Love me harder

86. Laatste afscheid

#Olivia
Nadat ik had gezien wat voor auto Cameron had, en ik in was gestapt besefte ik me pas dat dit weer zo'n plannetje is van Brianna om Cameron en mij te koppelen in haar zieke gedachtes, haar zieke gedachtes waar ik van houd.

"Welke?" vraagt Cameron me en houd twee grote flessen omhoog. Twijfelend kijk ik naar de twee gekleurde flessen in zijn handen, zelf ben ik niet zo'n drank expert dus haal ik maar mijn schouders op. Voor ik het weet kijkt hij nog snel even naar de flessen, voor hij ze allebei in de het mandje gooit met meerdere flessen.
"Denk je niet dat we genoeg hebben?" vraag ik op een gegeven moment wanneer Cameron nog een fles wil pakken die waarschijnlijk niet in het mandje meer past. Hij lacht even "Ik weet niet wat jullie lekker vinden, dus variatie kan geen kwaad." zegt hij. Hij stopt ook de laatste fles in het mandje voor we richting de kassa lopen en willen afrekenen. Zodra alle flessen gescand zijn, heel veel piepjes verder, moet ik eerlijk zeggen dat ik best wel schrik van de prijs. Snel grijp ik naar mijn jaszakken en zoek naar mijn portemonnee, terwijl ik me afvraag welke flessen we allemaal terug gaan leggen. In de tussentijd grijpt Cameron ook naar zijn zakken, waar hij nonchalant zijn portemonnee uit haalt. "Wat doe je?" vraag ik zodra hij zijn portemonnee opent en ik de mijne eindelijk gevonden heb. "Betalen." zegt hij nogal verrast en geeft zijn pasje aan de caissière. "Nee, dacht het niet." zeg ik en open ook mijn portemonnee. Nogal verward kijkt de caissière van de avondwinkel ons aan, voor Cameron mijn portemonnee naar beneden duwt en de caissière een knikje geeft als teken dat ze moet afrekenen met zijn creditcard. 
"Doe normaal, dat is te duur en we krijgen het toch nooit op." zeg ik en pak ook mijn portemonnee er weer bij. Weer moet Cameron lachen "Geloof me, dit is geen 5% van wat ik vanavond heb verdient, ik trakteer." zegt hij lief op een manier die niet arrogant klonk. Snel rekent hij af, staan we buiten en stappen we zijn auto in richting het strand. De muziek in zijn auto is echt heel goed, ik geniet van de lekkere beat terwijl ik naar de straten kijk die verlicht worden door lantaarnpalen.
"Slokje?" hoor ik opeens naast me. Ik kijk richting de bestuurdersplek en zie dat Cameron me een fles aanbied die nog dicht is. "Is het lekker?" vraag ik hem een beetje twijfelend. Om eerlijk te zijn ben ik niet zo'n drinker, maar voor een keertje kan geen kwaad hoop ik, en ik bedoel; ik verdien het wel na vanavond.
"Je bent niet zo'n drinker he?" zegt Cameron dan met zijn lach. Eerlijk schud ik mijn hoofd nee-knikkend. "Om eerlijk te zijn begrijp ik ook niet waarom ik de gene was die mee moest met drankshoppen." beken ik dan eerlijk. Cameron moet lachen en zegt dan uiteindelijk "Ik ben blij dat je mee bent gegaan, ik bedoel, stiekem hoopte ik een beetje dat je mee zou gaan." zegt hij wat rustiger en kijkt mijn kant op. Ik voel hoe ik lichtjes rood word en kijk weer beschaamt het raam uit. Ergens voel ik me best wel gevleid, maar ook weer niet helemaal want ik voel me best wel schuldig...... tegenover Jayden, terwijl ik van mezelf weet dat hij dat totaal niet heeft verdient en al helemaal niet na vanavond. Ondanks dat ik niet meer het gevoel heb dat ik van hem houd, moet ik eerlijk toegeven dat ik de herinneringen nog wel koester.

"Daar zijn ze!" hoor ik Conzuela roepen, wanneer ze ons het strand op ziet lopen. De jongens komen op ons aflopen om Cameron een handje te helpen met de 2 zware tassen met drank, waarvan Cameron niet wilde dat ik hem wilde helpen. "Kon je niet kiezen?" hoor ik TJ zeggen met een veraste blik van de hoeveelheid drank. "Gast, stop met klagen en help met tillen." zegt Aiden dan. Met de jongens lopen we richting Elke, Jason, Alex, Ethan, Conzuela en Brianna. Conzuela staat in haar bh en ondergoed, wat ze zo te zien gebruikt heeft als bikini waarmee ze zo te zien al een duik mee genomen heeft, net als Alex maar dan in zijn ondergoed.

Een aantal lege flessen later, waarvan ik wel iets heb gedronken en mijn keel nog steeds van brand, zijn Brianna en ik op het stomme idee gekomen om ook maar eens een duik te nemen. Ik beken eerlijk dat ik best wel aangeschoten ben en het ook best wel een dom plan is, maar morgen ben ik er toch niet meer dus zal ik er ook geen spijt van hebben.
Aangezien Brianna weet dat ik me best wel ongemakkelijk voel in het bijzijn van de andere hebben we een stom smoesje bedacht dat we even met zijn tweeën willen wandelen.
We lopen richting het schildpaddenstrand dat door rotsen word afgezonderd omdat ik eigenlijk geen andere plek ken waar het afgelegen is en we lekker privé kunnen zwemmen met een volle fles die we met ons meedragen.
Snel trek ik mijn jurk uit, net als Brianna en ren het water in, hand in hand. Het is erg koud, wat me niet verrast in de avond, ik hoor hoe Brianna naast me schreeuwt terwijl ik vooruit probeer te komen met bewegingen die voelen alsof ik door ijzeren spijkers loop. Op een gegeven moment zitten we tot onze navel in het water, waar moeilijk van ademhalen, maar toch om moeten lachen, ik denk vanwege de drank. Dat lachen veranderd al snel in huilen en dan knuffelen en huilen gelijkertijd. "Ik wil niet dat je gaat." zegt Brianna dan tussen het snikken door. "Ik wil niet." zeg ik dan huilend terug. "Ga dan niet!" probeert Brianna wanhopig. Hoe graag ik ook zou willen blijven, het kan niet. Ik haal mijn nek van Brianna's schouder en veeg mijn tranen weg met mijn ijskoude, natte handen van het water. "Ik moet wel." zeg ik nogal emotieloos terug, gewoon omdat ik me besef dat ik de waarheid onder ogen moet zien en niet dom over morgen moet dromen met Brianna, want er is geen morgen met Brianna.
Na al dat zielige gedoe waren we het erover eens dat het tijd werd voor wat leukers dus, voor ik het weet rennen we weer het water in na de fles voor 3 kwart op gedronken te hebben, houden we een soort watergevecht in de zee en spatten we elkaar nat terwijl we moeilijk de koude zee door proberen te rennen, wat voelt alsof ik door spijkers ren. Niet dat ik er erg veel last van heb, wat denk ik komt door de hoeveelheid drank (wat niet erg veel was) maar aangezien ik niet zo'n drinker ben was het genoeg om me aangeschoten te krijgen.