So you're that kind of guy?

Hoofdstuk 12

Het is vrijdag ochtend en vanavond is het feest. Ik heb er echt zo'n in in! Vandaag heb ik en grijs naveltopje met lange mouwen, een witte ripped jeans en bruine laarsjes aan. Verder heb ik een spijkerblouse om mijn middel geknoopt en een ketting om. Ik zie er wel leuk uit, maar ik kan echt niet wachten op het resultaat van vanavond! Maar eerst nog een dagje school. Ik loop samen met Lindey, Loulou en Isabella door de overvolle gang naar onze volgende les, biologie. Geweldig vak! Hoor de sarcasme! Ik stoot tegen iemand aan, en heel cliché, het is Justin. Zijn haar is inmiddels weer zijn natuurlijke kleur, ik durf te wedden dat die Pablo zijn kapper is en ze erachter gekomen zijn dat de verf er na een paar keer wassen uit gaat. Ik kijk hem aan, maar hij vermijd oog contact, mompelt een 'sorry' en loopt snel door naar het bio lokaal. Waarom zit die asshole verdomme in mijn klas?! Ik zucht en loop maar weer door. Loulou, Isabella en Lindey kijken Justin boos na, waardoor ik in de lach schiet. Meteen verandert hun boze blik weer in een vrolijke en kletsen we verder over vanavond. Eenmaal in het lokaal gaan we op onze vaste plek zitten. Ik zit naast Lindey, de ene laatste plek achteraan in de linker rij en Isabella en Loulou zitten achter ons op de laatste plek helemaal achteraan. Ik kijk de klas rond en ontdek Justin samen met Cameron achteraan in de rechter rij. Ik voel mijn mobiel trillen, wat betekend dat ik een berichtje heb. Ik kijk op mijn telefoon, een onbekend nummer. Vreemd! Ik open het;
06 17652390: (heel random gekozen :) )
Hey schoonheid! Ik heb je nummer van je vriendin gekregen, Lindey. Niet boos worden op haar! Waarom heb je me niet geappt? x Dylan

Oohw! Het is Dylan. Lindey heeft alleen maar mijn nummer gegeven... Wacht eens even! Lindey heeft mijn nummer gegeven! Ik geef Lindey een por en laat het berichtje zien. Ze begint te lachen en haalt onschuldig haar schouders op. Ik geef haar een vernietigende blik en stop mijn Iphone 6 in mijn tas.
"Goed dames en heren, vandaag een nieuw hoofdstuk!" Roept meneer kelkar extra luid, een poging om de klas stil te krijgen. Wat totaal mislukt want we hebben echt een erge klas, die nooit stil kan zijn. "Hallo?! Aandacht naar voor alsjeblieft!" Roept meneer kelkar. Hij kijkt mij en Lindey wanhopig aan. Ik haal mijn schouders op, ik kan hier niks aan doen. "Goed, ik ga maar gewoon verder dan. Het nieuwe hoofdstuk gaat over seksuele voorlichting." Meteen is het stil, het is zelfs zo stil dat je een speld kan horen vallen. Iedereen kijkt met grote ogen naar meneer kelkar, die duidelijk blij is dat hij eindelijk de aandacht heeft. "We werken vandaag in tweetallen. Je gaat samen een poster over dit onderwerp maken! Niet al te vieze plaatjes aub! Kies zelf maar je partner!" Roept hij. Lindey en ik kijken elkaar aan en knikken. Het was al vanzelfsprekend dat wij samen zouden gaan. We gaan dichter bij elkaar zitten en brain stormen over leuke ideeën.
