Popularana, lubiana dziewczyna zakochała się w przyjacielu swojego brata. Oboje się lubią ale nie umieją znaleści wspólnego języka. Jak myślicie czy on odwzajemnia jej uczucia a może będzie się nią tylko bawił. Zapraszam do czytania!!!!
Poniedziałek Pierwszy dzień od kiedy jesteśmy w Paryżu. Powoli się przebudzałam, otworzyłam lekko oczy. Za oknem było pięknie i słonecznie nie było obok mnie Natana. Dziwne!
Rozciągnełam wszystkie kości i skierowałam się na dół. W kuchni zastała Sare i Laura, śpiewały piosenkę która leciała w radiu.
-Cześci wam!-powiedziałam dosyć głośno. Widać, że Laura usłyszała bo ściszyła radio. - O?Hej, Alka! Jak się spało?-spytała Sara. -Odlotowo! Strasznie wygodnie. A wy?-spytałam z uśmiechem. -Tak samo-powiedziały w tym samym czasie.
Ja się zaśmiałam a one po chwili razem ze mną. -A gdzie reszta?-spytałam podbierając naleśnika. -Jak się dowiedzieli, że są naleśniki. To powiedzieli, że oni nie będą jeść bez swoich dodatków...
-Jakich znowu dodatków?-spytałam wyrazinie rozbawiona. -Noo...Max poszedł po owoce leśne, Austin po bitą śmietane aaa...Nat po nuttele-powiedziała ze śmiechem. -Aha...spoko.-powiedziałam. Znowu zaczełyśmy się śmiaci. Usłyszałam jak ktoś wchodzi do apartamentu.
Usłyszałam rozmowy naszych głodomorów. Jak weszli do kuchni zaczeli rozmowę. -Nie uwieżycie...Max chyba ze 20min chodził po sklepach żeby zdobyć dojrzałą truskawke-powiedział rozbawiony Nataniel.
-Co ty mówisz?-spytała rozbawiona Sara.
Wszyscy byli już po śniadaniu. Postanowiliśmy trochę pozwiedzać Paryż. Ubrałam takie ubrania:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Dłuższy czas spędziliśmy przy wieży Eiffla. Wygłupialiśmy się i dużo żartowaliśmy.
Była dopiero 14:00. Postanowiliśmy się na resztę dnia rozdzielić i pozwiedzać. Przecież Paryż to miasto miłości. My z Natanielem uzgodniliśmy, że pójdziemy do paryskiego parku.
Jak tam doszliśmy poprostu zabrało mi dech w piersiach. Tam jest ślicznie. (Zdjęcie na góże) Spacerowaliśmy w ciszy i spokoju. Tego było mi trzeba.
W końcu postanowiłam się odezwać. -Dziękuję-powiedziałam prztulając się do Natana. -Za co?-spytał z uśmiechem. -Ty doskonale wiesz za co ale...dziękuję, że przyjechaliśmy do mojego ukochanego Paryża. Jestem szczęściarą, że mam ciebie. I nie zamieniłabym ciebie na nikogo innego.-powiedziałam ze szczerym uśmiechem.
-Nawet na przystojego,bogatego modela?-spytał chytrze. -Tak. Kocham cię i mam nadzieję, że spędzimy razem całe życie.-powiedziałam na chwilę się zatrzymując. On mnie obią w talii i przyciągną. -Ja już wiem, że będziemy razem całe życie-powiedział opierają czoło o moje. Ja zaczęłam go całować, oddał mój gest.
Po pocałunku obią mnie ramienie i szliśmy dalej po parku. Po chwili zobaczyłam przed sobą jak jakaś dziewczyna jedze z dużą prędkością na rolkach w moją stronę. To się stało tak szybko, że już z tą dziewczyną leżałam na betonie. Trochę bolały mnie plecy...naszczęście.
