Love me harder

80. Drama, again

#Jayden
FUCK!?......... FUCK, FUCK, FUCK! is het enige waar ik aan kan denken. Hoe had ik kunnen weten dat Olivia precies naar deze wc zou komen? De enige reden dat ik hier ben is omdat Larissa me verzekerde dat ik hier effe tot rust kon komen. Ik wist niet dat ze me een wc-hokje in zou duwen om me te bespringen. Okey, als ik eerlijk mag zijn had ik zoiets wel verwacht. Ik bedoel; ik was best verdrietig toen ik Olivia zag dansen met Dylan en ik wilde wat troost, maar nu pas besef ik hoe dom het eigenlijk was.
Toen ik Olivia's stem hoorde zodra ze binnenkwam had ik al spijt. Toen ik haar hoorde praten over die dj voelde ik me rot, maar ik kan me niet voorstellen hoe het voor Olivia zou moeten zijn om mijn met Larissa te zien.
Zodra Larissa die deur opende, nadat ik veel moeite heb gedaan om haar in stilte duidelijk te maken dat ik niet wilde dat Olivia zou weten dat we in het wc-hokje zaten, had ik erg veel moeite om me in te houden en haar niet aan haar haar terug het wc-hokje in te trekken. Maar dat is nog niet eens het slechtste, wat me nog het meest dwars zit is dat het Olivia geen enkel moer leuk te schelen. Dat ze me aankeek alsof ik niks voor haar beteken en ze zoiets wel van me heeft verwacht.
"Gaan we?" hoor ik haar vragen, zonder enkele emotie in haar stem, voor ze het wc-hokje verlaat. "Olivia,wacht!" roep ik en ren achter haar aan, althans; dat probeer ik. Brianna en Conzuela blokkeren de uitgang, terwijl ik ze hoor schelden; Brianna dan. "Vieze, vuile-" hoor ik haar mompelen voor ik haar onderbreek door me gewoon tussen hen in bots en Olivia achterna ga. Snel pak ik Olivia bij haar arm en draai haar naar me toe.
"Laat me los!" zegt ze met haar kaken op elkaar, terwijl ze van haar arm die ze los probeert te trekken naar me gezicht kijkt. "Nee." zeg ik omdat ik nog niet precies heb nagedacht hoe ik dit alles kan uitleggen zonder dat ze bij me vandaan loopt. "Jayden, laat me los!" zegt ze nog eens, dit keer terwijl we onderbroken oogcontact hebben. "Nee." zeg ik nog eens. "Want dan ga je weglopen." denk ik hardop na. "Wat had je dan verwacht, dat ik een leuk en gezellig gesprek met je aanga nadat je me hebt afgeluisterd." zegt ze geïrriteerd. "Ik heb je niet afgeluisterd." probeer ik mezelf te verdedigen, tot ik besef wat voor zwak excuus dat eigenlijk is. "Nee sorry, je hebt lekker zitten flikflooien tot ik jullie heb onderbroken." zegt ze en kijkt weg van me om zich nogmaals van me los te maken. "Olivia, alsjeblieft, luister naar me." probeer ik, hoe zwak het ook klinkt. "Dat zou een heel stuk makkelijker zijn als je je handen van me afhaalt, waarvan ik niet eens weet wat je ermee gedaan hebt, dus vind je het heel erg." zegt ze en kijkt naar mijn handen om haar bovenarm. Meteen laat ik haar los, ik weet niet of het door schaamte komt of omdat ik wanhopig ben omdat Olivia weer weg kan lopen. Zoals ze zei blijft ze staan, maar ze veegt wel haar mouw af alsof ik een walgelijk persoon ben, wat ik haar eerlijk gezegd niet kwalijk neem.
Wanneer ze mijn "bacteriën" van haar mouw heeft afgeveegd, naar haar doen, kijkt ze me weer aan en geeft ze me toestemming om mijn verhaal te doen. "Het is niet wat he lijkt." zeg ik snel. SERIEUS JAYDEN, IS DAT SERIEUS WAARMEE JE GAAT BEGINNEN?! Even schud ik mijn hoofd, ik moet opnieuw beginnen.
"Het spijt me." zeg ik zuchtend, aangezien ik niks beters heb om te zeggen. "Wat spijt je?" vraagt ze me. "Dat ik je heb betrapt of dat je niet heb afgemaakt waaraan je begonnen was met Larissa?" gaat ze verder op droge toon voor ik ook maar antwoord kan geven. Verrast en verward kijk ik haar aan "Geen van beide." zeg ik geschokt van Olivia's kalme houding. "Het spijt me dat ik zo'n klootzak ben." zeg ik. Olivia toont geen enkele emotie, zelfs in haar ogen kan ik niets aflezen over hoe ze zich voelt. "Olivia zeg alsjeblieft iets." zeg ik wanhopig na een lange stilte. "Wat wil je dat is zeg, want om eerlijk te zijn begrijp ik niet eens waarom we nog met elkaar