ze op de oever staat druipt ze van top tot teen, de jongen doet zijn cape af en legt die over haar schouders.

'Kom, loop maar snel mee naar binnen, anders vat je kou.'

Ze lopen samen de tuin uit, in de richting van de trap die naar Hogwarts leidt.

'Jij bent de dochter van professor Longbottom toch?'

Hij kijkt haar even met een schuin oog aan.

' Albus ving je gisteren op na de Sorting, je bent ook een Slytherin, toch?'

Layla blijft hem even aankijken, maar dan kijkt ze naar de grond en knikt.

'Ja klopt, ik ben Layla Longbottom.'

De jongen kijkt naar voren en praat door, alsof hij in zichzelf praat.

'Er wordt veel over je gepraat. Verkeerd geplaatst, net als Albus vorig jaar en de Weasleys 8 jaar geleden.'

Layla kijkt verbaasd op.

'Weasley? Verkeerd geplaatst, hoezo?'

Nu kijkt de jongen haar weer aan.

'Nou, Er was na de 2e tovenaarsoorlog, nu bijna 20 jaar geleden, een vrouw die een tweeling kreeg van een Weasley. Zijzelf was een Slytherin en haar man, tenminste, iedereen denkt dat ze getrouwd waren, was een Gryffindor. Toen haar kinderen hier op school kwamen dacht iedereen te weten waar ze zouden worden ingedeeld...'

'Gryffindor natuurlijk, dat is toch logisch?'

Layla kijkt de jongen aan, het was logisch dat die kinderen in Gryffindor kwamen, of niet, denkt ze, of misschien een die op zijn moeder leek in Slytherin. De jongen glimlacht en knikt.

'Ja, dat dacht dus iedereen toen, pas op voor het opstapje.'

De jongen tilt haar een klein stukje op zodat Layla het opstapje naar de hal makkelijker kan maken. Als ze de trap richting de kerkers afgaan, gaat de jongen al snel verder met zijn verhaal.

'Maar toen werd er dus zo'n Weasley jongen ingedeeld bij Slytherin en hij leek echt vreselijk veel op zijn vader, terwijl zijn broer, die vreselijk veel op zijn moeder leek, een Gryffindor werd. Iedereen dacht toen dat de Sorting Head dement begon te worden, oh...'

Plotseling staat de jongen stil en hij kijkt Layla vragend aan.

'Weet jij het wachtwoord?'

Layla kijkt hem aan en glimlacht.

'Nee, maar ik heb een andere manier om binnen te komen.'

Ze loopt naar de muur waarachter de Common Room ligt, met de cape van de jongen nog over haar schouders. Ze legt haar hand op de muur en fluistert.

'Open. '

De muur splijt open en de groen-zilveren Common Room, vol schedels en groenachtig licht wordt zichtbaar. Layla kijkt om en grijnst, de jongen is blijven staan, met zijn mond open.

'Kom je?'

De jongen komt in beweging en samen lopen ze naar binnen, de Common Room is leeg, het enige geluid komt van het vuur in een grote ebbenhouten open haard. Ze lopen naar de deuren die naar de slaapzalen leiden, als Layla haar hand op de deurklink legt, bedenkt ze zich dat ze de naam van de jongen helemaal niet weet, ondanks dat ze hem waarschijnlijk wel kon raden.