HIJ veranderde mij

32

POV Viktor
We zitten nu in de auto op weg naar eerst mijn huis. Daar dumpen we ff mijn koffer en gaan dan naar haar ouders en broers. Shit ik moet nog wel dat cadeautje meenemen. Ik heb al een heel plan uitgestippeld. We gaan een stukje lopen en komen bij een leuk parkje bij een meertje. Daar gaan we op een bankje zitten en dan geef ik haar het cadeautje....

'Vik' Ik schrik uit mijn gedachten. 'Euh jaa' 'Weet je waar we heen moeten, je leek een beetje in je gedachten' 'Ja ik weet wel waar je woont, ja was over iets aan het nadenken' 'Ohh mag ik weten over wat' 'Nee dat gaat je niks helemaal aan' lach ik 'Het is nee dat gaat je helemaal niks aan' 'Hé ik ben en blijf een Deen hé' 'Zo wat een goed excuus' 'Ja ik ben heel goed in smoesjes verzinnen' 'Ohh, dus je geeft het toe' 'Nee dat zeg ik niet' 'Jawel dat het je net gezegd'

'Helemaal niet' 'Helemaal wel' 'Helemaal niet' 'Helemaal wel' 'Helemaal wel' lach ik 'Helemaal niet, ahh shit' lach Bo. 'Ha ik heb gewonnen' 'Jaja' 'Ahh kan Bo niet tegen haar verlies' 'Jaa dat heb ik denk ik van jou overgenomen' toen ze dat gezegd had stak ze haar tong uit. 'Heb je toch nog iets van mij geleerd' lach ik. Ik zie haar nog net met der ogen rollen.

Na nog ongeveer 10 minuutjes komen we aan bij mijn huis. 'Waarom stop je hier' vraagt ze verbaasd aan mij. 'Ik moet nog eventjes mijn koffer binnen zetten, dat is misschien wat handiger' 'Ja dat klopt' 'Jij kan wel blijven zitten, ik ben zo terug' 'Is goed' Ik stap uit en pak de koffer uit de auto en sprint ermee naar binnen. Snel zet ik hem op mijn slaapkamer en doe mij kast open. Achterin mijn kast ligt het cadeautje, ik zie dat de kleren in mijn kast anders liggen. Sommige liggen helemaal verkreukeld. Ook zijn de kleren van Bo weg. Hmmm vreemd. Ze heeft het cadeautje toch niet gezien. Dat al misschien wel maar hij is nog steeds hetzelfde ingepakt. Ze heeft dan in ieder geval niet gezien wat erin zit. Anders had ik wat anders moeten verzinnen. Snel ga ik weer terug naar de auto waar Bo verveeld op haar mobiel zit, zachtjes moet ik erom lachen.

'He he, daar ben je' 'Ja sorry het duurde een beetje lang' 'Ja dat merkte ik' lacht ze. 'Mijn ouders vroegen al of we nog wel kwamen' lacht ze. 'Haha echt' lach ik nu ook. 'Ja dus start die auto en gaan met die banaan' 'Ja baas' en ik start de auto. Daar gaan we.

'Hee pap' zegt Bo als haar vader de deur opent. De vader van Bo opent zijn armen en Bo geeft hem een dikke knuffel. 'Hee meis. Heb je dan eindelijk je vriendje meegenomen' zegt haar vader. 'Ja pap' zegt Bo een beetje schamend Hoi meneer, ik ben Viktor Fischer' zeg ik een beetje zenuwachtig, ja ik ben zenuwachtig. Ik ga vandaag toch me schoon ouders ontmoeten. 'Ik ken je Viktor, me dochter kan niet stoppen over je te praten en je bent een hartstikke goede speler. Ik ben trouwens Gerard' zegt de vader van Bo, Gerard dus. 'Dank je meneer, ik kan ook niet stoppen met praten over uw dochter hoor' zeg ik om Bo wat fijner te laten voelen, want ik zag dat ze alweer moet blozen, schattig. 'Kom binnen Bo en Viktor' zegt Gerard.

