So you're that kind of guy?

Hoofdstuk 46

Camrynn

Zenuwachtig sta ik voor de spiegel. Vanavond is onze eerste echte date. Justin is al weg en hij zou een berichtje sturen, zodat ik weet waar ik heen moet. Ik strijk mijn blauwe jurkje glad en draai nog een keer rond. Ik loop naar de badkamer en draai de kraan open. Trillerig was ik mijn handen tot ze zowat onderkoeld zijn.

Ik hoop zo erg dat de date goed gaat. Ik hoop dat het wat word, tussen Justin en mij. De liefde heeft me al eens teleurgesteld en ik wil niet nog een keer. De tijd van gebroken harten was vre-se-lijk! Maar ik me er weten door heen te slaan, met hulp van mijn vrienden en Justin. Ja, ook hij. Ook al hebben we een paar weken niet gesproken -hele eenzame weken-, hij is er toch altijd voor me geweest. Hij beschermde me en steunde me. En tot kort geleden, realiseerde ik me dat niet en deed ik gemeen tegen hem. Maar opgegeven moment ben ik eens goed gaan kijken. Niet alleen naar mezelf maar ook de mensen om me heen, vooral naar Justin. En toen wist ik het; Ik, Camrynn Nikita Lewis, ben tot over mijn oren verliefd op hem.

Een klein geluidje van mijn telefoon verstoord mijn gedachten en laat me weer komen tot de werkelijkheid. Ik pak mijn telefoon op en open whatsapp.
(J= Justin, C= Camrynn)
J. Hey sunshine ;)
Beneden staat een taxi, hij weet waar die heen moet!
Tot zo <3

Glimlachend schud ik mijn hoofd en stop ik mijn telefoon in mijn tasje. Ik draai de kamerdeur op slot en loop naar beneden, naar de uitgang. Een man in een pak staat bij de deur, met een bordje met mijn naam. Ik loop naar hem toe. "Aha, mevrouw Lewis. Komt u met mij mee?" Vraagt hij en hij loopt naar de taxi. Of nou ja, taxi. Het is een Audi R8, dat noem je dus geen taxi. "Ik dacht dat ik opgehaald werd door een taxi?!" Zeg ik. De man grinnikt, "Dit is meneer Moore zijn eigen taxi, mevrouw." Met grote ogen kijk ik naar de mooie auto en laat ik mijn hand glijden over de lak. "zou u zo vriendelijk willen zijn om in te stappen? We hebben ons te houden aan de tijd." Zegt de man. Hij opent de autodeur en begeleid me galant naar binnen. Tevreden laat ik me neer ploffen op de leren achterbank en bewonder ook de binnenkant. Ik weet het, ik ben een auto freak.

Na ongeveer 5 minuutjes rijden stopt de auto plotseling. "Euhm, meneer. Waarom zijn we gestopt?" Vraag ik. De man draait zich om en loopt de auto uit, om mijn deur te openen. Ik stap uit. "Omdat we er al zijn, mevrouw." Antwoord hij, terwijl hij de deur achter me dicht klapt. "Oh, echt waar? Nou, dit kleine eindje had ik ook wel kunnen lopen!" Zeg ik lachend. De chauffeur haalt zijn schouders op en gaat weer zitten in de auto. "Meneer Moore heeft ons opgedragen alleen het beste voor je te regelen!" Zegt hij en de auto scheurt weg.

Zuchtend draai ik me om en kijk ik op. Voor me ligt het strand en is de lucht al aan het verkleuren. Behalve een klein strand paviljoen dat afgesloten is, is er helemaal niks. Vanuit het niets voel ik een hand op mijn schouder en geschrokken draai ik me om. Ik kijk recht in het gezicht van een oudere man, met -alweer- een net pak aan. "Goedendag, mevrouw Lewis. Ik ben Henry, uw gastheer van vandaag. Volgt u mij?" Zegt hij, en hij loopt recht op het paviljoen af. Verbaasd blijf ik achter. "Hoe weet iedereen mijn naam?!" Fluister ik vol verbazing. "Volgt u mij?!" Roept Henry. Meteen kom ik in beweging en volg ik de verbazingwekkend snelle, oude man. Hij loopt het bruggetje op dat leid naar het paviljoen en loopt gewoon langs het bordje. Waar duidelijk op staat, dat je het niet mag betreden. "Euhm, Henry?" Roep ik. Henry draait zich om en kijkt me hooghartig aan. "Beste mevrouw Lewis. Mijn naam spreekt u uit als, Ahnri. Met een A-klank. Het is Frans weet u? Niet te geloven. Heeft u enig idee hoeveel mensen het verkeerd uitspreken? Ik word er gek va-" "Henry, zo is het goed, dank u." Wordt meneer Henry onderbroken, door Justin. "Maar natuurlijk. Ik ben zo terug." Zegt Henry, en hij verlaat het kleine gebouwtje.

Voor me staat Justin, geheel in pak. Met open mond kijk ik hem aan, want zeg nou zelf. Hij ziet er verdomd sexy uit in dat pak. Justin laat er ook niet bepaald gras overheen groeien en kijkt uitgebreid naar mijn lichaam. Hij steekt zijn handen uit en ik laat de mijne in de zijne glijden. "Je ziet er prachtig uit, sunshine." Zegt hij. Hij buigt voorover en plaatst zijn mond langs mijn oor. "Ik weet zeker dat je er nog beter uitziet zonder kleding." Fluistert hij. Beschaamd klop ik op zijn schouder, "Ik ben bang dat jij al die schoonheid niet aan kunt, dus misschien moeten we maar even wachten." Geschrokken sla ik mijn hand voor mijn mond. Ik heb iets toegegeven verwikkeld in een belediging. Grijnzend kijkt Justin me aan, "Laat me maar niet te lang wachten." Alsof er net geen gek gesprekje was, gaat hij rechtop staan en begeleid hij me naar de tafel.

