The Last Snape

Hoofdstuk 1: Een vreemde ontmoeting

'Maakt dat iets uit? Ik wil gewoon mijn bal terug, mijn vader maakt me af als ik zonder thuiskom.'

Maar het meisje doet nog steeds geen moeite om op te staan en de bal terug te geven. Layla stapt zuchtend naar voren, ze wilde weer alleen zijn en had hier helemaal geen zin in nu. Ze grist de bal uit de handen van het meisje en draait zich weer om om te gaan.

'Muggles'

Ze neemt een aanloop en springt weer op de muur, als ze tegengehouden wordt door het meisje.

'Wacht!'

Layla draait zich om op de muur en gaat er weer opzitten. Het meisje is opgestaan en klampt zich vast aan haar boek.

'Wat is er?'

'Hoe ken jij dat woord?'

Layla kijkt haar verbaasd aan.

'Welk woord?'

'Muggle!'

Oh nu heb ik het gedaan denkt Layla en ze kijkt naar de bal in haar hand. Stomme actie natuurlijk weer eens, een woord dat geen enkele muggle kent en zij spreekt het uit. Ze slikt een keer en kijkt het meisje weer aan.

'Vergeet dat ik het heb gezegd oke?'

Ze wil zich omdraaien en van de muur afspringen, maar de stem van het meisje houdt haar weer tegen.

'Alsjeblieft, ik wil alleen maar weten wat het betekend.'

Layla zucht nog een keer, maar dan buigt ze zich wat verder naar het meisje toe, die ook dichter naar de muur toekomt, alsof ze elkaar een groot geheim willen vertellen.

'Muggles zijn normale mensen, mensen die geen magie kunnen gebruiken.'

Het meisje kijkt haar stomverbaasd aan, aan de grond genageld.

'Jezus.'

Nu kijkt Layla haar verbaasd aan, Jezus, een religieus persoon voorzover zij wist van haar thuisstudies de afgelopen jaren. Maar lang om erover na te denken heeft ze niet, want het meisje begint in zichzelf te mompelen, Layla moet moeite doen om alles op te vangen.

'Dus dat zei ik vroeger altijd tegen mevrouw Jones, precies dat.'

Layla blijft haar verbaasd aankijken, als plotseling haar bal uit haar handen valt, voor de voeten van het meisje. Die schrikt zichtbaar op uit haar gedachten en Layla slaat haar hand voor haar mond van schrik. Dan begint ze te lachen.

'Oh sorry!'

Het meisje raapt de bal op en kijkt glimlachend naar boven.

'Hoe heet je eigenlijk?'

Layla haalt haar handen voor haar mond weg en steekt haar handen uit om de bal op te vangen, een brede glimlach om haar mond. Ze wist niet wat het was, maar ze mocht dit meisje wel.

'Hoe heet jij?'

Het meisje onderaan de muur lacht. Ze haalt uit en gooit de bal omhoog.

'Ananda Destiny Black.'

Layla vangt de bal en kijkt weer naar beneden.

'Layla Lily Longbottom.'

Ananda begint te lachen.

'Drie keer L?'

Layla lacht en knikt.

'Ja, stom idee van papa en mama, maar het is wel grappig.'

Ananda knikt, dan gaat Layla weer rechtop zitten, haar glimlach verdwijnt.

'Over papa en mama gesproken, ik moet naar huis, anders dan krijg ik straf.'

Ananda knikt en kijkt ook achterom naar het weeshuis.

'Ja ik ga denk ik ook maar naar binnen.'

Layla draait zich om en wil van de muur afspringen, maar dan bedenkt ze zich iets en draait zich weer terug.

'Morgen weer afspreken?'

Ananda draait zich om en knikt breed glimlachend.

'Ja, leuk.'

Layla glimlacht en springt dan van de muur af, landend op haar voeten. Met de bal onder haar arm loopt ze naar huis toe, als ze zich iets herinnert. Black, Black, ze had ook gehoord van de Minister Regulus Black, die vier jaar geleden op mysterieuze wijze om het leven kwam, met zijn vrouw Penelope. Daarna had Percy Weasley de baan van Minister overgenomen maar die had twee jaar later de baan opgegeven, op dat moment was Hermione Granger aan de macht gekomen. Een persoon waar Layla tegenop keek. Ooit wilde ze zelf wel eens weten hoe het was om Minister for Magic te zijn, en om belangrijk te zijn voor de hele Wizarding World. Maar haar vader zou het nooit toelaten, het zou te gevaarlijk zijn voor zijn prinsesje. Layla schudt de gedachten weg en denkt weer aan Ananda. Was zij misschien de dochter van Regulus Black? Als dat zo was, was ze misschien ook wel een witch, net als zij. En als dat zo was, konden ze samen naar Hogwarts gaan, als ze tenminste ooit uit dat weeshuis kwam. Layla kijkt op, daar kon zij voor zorgen.

'Papa kan haar eruit halen, dan kan ze bij ons blijven.'

Ze begint weer te lachen bij het horen van haar eigen idee en begint te huppelen. Het enige voordeel aan het prinsesje van haar vader zijn. Ze kom hem alles vragen en hij zou het doen, en dan ook echt alles. Dat zou ze doen, ze zou Ananda uit het weeshuis halen en zorgen dat ze naar Hogwarts zou gaan. En dan zou ze voor het eerst in haar leven een echte vriendin hebben. Lizzy was de enige waar ze echt contact mee had, dus ze wilde wel iemand anders om mee te praten en Ananda was die persoon, dat wist ze zeker. Met een brede glimlach op haar gezicht stapt ze haar huis binnen. Niemand kon haar dag nog verpesten, ze had een vriendin gevonden, en dat was nu het enige dat telde voor haar.