Love me harder

46. Filmavond, part 2

#Alex
Met zijn allen zitten we op de bank, natuurlijk kan niemand het laten om klef te doen. Jason met Brianna en Jayden met.....Olivia. Ik weet niet waarom, maar bij die gedachte krijg ik een raar gevoel in me maag die ik normaal gezien zal beschrijven als jaloezie. Starend kijk ik naar Olivia en Jayden die discussiëren over wat er nu op tv moet komen, de blik die Jayden naar Olivia werpt geeft mee een tweezijdig gevoel. Natuurlijk ben ii blij voor mijn vriend dat hij eindelijk dan een fantastische vriendin heeft, maar ergens doet het ook pijn om hen samen te zien. Na wat er vandaag allemaal gebeurd is ben ik gaan nadenken, de hele tijd als ik Jayden en Olivia zie krijg ik een bepaald gevoel in mijn maag. Niet alleen als ik hen samen zie, ook als Olivia alleen krijg ik dat gevoel. Bijvoorbeeld toen ze met Drake was, ik wilde niet dat die eikel haar wat zou doen dus had ik hem een soort van bedreigd met dat Jason en ik hem ook wat aan zouden doen als hij Olivia pijn zou doen. Nu weet ik waarom ik zo fel reageerde, Olivia betekent misschien meer voor me dan alleen een "vriendin". Jason heeft me de hele weg naar huis duidelijk proberen te maken dat dat komt vanwege het idee dat Olivia mijn leven heeft gered, wat ook klopt, maar toen ik binnen kwam en Jayden en Olivia zo zag merkte ik dat het niet dat is. Hoe graag ik Jason ook zou willen geloven en van Conzuela zou willen houden, ik kan het niet. Mijn gedachtes en gevoelens zijn sinds dien in een strijd, beide zeggen ze wat anders. Mijn hoofs weet dat het niet kan om verliefd te zijn op de vriendin van je beste vriend, maar mijn gevoelens zijn gewoon zo sterk dat ik niet wat of ik mijn eigen gedachtes wel kan geloven. Om eerlijk te zijn ook niet mijn gevoelens, want wat ik voor Conzuela voelde, voel, was ook zo sterk. Ik voel natuurlijk nog steeds wat voor Conzuela, maar ook voor Olivia. AAAAAHG, ik word er gewoon gek van, Conzuela probeert al de hele tijd mijn aandacht te trekken. Ze verdient geen vriend als ik die haar geen aandacht gunt. In de tijd dat ik zo zat te piekeren is ze al op me schoot gaan zitten en trekt ze me in een hevige zoenpartij. Niet wetend wat ik precies moet doen zoen ik gewoon terug, als een reflex, want mijn gedachtes en gevoelens zijn nog steeds op hol. Ongelofelijk wat voor strijd je eigen lichaam op hetzelfde moment tegen zichzelf kan voeren, zelfs terwijl je bezig bent met het zoenen van een meid. Normaal gezien zou ik hiervan genieten, wat nu niet het geval is, hoe graag ik ook wil. Ik voel wel wat, maar niet wat ik normaal gesproken zou voelen. Conzuela is vast wanhopig, want normaal gesproken wilt se niet zo zoenen en al helemaal niet in het openbaar. Nogal wild glijden onze handen over elkaars lichaam en onze tongen om elkaar. VERMAN JEZELF ALEX, hiervoor smeek je en zelfs dan krijg je het niet. Genieten is wat ik moet doen en al helemaal nu ik krijg wat ik wil en Conzuela zo erg haar moeite doet. Begrijp me niet verkeerd, ik houd van Conzuela, maar een erg belangrijk gevoel is weg en ik denk dat.... dat Olivia dat gevoel heeft. Waarschijnlijk merkt Conzuela dat ik zo in strijd met mezelf ben, want ze maakt zich van me los en kijkt me vragend aan met een frons. "Heb ik iets verkeerds gedaan?" vraagt ze me boos en wanhopig gelijkertijd. Iedereen draait zich naar ons om en kijkt ons vreemd aan. Zelf ben ik sprakeloos, wat moet ik zeggen, als ik een verschrikkelijk raar gezicht trekt heeft het dus dit als reden. Het lijkt een eeuwigheid te duren, dat Conzuela me wanhopig aankijkt en de rest ons aanstaart voor iemand begint met praten. "Conzuela, misschien is hij nogal moe, hij heeft ook een best zware dag achter de rug." hoor ik de meest lieve en begripvolle stem zeggen. Conzuela draait haar hoofd om, terwijl ze nog steeds met open benen op mijn schoot zit, en kijkt de persoon aan die wat zei. Ik doe hetzelfde en in de mooie, grote ogen van Olivia, waarvan haar dikke, lange wimpers haar ogen omlijsten als een portret. Ongelofelijk hoe mooi iemand kan zijn zonder make-up, nee, niet mooi maar prachtig. Voor ik het weet word ik weer uit gedachte gehaald door Conzuela die zich weer tot mij richt "Het spijt me zo Alex, je hebt een verschrikkelijke dag achter de rug en dan kom ik me weer aanstellen. Het spijt me zo." zegt Conzuela bijna huilend en kruipt van me schoot af. Nog steeds sprakeloos kijk ik haar aan tot ze naast me zit en na een tijdje weer naar de tv kijkt. Nu is het moment aangebroken om Olivia aan te kijken. Verrassend genoeg kijkt ze mij ook aan op een manier die ik niet anders kan beschrijven dan bezorgd, maar ze probeert het te verbergen met een zwakke glimlach. Zelfs nu ziet ze er goed uit, in Jaydens armen en bezorgdheid in haar ogen te lezen. Ze is zo anders dan Conzuela, natuurlijk zijn ze beide mooi, maar Olivia is naturel al veel mooier dan Conzuela. Ook maakt Olivia's persoonlijkheid haar mooi, dat ze niet aan seks doet is geweldig, want ze is zeker de moeite waard en geeft je de kans om haar prachtige innerlijk te leren kennen. Het is dan ook best raar dat ze niet doorheeft hoe mooi ze is en zo onzeker is, misschien ligt het wel aan de jongens met wie ze een relatie heeft gehad. Die Giorgio en Drake zijn niks anders dan afgetrapt vuil, vergeleken met Jayden. Daar gaat een steek door me hart die voor een gemengd gevoel zorgt, beide zijn ze aantrekkelijk en perfect voor elkaar en ik had gelijk met wat ik zij: zelf ben ik ook niet meer dan afgetrapt vuil vergeleken met Jayden. Een zwakke glimlach vormt zich op mijn gezicht, zelfs als het zou kunnen worden tussen Olivia en mij, ik blijf niks anders dan afgetrapt vuil vergeleken met Jayden. NEE ALEX, Jayden en ik zijn niet te vergelijken: we zijn zo anders. En natuurlijk zouden Olivia en ik niks kunnen krijgen, ze is de vriendin van Jayden. Dit gevoel is tijdelijk, net als Jason al zei. Maar toch, we zijn nu al meer dan 2 minuten naar elkaar aan het kijken en nog steeds probeert ze me gerust te stellen met haar zwakke glimlach. Na alles wat er vandaag gebeurd is kijkt ze me nog steeds aan en heeft ze het voor me opgenomen, desondanks dat ik haar dag heb verpest en haar shirt. Beschaamt wend ik mijn blik af, ze brengt me zo in de war.