40 minuten later is het uur afgelopen en zijn we al een flink eind gekomen. We hoeven alleen nog maar alles uit te printen en op te plakken, dan zijn we klaar. Gelukkig hebben we de les van morgen ook nog! Het is nu pauze en we lopen met zijn alle naar onze tafel in de kantine. Ik drop mijn tas op een stoel en loop samen met Nicole naar de rij voor het eten. "Heb je de foto al getweet?" Vraagt ze. Ik schud mijn hoofd, "We kunnen vanmiddag allemaal naar mijn kamer en hem dan posten! Weten we zeker dat we veilig zijn!" Ze lacht en knikt. "Heey meisjes! Wat mag het zijn?" Vraagt Frieda. "Ik wil graag een spaggeti carbonara en een cola!" Zegt Nicole. "Ik ook, maar dan inplaats van cola water, alsjeblieft!" Zeg ik. Frieda knikt. "Zo, gezond bezig?"vraagt Nicole. "Een beetje, ik probeer gewoon op mijn gewicht te letten!" Antwoord ik. "Ach man, dat heb je helemaal niet nodig! Je bent een maatje 32 en hebt een strakke buik met buikspieren! Jij hoeft helemaal niet op je gewicht te letten!" Mijn wangen worden warm. "Bedankt, denk ik?!" Ik word afgeleid door een tikje op mijn schouder en draai me om. Ik kijk naar een donker blauw T-shirt dat zit gespannen om een gespierde borst. Damn, wie zou dat lekkertje zijn? Ik kijk omhoog naar het gezicht en mijn humeur slaat met een klap om. "Wat moet je?" Vraag ik bits. Justin tuurt onder zijn lange wimpers door naar mijn gezicht en slaat verlegen zijn ogen neer als ik hem kwaad aankijk. Ergens maakt dat hem schattig en zorgt het ervoor dt ik hem wil knuffelen. Maar ik ben te boos op hem om dat te doen, of er zelfs aan te denken. "I-i-ik wilde..." Stamelt hij. "Je wilde wat?" Vraag ik geïrriteerd. Justin slaakt een zucht, "ik wilde sorry zeggen, voor dat gedoe met je thee." Dat hij mij drogeren 'dat gedoe met je thee' noemt maakt me op een of andere manier nog kwader. "Dat gedoe?! Dat gedoe, heeft mij in het ziekenhuis gebracht, jij eikel!" Gil ik. "Je hebt me gedrogeerd! Je had me kunnen vermoorden, weet je dat?! Maar daar denkt de o zo geweldige Justin natuurlijk niet aan! Nee, wat die gestoorde malloot kan alleen maar aan zichzelf denken. Jij arrogante kwal die je bent!" Meteen is justin's verlegen en kwetsbare houding vervangen door een harde en gewelddadige houding. "Nou moet jij eens effe goed luisteren, Carly McClaire. Ik ben hier mijn oprechte excuses aan het aanbieden en jij begint als een dolle stier te schreeuwen. Ik wist niet dat je van te veel van dat middel knock-out zou gaan. Het was nooit mijn bedoeling geweest om je te drogeren. Maar ik kan de tijd niet meer terug draaien. En eerlijk gezegd zou ik dat ook niet doen als ik het kon, want je weet nu wel wie hier de baas is!" Roept hij terug. Dan buigt hij naar voor en brengt zijn mond naar mijn oor. "Trouwens, wat jammer nou dat je wraak is mislukt. Want zoals je ziet is mijn haar weer hetzelfde. Niemand kan me verslaan, Carly. En al helemaal niet zo'n klein en zielig meisje als jij!" Fluistert hij in mijn oor. Ik kook van woede en grijp het eerste wat ik kan vinden vast in mijn handen, het is mijn pasta carbonara, en ik kiep het over hem heen. Alsof hij door een wesp is gestoken trekt hij zich terug en kijkt mij vol afschuw aan. Ik glimlach duivels terug. "Ach, wat zonde nou van die heerlijke pasta! Maar eerlijk gezegd heb ik niet zo'n honger meer, nadat ik dát heb gezien!" En