Love me harder

44. Alibi

#Jayden
Met een vuist gebald en klaar om een grote uithaal te maken tegen zijn gezicht. De rat zit vast als een muis, een  rat die ik zal verdelgen. Hoe heeft die eikel dit kunnen doen, hij weet dat Alex problemen had met drugs? De woede die ik nu voel is onbeschrijfelijk groot, als Alex wat zou overkomen had ik hem vermoord. Nee nee, ik zal hem vermoorden. Ik kan Drake op dot moment niet uitstaan, ik kan hem uitkotsen net als wat Alex over Olivia's shirt deed. Mijn arm begint al naar achter te gaan, net wanneer ik hem echt wil uithalen word ik vastgepakt van achter. Boos kijk ik naar achter, wie waagt het om me nu tegen te zitten. Wanneer ik me heb omgedraaid kijk ik in de twee mooiste ogen ooit. Een grote kalmte nemen het over, terwijl Olivia me weg begeleid van Drake. In plaats  van hard weg te rennen blijft Drake verstijfd tegen de muur staan. In zijn ogen is er ook iets anders te zien dan angst, ik denk dat het spijt is. Mooi zo, want wat hij deed kan echt niet. Toch vergeef ik hem niet, die eikel had bijna Alex van Jason en mij afgenomen. Hij wist dat Alex problemen had met drugs, maar toch kiest hij ervoor om hem een zakje te geven met mee dan genoeg inhoud voor 10 mensen. De gang is ondertussen al volgestroomd met nieuwsgierige leerlingen die het chaotische geluid van de ambulance en mijn geschreeuw tegen de broeders hebben gehoord. Maar ik wend mijn blik nog steeds niet af, stijf van spanning kijk ik Drake aan. Ik heb het gevoel dat als hij ook maar een beweging of blik richting mij of Olivia maakt, ik zal knappen en hem letterlijk zal vermoorden. Gelukkig staat Olivia me bij en is dat niet een extra zorg, want als Olivia niet mijn vriendin zou zijn zou ik extra gevoelig zijn net als bij Jason toen, in de club. Drake slikt even en begint met bewegen, ik maak aanstalten om op hem af te lopen, maar gelukkig houd Olivia me tegen. "Olivia, hoe graag ik je ook niet teleur wil stellen, dit moet ik doen. Ik zou het mezelf niet kunnen vergeven als Alex wat overkomen was en gewoon omdat de rat teveel heeft verpest voor mij. Ik doe dit niet alleen voor Alex, maar ook voor jou, voor ons." zeg ik smekend richting Olivia om haar toestemming. Ze kijkt me begrijpend aan, maar laat me niet los. "Dat begrijp ik Jayden, maar voor mij hoef je echt niet te vechten en ik denk dat Alex er hetzelfde over denkt. Wat Drake heeft gedaan kan echt niet en was ook echt een rotstreek. Maar hem in elkaar slaan is overbodig, want je helpt er niemand mee. Het beste wat je nu kunt doen is met mij naar het ziekenhuis te gaan, maar de keuze ligt aan jou." zegt ze, terwijl ze mijn arm loslaat. "Maar Olivia, ik kan dat niet doen. Mensen zullen denken dat ik me zomaar zulke dingen laat flikken en uit respect voor Alex, Jason en jou moet ik dit doen. Hij heeft jullie pijn gedaan, dus nu zal ik hem pijn moeten doen." zeg ik smekend, ik heb gewoon Olivia's toestemming nodig, zelf weet ik ook niet waarom. "We weten allemaal dat jij sterker bent dan hem en het is ook nog eens overbodig om hem pijn te doen, want dat zal hij zichzelf doen." zegt ze dan zacht, zodat alleen ik het hoor. Vragend kijk ik haar aan, ze beantwoord mijn blik door te zeggen "Bij de mens bestaat zoiets als pijn en een geweten, hij heeft duidelijk spijt van wat hij heeft gedaan en dat zal alleen maar groter worden." zegt ze wijs. Langzaam knik ik, ze heeft gelijk. Toen ik Jason en Olivia pijn had gedaan pijnigde ik mezelf ook alleen maar. "En de drugs die Alex gebruikt heeft kan maar op een manier de school in gekomen zijn, aangezien Alex een prima student is en geen problemen veroorzaakt. Het is erg jammer dat er geknoeid was met cocaïne op de wastafel waar hij gezicht waste." zegt ze er zachtjes achterna. Serieus, heeft Olivia zojuist nou een alibi voor Alex verzonnen zodat hij niet in de problemen komt. Verbaast kijk ik haar aan, dat ze het in zich heeft. "Zullen we gaan?" vraagt ze dan alsof dat gesprek van net niet plaatsgevonden heeft. Ik haal mezelf uit de staar en zeg dan met moeite "Is goed.". Vlug kijk ik nog naar Drake, hij kijkt me met spijt en jaloezie aan, waarschijnlijk omdat ik Olivia aan mij zij heb. Ze trekt me mee aan mijn arm, waardoor ik niet anders kan dan mijn blik los maken van Drake. Verbaast laten Olivia en ik de rest van onze schoolgenoten die aandachtig het drama bekeken achter in de gang.

Wanneer Olivia en ik op het schoolplein zijn stop ik met lopen en kijk ik haar vragend aan. "Hoe ben je op dat alibi gekomen?" vraag ik haar nieuwsgierig met een frons. Ze laat even een zucht en zegt dan "Ik kan Alex toch niet opdraaien voor iets wat niet zijn schuld was en ik heb er vertrouwen in dat Jason en jij hem helpen om er weer boven op te komen door te stoppen." zegt ze, terwijl ze me indringend aankijkt. "Ja, tuurlijk. Maar hoe ben je op dat alibi gekomen, ik bedoel: ik had niet gedacht dat je het in je had om zoiets te doen of durven." zeg ik dan uitleggend. "Dankje." zegt ze met opgetrokken wenkbrauwen. "Nee zo bedoelde ik het nie-" zeg ik voor ik onderbroken word. "Je bedoelde het niet zo, dat weet ik. Soms komen dingen uit het verleden van pas." zegt ze meer tegen zich zelf dan tegen mij. Zonder wat te zeggen of me aan te kijken pakt ze een helm uit het opbergvak van mijn motor en kijkt me vragend aan. Ik kan mezelf wel voor de kop slaan, wat ik net zei van dat ze dat niet durfde is echt onzin. Snel loop ik op haar af en doe zelf ook mijn helm op en ga zitten op mijn motor, net voor ik wegrijd schiet me een vraag te binnen "Wat heb je met het zakje gedaan?" vraag ik achter me, waar Olivia achterop zit. "Dat heb ik hier." en hoor haar kloppen op haar broekzak. "Lag er echt drugs op de wastafel?" vraag ik haar, gewoon bang dat het alibi's niet helemaal zal kloppen. Een zucht verlaat haar mond "Ja, toen jij zo druk bezig was met Drake heb ik wat op de wastafel gestrooid en de rest opgeborgen in mijn zak." zegt ze dan ongeduldig. Ik knik even en hoop dat alles goed zal komen, Alex heeft teveel meegemaakt en verdient het niet om hierdoor ook nog eens in de problemen te geraken.