praten nadat JIJ het hebt uitgemaakt en nu opeens je excuses aanbied." zegt ze nogal verbaast maar duidelijk. "Ik wilde het niet, ik wil jou." zeg ik hardop denkend, maar erg zacht. Blijkbaar niet zacht genoeg, want Olivia hoort me en lijkt nogal verbaast en ongelovig nadat ik de zin heb uitgesproken. "Ongelovig, je bent echt de grootste klootzak die ik ooit heb gezien." zegt ze walgend van me. "Omdat ik mijn excuses aanbied?" vraag ik haar ongelovig en beledigd van haar reactie. "Nee, omdat je excuses aanbied maar er niks van meent." zegt ze alsof het zo duidelijk is. "Olivia ik weet niet wat ik moet doen om je te laten zien hoeveel je voor me betekent." probeer ik op de eerlijke manier. Olivia maakt een spottend geluid en kijkt me ongeloofwaardig aan "Ik geloof niets meer van wat er uit je mond komt." zegt ze alsof ik gek om haar überhaupt nog te vragen of ze me nog een kans wilt geven of gelooft hoeveel ze voor me betekent. Vragend vlijtig haar aanstaren tot ze uiteindelijk weer haar mond opent om me uitleg te geven "Niet alleen heb je het zomaar uitgemaakt, om me vervolgens te vertellen dat je "zogenaamd" van me houd nadat je hebt zitten flikflooien op een wc met een meisje waar je me van verzekerde dat ze niks voor je betekende, verpest je ook nog eens mijn laatste drama-vrije avond die ik met iedereen, behalve jou, wil beleven." zegt ze met betraande ogen, en ja hoor, daar gaat de eerste traan al. Met mijn hand maak ik aanstalte om haar traan weg te vegen, maar ze deins achteruit, wat niet raar is aangezien ik wel had verwacht dat ik de laatste zou zijn bij wie ze troost zou zoeken. "Het spijt me." zeg ik en voel ondertussen ook hoe mijn ogen vochtig worden. "Houd op met deze act Jayden, je meent er niks van. Je bent blij dat je van me af bent en weer je oude leven kan oppakken door met het eerste het beste meisje naar bed te gaan." zegt ze met pijn in haar stem, vooral spijt dat ze ooit in mijn leven is gekomen en een betraand gezicht. "Maar ik wil jou!" zeg ik en voel ook hoe de eerste traan mijn ooghoek uitrolt. "Daar is het te laat voor, alles wat ik ooit leuk aan je vond is verdwenen. Zelfs als je me vanavond die jongen nog zal laten zien is het te laat, want weet je Jayden, je zal je hele leven moeten veranderen om mij erin te hebben." is het laatste wat ze zegt voor ze haar rug naar me toekeert en wegloopt, met Brianna en Conzuela die achter haar aanrennen nadat ze aandachtig hebben meegeluisterd.
Daar sta ik dan, alweer achtergelaten terwijl de liefde van mijn leven weer bij me vandaan loopt, dit maal voorgoed ben ik bang.
Olivia is nog niet eens uit mijn zicht en ik zie al hoe ze word lastiggevallen door Alissa en Yasemin die net de hoek om komen en Olivia uitlachen vanwege haar betraande gezicht. Als ik de energie had en mijn hart normaal zou functioneren zou ik wel ingrijpen, maar dat is jammergenoeg niet het geval dus kijk ik toe hoe Alissa en Yasemin de spot aandrijven met Olivia vanwege haar betraande gezicht.
En ja hoor, dit had ik kunnen verwachten. Het drankje dat niet eens anderhalve seconde geleden in Yasemins hand zat druipt nu van Olivia's gezicht af, ALWEER.
Dit is het moment dat ik de razernij en spijt in me op voel komen, terwijl Olivia wegloopt met Conzuela achter zich aan, loop ik af op op Yasemin en Alissa die met een grijns op hun gezicht Brianna's beledigingen incasseren.
"WAAR DE FUCK DENKEN JULLIE MEE BEZIG TE ZIJN?!" schreeuw ik naar hen terwijl ik mijn tranen wegveeg en op hen afloop. Geschokt kijken Alissa en Yasemin me aan, terwijl Brianna rustig doorgaat met het beledigen. Ik duw Brianna opzij zodat ik op haar plek kan staan en Yasemin en Alissa ook even op hun plek kan zetten. "Vanaf nu laten jullie Olivia met rust, ze heeft jullie niks misdaan!" schreeuw ik bijna. "Hetzelfde geldt voor jou!" schreeuwt Brianna teen me en prikt me tegen mijn borst. "Niet dat je daar de kans voor krijgt." zegt ze mompelend en loopt bij me vandaan, de kant waar Olivia en Conzuela net op waren gelopen.