In het midden van het paviljoen staat eens tafel met twee stoelen. De tafel is chic gedekt en er naast staat op een karretje een fles wijn. Hij schuift een stoel naar achter en verlegen neem ik plaats. Hij gaat zitten op de stoel tegenover me en kijkt me aan. "Camrynn, weet je dat je er echt beeldschoon uitziet?" Zegt hij. Ik rol met mijn ogen, "Normaal niet dan?!" Lachend schud hij zijn hoofd. "Nee, normaal zie je er prachtig uit. Maar nu ben je beeldschoon." Zegt hij. Glimlachend kijk ik hem aan, "Nou, dank je wel!" Hij wrijft over zijn kin. "Wat is er?" Vraag ik. "Je mist toch iets." Antwoord hij. Ik trek mijn wenkbrauwen op, "Wat dan?"

Hij haalt een rechthoekig doosje onder de tafel vandaan en geeft het aan mij. Nieuwsgierig open ik het en sla ik mijn hand voor mijn mond. Met vochtige ogen kijk ik hem aan, "Het is echt prachtig." Liefdevol kijkt hij me aan. "Een prachtige ketting voor een prachtig meisje." Zegt hij, terwijl hij opstaat en naar me toe loopt. "Mag ik?" Vraagt hij en hij steekt zijn hand uit. Ik laat de ketting in zijn handpalm vallen en schuif mijn haar aan de kant. Voorzichtig legt hij de ketting om mijn hals en klikt hij het dicht. Ik laat mijn haar weer los en raak teder de glinsterende diamantjes aan. Ik sta op en pak Justin's gezicht vast. Liefdevol kijk ik hem aan, "Dankje. Je bent geweldig." Ik kus hem zacht op zijn lippen en trek me na enkele seconden al weer terug. "Krijg ik niet méér?" Vraagt hij, met een pruilend lipje. Lachend kijk ik hem aan, "Wie weet."

Een kuchen laat ons allebei opschrokken en een paar stappen naar achter doen. Henry kijkt ons grijnzend aan, "Ik wilde jullie niet storen, maar ik wilde zeggen dat jullie bedienster zo komt." Ik schraap mijn keel ongemakkelijk en laat mezelf weer zakken op de stoel. Ook Justin gaat weer zitten, "Bedankt, voor hen melden." Henry knikt en verlaat het gebouwtje weer. Justin reikt over de tafel en pakt mijn hand vast. "Dus, hebben je ouders nog iets gezegd over de zomervakantie?" Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd, "Nee. Ik heb het eerlijk gezegd nog niet gevraagd." Hij kijkt me met twinkelende ogen aan. "Nou, dan heb ik goed nieuw voor je. Je gaat de hele zomervakantie met deze knappe jongen hier, naar Ibiza!" Roept hij. Nieuwsgierig kijk ik om me heen. "Met welke knappe jongen? Zie jij er een?" Vraag ik. Justin kijkt me beledigd aan, "Ik krijg het gevoel dat iemand hier, mijn knappe voorkomen niet waardeert." Ik kijk hem ondeugend aan, "Nou, misschien is dat wel zo. Trouwens, we weten allebei dat ik de knapste ben!" Hij wrijft over zijn kin en doet alsof hij nadenkt. "In dat geval, zin in een weddenschap?" Vraagt hij. Ik trek mijn wenkbrauwen op. "Wat nu weer?" Vraag ik.

"Overmorgen is de laatste avond hier en gaan we met z'n allen naar de club." Zegt hij. Ik knik, "Ja, en wat dan nog?" "Degene die de meeste mensen kan fixen, is het knapst." Zegt hij triomfantelijk. Ik kijk hem afkeurend aan,  "Ja, dàg! Dat is praktisch vreemd gaan." Roep ik. "We hoeven ze alleen maar zover te krijgen dat ze ons willen zoenen. We gaan ze niet echt zoenen! Gewoon vlak voordat ze je gaan kussen, je hoofd wegtrekken en maken dat je weg komt." Zegt hij. Ik zucht, "Tja, technisch gezien zijn we niet een stel." Ik kijk hem aan, "Oke, we doen het. Maar als je iemand echt zoent, heb je verloren." "Ik zou niet durven." Antwoord hij. Tevreden leun ik weer achterover in mijn stoel. Ik moet dit winnen.

"Hallo, ik ben jullie bediener vanavond." Justin en ik draaien tegelijk onze hoofden om en kijken elkaar meteen weer aan. "Celeste?!" Roep ik. Grijnzend kijkt ze me aan, "Ook hallo, Camrynn."

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Hallotjes,

Hoe gaat het met iedereen? Mochten jullie je afvragen wie Celeste is, ze komt voor in hoofdstuk 21. Camrynn had een ruzie met haar, in het winkelcentrum. Ook was Celeste van plan Justin te gebruiken voor zijn geld. Misschien is je geheugen nu een beetje opgefrist.

En wat denken jullie van de weddenschap, again? Is dit wel zo'n goed idee?! You'll see it soon.
Dit was het weer. Nog 4 hoofdstukken te gaan!
Vergeet niet te stemmen of te reageren ⭐️

Toedeledokie 👋❤️