Obsession

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

Φτάνω ευτυχώς στην ώρα  μου και βοηθάω την Κλαιρη να τακτοποιησουμε.Εκείνος δεν φαίνεται πουθενά...Πάει 12 πάει μια πάει 2 αλλά αυτός πουθενά...Τελικά κλείνουμε και αυτός δεν έχει έρθει.Η απουσία του με εχει προβληματίσει αλλά προσπαθώ να μην το σκέφτομαι...Αύριο είναι το πάρτυ...Ελπίζω να μην το έχει ξεχάσει τουλάχιστον και να έρθει όπως είχε πει...

Κοιμάμαι αμεσως μετα το μπάνιο μου μιας και είμαι κουρασμένη και ξυπνάω με μια περίεργη διάθεση...Είναι από τις λίγες φορές που προλαβαίνω να κάνω κάτι τέτοιο αλλά φτιάχνω ένα πλούσιο πρωινο και τρώω πριν αρχίσω να ετοιμάζομαι για τη σχολή μου...Σταματάω να πάρω ένα κουλούρι από τον συνηθισμένο ευγενικό κυριουλη που τα πουλάει έξω από το σταθμό του μετρό κι ας έχω ήδη φάει.

Με έχει μάθει με το όνομα μου και μου αρέσει που με λέει Εμμανουελα αντι για Εμη όπως έχω διαταξει τους πάντες να με λένε...Φτάνω στη σχολή στην ώρα μου και ευτυχώς οι ωρες παίρνανε γρήγορα μέχρι το σχολασμα...Φτάνω σπίτι στις 3 και βάζω νερό να βράσει σε μια μικρή κατσαρόλα και βάζω μερικά μακαρόνια όσο φτιαχνω μια γρήγορη σάλτσα...Τρώω αργά μόνη μου όπως πάντα και όταν τελειώνω καταλήγω να σκέφτομαι τι θα φορέσω απόψε για το πάρτυ...

Στέκομαι μπροστα από την ντουλάπα μου και πετάω τα ρούχα που δεν μου αρεσουν στο κρεβάτι πίσω μου...Καταλήγω να κρατάω ένα ασπρο στενό κοντό φόρεμα αμανικο με άνοιγμα στην πλάτη και μια μπλε ηλεκτρικ ολόσωμη φόρμα που ουσιαστικά δεν είναι φόρμα γιατί είναι σορτς...Καταλήγω να δοκιμάζω και τα δύο με τα παππουτσια που θα τους ταιριαζαν...

Το μπλε ταιριαζει με τα γαλάζια μάτια μου αλλά αποφασίζω να φορέσω το λευκό...Μ αρέσει η αντίθεση που κάνει με το μαύρο των μαλλιών μου...Φοράω μαύρες γόβες και κάνω μπούκλες τα μαλλιά μου...Βαφομαι λιγο παραπάνω από συνήθως αλλά μ αρέσει το αποτέλεσμα...

Παίρνω μια μαύρη καθημερινή τσάντα μαζί μου για να βάλω μέσα τις γόβες στο γυρισμό και να φορέσω τα πέδιλα που έχει μέσα γιατι δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω ούτε βήμα μετά πάνω σε τόσο ψηλά τακούνια ενω προβλεπεται να μεθυσω...

Φτάνω στο μπαρ και βοηθάω τον Αλέξη να τακτοποιήσει τα ποτά που μόλις είχαν έρθει. Μόλις με βλέπει ο Μάνος μενει με το στόμα ανοιχτό.

"Κλαιρη έλα εδώ λιγακι"την φωνάζει και εμφανίζεται από το μικρό δωματιάκι υπηρεσίας.

"Νομίζω πρέπει να την βάλουμε στην πόρτα να κοβει τα εισιτήρια"λέει καθως με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω χαμογελώντας αλλά όχι πονηρά...