#Olivia
Gelukkig voor mij had Conzuela nog een extra jurk mee, die ik meteen aantrok na mijn douche in de meisjeskleedkamers. Natuurlijk had Conzuela niet alleen een extra jurk meegenomen, maar ook een paar laarzen en natuurlijk haar tas die helemaal vol zit met make-up.

"Kom op Olivia, dit is echt jouw kleur en zal je prachtig staan." zegt Conzuela alsof ze een klein kind moet overtuigen. "Nee, ik wil geen make-up meer op." zeg ik en ontwijk Conzuela's borstel. "Als ze het niet wilt, dan hoeft het niet." zegt Brianna zuchtend, nadat ze een hele tijd stil is geweest, eigenlijk heeft ze niet eens gepraat sinds ze binnen is. Even slik ik voor ik Brianna vraag "Gaat het?". Meteen schrikt ze uit haar gedachtes en kijkt naar me op "Ja, hoezo?" antwoord ze een beetje vaag. "Je bent zo stil." zeg ik zachtjes. "Tuurlijk is ze stil Ollie, je gaat morgen weg." zegt Conzuela en brengt me terug naar de realiteit. Brianna kijkt me met haar grote ogen aan, voor ik het weet loop ik op haar af en omhels ik haar. Meteen word ik terug geknuffeld, door zowel Brianna als Conzuela.

"Dit word onze avond, en niemand kan die verpesten." zeg ik en trek me terug uit de knuffel. Brianna geeft me een glimlach, zwak, maar het betekent veel voor me. "Laat me je make-up doen zodat je weer die zaal kan rocken." zegt Coznuela en trekt me naar het aanrecht van het toilet waar er beter licht is zodat ze me kan opmaken, voor ik het weet werkt ze met een borstel en zegt ze "Klaar!" met een tevreden grijns. Ik draai me om en kijk de spiegel in, het ziet er goed uit, maar nog steeds anders.
"We moeten bijna het podium op, kom op!" zegt Brianna en stopt snel weer haar telefoon in haar zak om me vervolgens de wc uit trekken, terwijl Conzuela op haar hakken achter ons aan komt rennen.