'Hee meis, ben je er weer' hoor ik een vrouwen stem zeggen, ik denk Bo haar moeder. 'Ja mam, hoe is het' zegt Bo tegen haar moeder. 'Goed meis, leuk je weer te zien' 'Ben ook weer blij om jou te zien' 'Ik zie dat je je spetter mee hebt genomen' zegt de moeder van Bo en ik grinnink. 'Maham' zegt Bo een schamende toon. 'Hee Viktor, ik ben Betty' zegt de moeder van Bo. 'Ik ben Viktor' 'Weet ik jongen, ik vind je leuk te leren kennen' 'Ik ook om u te leren kennen' 'Zeg maar gewoon je hoor, dat mag bij Gerard ook' 'Oke is goed, zal er op letten'

We gaan met z'n vieren om de bank zitten en Bo haar moeder stelt wat vragen aan mij. haar vader praat vooral met mij over voetbal en natuurlijk het EK. Ik hoor de voordeur open gaan en hoor een paar jongens stemmen. Ik denk dat het haar broers zijn! Bo staat op en loop naar de deur toe. Al snel komen haar broers de woonkamer in. Bo rent naar Blake en springt in zijn armen en omhels hem goed. Blake en Bo zijn volgens mij echt mega hecht. Ik ken Blake nog van toen we uitgingen en toen die ons zoen moment verpeste. 'Hee lief' zegt Blake. 'Hee scheet' zegt Bo lachend. Blake geeft Bo een klap op haar kont, om haar te waarschuwen. 'Hoe was het? vraagt Blake aan haar. 'Het was echt super, dankjewel' zegt Bo lief. 'Hee zus, krijg ik ook nog een knuffel' hoor ik haar andere broer zeggen. 'Natuurlijk Brandon' zegt ze en geeft haar andere broer ook een knuffel. 'Hee Vik, hoe gaat die man?' vraagt Blake tegen mij. We geven elkaar een bro-hug. 'Goed hoor, met jou?' vraag ik hem terug. 'Ook goed' zegt die.

'Hee, jij bent dus Viktor, Ik ben Brandon. 'Hee leuk je te leren kennen' zeg ik. 'Eens gelijk' zegt Brandon. Met z'n alle gaan we weer zitten en ze vragen wat dingen aan mij, zoals over mijn familie maar natuurlijk ook weer wat vragen over voetbal.

Na nog een tijdje te hebben gepraat fluister ik tegen Bo 'Zullen we gaan, ik moet ook nog van alles doen thuis' 'Ja tuurlijk is goed'. 'Mam, pap wij gaan' 'Is goed lieverd, ik zie je nog wel' Ze geeft haar ouders nog een knuffel, haar broers zijn inmiddels al weer weggegaan. We trekken onze jas aan en gaan dan naar de auto.

Ik rijd naar het plekje waar we moeten uitstappen voor het park. 'VIk waar gaan we heen' 'Shh dat zie je zo wel' ik stap uit en loop naar haar kant toe en help haar uitstappen en leg mijn handen op haar ogen. 'Vik wat doe je' 'Shh geniet nou maar' Zo lopen we naar het meertje toe met het mooie bankje. Ik zet haar voorzichtig neer en ga dan ook zelf zitten. 'Doe je ogen maar open' Ze opent voorzichtig haar ogen. 'Wow Viktor dit is echt mooi' 'Alles voor mijn meisje' Zo kijken we een tijdje naar het water

'Vik waarom heb je me hier heen gebracht' 'Omdat ik je iets wil geven' Ik pak het cadeautje uit mijn jaszak. Ik geef het aan haar. Ze kijkt er eerst voorzichtig naar 'Maak maar open hoor' Ze opent het cadeautje en pak het doosje eruit. 'En ik wil je ook iets vragen' nieuwsgierig kijkt ze me aan. 'Lieve Bo, wil je met mij.....'