HIJ veranderde mij

27

POV Bo

Ik ben me spullen nu aan het inpakken. Blake heeft mijn vliegticket al geboekt. Over een paar uur vlieg ik na Denemarken. Het is nu 2 dagen nadat ze de finale hebben gewonnen. Ik weet dat ze rond 3 uur in de middag aankomen dat heeft hij me namelijk verteld. Ik kom om 2 uur aan. Dus moet ik daar nog een uurtje wachten totdat ik hem daar zie. Ik kan echt niet wachten. 'Bo ben je bijna klaar' hoor ik Blake van beneden vragen. 'Ja nog even de laatste spulletjes' 'Waarom pak je je koffer nu pas in' 'Je weet dat ik alles altijd uitstel' 'Jaja schiet nou meer op'

Na nog veel gezeur van Blake zitten we in de auto naar het vliegveld toe. Blake had gezegd om me met zijn auto te brengen omdat Viks auto nog bij Schiphol staat. We moeten nog ongeveer 10 minuutjes rijden voor gaat dat waarschijnlijk eeuwig duren net zoals de afgelopen 10 minuten. Die vliegreis wordt echt onmogelijk. Ik kan gewoon niet wachten totdat ik hem weer in mijn armen kan sluiten en hem kan zoenen. Het kan me dan echt niks schelen of er camera's zijn of niet. Ik heb mijn babyboy en mijn voetballertje gemist. Niet een klein beetje nee, super veel. Ik heb express niets van me laten horen. Ik wou zijn reactie zien. Blake had al gezegd dat ik erop moet rekenen dat er ook veel vrouwelijke fans voor hem zullen zijn en die met hem op de foto willen enzo. Ik heb dit maar geaccepteerd zodat ik niet weer om niks boos op hem wordt. Ik wil het niet kwijt. Niet weer.

'Nou zussie veel succes en plezier'
'Dank je broertjee'

We geven elkaar nog snel een knuffel en dan loop ik door de gate. Op weg naar de jongen waar ik zo naar hou.

POV Viktor

'Gozer, wakker worden' hoor ik Nicolai B zeggen. 'Jahaa' zeg ik zeurend. Langzaam open ik me ogen en rek ik me uit. 'We vliegen zo naar Denemarken' zegt hij. 'Ik weet het. Ik kom al uit bed' zeg ik. Ik stap uit bed en kleed me om. Ik doe gewoon een joggingbroek aan. We hoeven niet lang te vliegen maar toch vind ik het fijner zitten in het vliegtuig. De koffer hadden we gisteren al in gepakt.

De afgelopen dagen hebben we veel gefeest met het team. De avond van de finale zijn we naar de wedstrijd nog een kroeg in gegaan met alle spelers. We lagen toen pas om 6 uur in bed en de volgende ochtend moesten we om 11 uur voor de pers verschijnen. Niet alle spelers moesten naar de pers, maar ik natuurlijk wel. Ik moest komen, omdat ik topscoorder was geworden en natuurlijk om me actie voor Bo. Er stond veel over het nieuws over mij en Bo. In alle landen werd er wel over gepraat. Ik moet ook vaak een kort interview doen voor veel landen, want veel mensen willen weten hoe het zit. Het vervelende is dat Bo nog niks van zich heeft laten horen. Ik weet geen eens of ze het gezien heeft. Ik denk dat ze Het wel weet, want het is echt veel in het nieuws. Ze kan het gewoon niet gemist hebben. Ik wil gewoon weten, waarom ze niks van der laat horen. Ik wil weten wat ze van me actie vond en of we nog samen zijn.

We hadden 2 dagen hier in Frankrijk na de wedstrijd. Beide dagen hebben we gefeest. Gisteravond dus ook. We hebben niet veel gedronken, omdat we wisten dat er veel paparazzi zou zijn en het zou niet fijn zijn als je slecht op de foto's stond. De mensen zouden dan meteen opmerkingen naar je maken en ze beginnen dan meteen dingen te denken. De coach heeft ons er op gewezen dat we netjes moesten doen en niet met slechte dingen in het nieuws moeten komen.

We vertrekken met z'n alle naar het vliegveld. 'Heeft Bo al wat laten weten' vraagt Nicolai J. 'Nee, ik heb haar niet meer gesproken' zeg ik. 'Stuur haar anders wat' zegt Nicolai J. 'Kan niet. Ik zou haar tijd geven' zeg ik. 'Het komt goed maat' zegt Nicolai J.

Een tijdje later lopen we naar onze gate op weg naar het vliegtuig. 'Oke mensen, we kunnen het vliegtuig in' roept een van de bewakingsmannen. Ik loop samen met Lasse en beide Nicolai's het vliegtuig in. Ik ga naast Nicolai B zitten in het vliegtuig. Nicolai B is echt me mattie. We kennen elkaar al best lang en hebben het zelfde meegemaakt.