Love me harder

52. Uit gaan

#Jayden
Wanneer ik wakker ben kijk ik langzaam mijn aardig donkere kamer rond, hoe laat is het? Ik pak mijn telefoon van mijn nachtkastje en zie dat het al 16.48 en dat ik een foto binnen heb gekregen van Pedro. Vlug deblokkeer ik mijn telefoon en ga naar app, vlug open ik mijn gesprek met Pedro en zie een prachtige foto van een beeldschoon meisje, alsof het uit een modeblad komt van sexy modellen. Vlug vergroot ik de foto waardoor die alleen maar mooier word, het is Olivia en MAN WAT ZIET ZE ER GOED UIT. Ongelovig staar ik een paar seconde naar mijn beeldscherm, hoe heb ik het voor elkaar gekregen om zo'n mooi meisje aan de haak te slaan, zowel innerlijk als uiterlijk? Na een tijdje gestaard te hebben druk ik de foto weg, want Pedro had er ook nog een tekst bij geschreven.

Pedro: Ze is in goeie handen en maak je maar geen zorgen, ze is zelf niet eens geïnteresseerd in ander dan jij😉

Een klein lachje komt er op mijn gezicht, ze is dus niet geïnteresseerd in andere dan ik. Dat gevoel word al snel beklad door een paar vraagtekens. Is ze dan al aangesproken door andere? Heeft ze iemand moeten afwijzen? Is er iemand die achter haar aan zit? Een nogal onzeker gevoel vormt zich in me, dit is een gevoel die ik nooit gehad heb aangezien dat nooit nodig was. Maar nu met Olivia, ze is zo mooi en getalenteerd, ze kan iedereen krijgen die ze wilt. Wat zou ze met mij moeten als ze met een knappe miljonair kan trouwen? MAAK JEZELF NIET ZO ONZEKER JOH, ze koos voor en is niet geïnteresseerd in andere, zegt een stemmetje in mijn hoofd. Op zich maakt die gedachte me al een stuk kalmer, maar toch blijf ik ergens nog wel onzeker en bang. Vlug schud ik mijn hoofd, om vervolgens de deken van me af te slaan. Mijn benen gooi ik over mijn bedrand, als mijn voeten de koude vloer raken wrijf ik nog even in mijn gezicht. Na een paar seconde gewreven te hebben sta ik op en loop ik de kamer uit. Ik loop mijn kamer uit, de gang in, de trap af en ga zitten naast Jason op de bank. Het lijkt net alsof Jason geen vin heeft verroert, net als Alex die nog steeds gehypnotiseerd naar de tv kijkt. Zonder wat te zeggen sta ik op en loop naar de tv, uit een la haal ik een andere controller om met Alex met te doen. Ik ga naast hem zitten, blijkbaar begrijpt hij dat ik mee wilt doen want hij restart het spel. Samen begin ik met Alex een nieuw spel, afleiding heb ik nu nodig.

Een paar levels en veel kills verder heb ik we genoeg gegamed voor vandaag. Zuchtend leg ik de gamecontroler op de salontafel voor mij, wanneer ik op wil staan begint Alex te praten. "Kom op, gun me alsjeblieft nog een herkansing." zegt hij bijna smekend. Niks zeggend sta ik grijnzend op, wat Alex duidelijk zag aangezien hij zegt "Je bent gewoon bang, begrijp ik wel hoor.". Voor ik wat terug kan zeggen hoor ik Jason al "De 100ste keer is scheepsrecht." grapt hij. Zelf lacht Jason erom en ik krijg een lach op mijn gezicht, maar Alex daarentegen kijkt nijdig naar Jason. De enige reactie die Jason aan Alex schenkt door zijn norse blik is een nog hardere lach. Zelf loop ik naar de open keuken, met moeite me lach inhoudend, en pak een glas uit een keukenkastje. "Kan je voor mij een cola inschenken?" hoor ik Alex mompelend zeggen. Zonder hem reactie te geven pak ik een 2de glas. Ik pak een van de glazen en houd hem onder de kraan tot hij gevuld is to de rand. In een paar teugen drink ik het glas leeg en houd hem weer onder de kraan, dit maal laat ik het glas vol en leg hem op het aanrecht. Binnen 2 stappen sta ik voor de koelkast en haal er een fles cola uit, waarmee ik het 2de glas inschenk. De fles cola leg ik terug in de koelkast, mijn glas water pak ik van het aanrecht met het glas cola in mijn andere hand. Stap voor stap loop ik de woonkamer in en leg de twee glazen op de salontafel, om vervolgens neer te ploffen naast Alex die druk bezig is met het kijken naar de gewelddadige game en af en toe te vloeken. Na een tijdje pauzeert hij het spel en legt de gamecontroler naast zijn glas cola op de tafel, hij neemt het glas cola en brengt het naar zijn mond. Na een paar slokken genomen te hebben zegt hij "Gaan we vandaag nog wat doen?". Hij kijkt me aan, maar ik geef geen antwoord. Van mij kijkt hij naar Jason, die wel antwoord geeft. "Wat had je in gedachte?" vraagt Jason hem. "Alles behalve depressief op mijn kamer zitten of de hele dag door op mijn telefoon zitten om met mijn vriendin te appen." zegt hij verwijtend en trots dat hij zo'n opmerking heeft gemaakt. "Dat jou relatie niet meer is dan seks, betekent niet dat andere hun vriendin niet kunnen missen om hun persoonlijkheid." zegt Jason verdedigend. "Maar dat geeft je nig geen reden om je op je kamer op te sluiten." zegt Alex en kijkt mij aan. "Waarom betrek je mij hierin, wat heb ik nou weer gedaan?" zeg ik lichtjes geïrriteerd en vragend. Ik heb helemaal niks gedaan of gezegd waardoor hij het recht krijgt om mij in deze discussie te betrekken. "Laten we het maar hierbij laten." zeg ik dominant en nogal nors tegen Alex, terwijl ik hem mijn "Ga-nou-niet-verder-pushen" blik geef aangezien ik al geïrriteerd ben. Alex neemt er duidelijk genoegen mee en wend zijn blik af, slimme keuze, denk ik bij mezelf aangezien ik mezelf moeilijk in de hand hou. "We kunnen naar het strand gaan?" zegt Jason twijfelend na een lange stilte. "Het is al donker, wat wil je daar gaan doen?" vraagt Alex. "Een paar jongens uit het team hebben een kampvuur gemaakt, ze vroegen of we ook kwamen." zegt Jason moeilijk. "Zijn er ook meisjes?" vraag ik Jason. Met zulke feesten heb ik ervaring, als er een feest op het strand gehouden word door het footballteam is het de bedoeling dat er halfnaakte meisjes rondlopen. "Ja, daar ga ik wel van uit." zegt Jason bedenkend en moeilijk. "Het was ook een dom idee." zegt hij hardop denkend. "Nee, dat was het niet. Zulke feesten zijn leuk, maar met een vriendin is het best oppassen." zeg ik snel tegen Jason. "Maar een drankje en goed gesprek kan geen kwaad toch." zegt Alex, ons proberend te overtuigen. Jason en ik kijken elkaar even aan, hij lijkt bang te zijn voor mijn reactie. Als ze willen gaan, dan doen we toch, maar ze moeten niet verwachten dat het er zo wild aantoe gaat als eerst.