ik wijs lachend naar Justin. Nicole lacht mee, samen draaien we ons triomfantelijk om en lopen naar onze tafel. Justin is al weg gelopen en smijt de deur met een klap dicht. De hele kantine is stil en de mensen kijken me met grote ogen aan. "Iedereen, bemoei je met jezelf! Eet smakelijk!" Roep ik door de kantine en onmiddellijk draait iedereen zich om en begint te eten. Wow! Dat gevoel van macht! Ook mijn vrienden kijken me met open mond aan. "Wat?" Vraag ik. "Euhm, wow! De enige naar wie mensen zo goed luisteren is Justin. Maar jij hebt dat overtroffen!" Zegt Loulou. "Je hebt respect bij ze afgedwongen!" Zegt Stephen. "Ach nee joh!" Zeg ik. "Draai je maar eens om dan, en kijk goed in het rond!" Zegt Hutson. Ik draai me om en overal staren leerlingen me aan, er is bewondering voor mijn daad in hun ogen aftelezen. Als ik oogcontact met ze maak, kijken ze gauw de andere kant op en gaan verder met eten. Ik ga rustig zitten en neem een hap van de pasta van Nicole. "Ja tuurlijk neem maar hoor!" Zegt ze lachend. De anderen staren me nog steeds aan, ik raak er gefrustreerd van. "Wat kijken jullie nou?! Jeez." Roep ik. Ze ontspannen en gaan rustig verder waarmee ze bezig waren, praten over vanavond dus. Dan schiet me ineens iets te binnen. Ik stoot Lindey aan om haar aandacht te krijgen. "Wat is er?" Vraagt ze vriendelijk. "Hoe was je date eigenlijk?" Vraag ik. Meteen begint ze te stralen en verteld uitgebreid over de date.
De bel gaat en dat betekent dat we in de klas moeten zijn. Maar ik met mijn 'goede' coördinatie val natuurlijk weer van de trap, waardoor de traptree in mijn bovenbeen prikt. Dat word een blauwe plek! Ik zucht, sta op en pak mijn tas om verder te lopen. Gelukkig zal de jurk er wel overheen vallen! Rustig loop ik naar mij lokaal, want ja, ik ben nou toch al te laat! Ik open de deur en loop rustig naar binnen. "De les kan beginnen hoor, ik ben er!" Roep ik. Het enthousiasme in de ogen van de leraar is meteen weg. Ik ben namelijk niet zo geliefd bij de docenten! "Carly, waarom ben je zo laat?" Vraagt mijn wiskunde docent. "Ik was opzoek naar de hel, want iemand zei dat ik daar heen moest, maar ik kon het niet vinden! Maar geen zorgen, volgensmij heb ik het gevonden." Zeg ik grijnzend. "Want hier ben ik dan, wiskunde!" Zeg ik met een zucht. De leraar word langzaam rood en wijst naar de lege plek naast Justin. "Zitten jij!" Roept hij. Ik trek een afkeurend gezicht en snuif. "Het spijt me meneer! maar ik wil liever een andere plek!" Hij word roder. "Nee Carly, ga gewoon zitten!" Roept hij. "Ik ga daar echt niet zitten! Die lelijke trol daar, irriteert mij!" En hij word nog veel roder, hij lijkt zelfs op een tomaat. "Wow, meneer! Misschien moet u even rustig doen. U lijkt wel op een tomaat! Straks ontploft u, en dat zit het hele lokaal onder de tomatensaus. Maar dat zou ik eigenlijk niet zo erg vinden, want dan heb ik geen wiskunde!" Zeg ik. Dan ontploft de bom. "ERUIT!" Schreeuwt hij. "Whaaat? Ik heb helemaal níks gedaan!" Roep ik. "Dit is niet eerlijk. Ik ga dit aan de krant vertellen. Ziet u het al voor je? "Onschuldige leerling wordt de les uitgestuurd omdat ze de docent heeft gewaarschuwd voor ontploffingsgevaar!" Hij knijpt in zijn neusbrug en kijkt me aan. "Hoeveel wil je hebben, als je zorgt dat je binnen een minuut weg bent uit dit lokaal?" Vraagt hij. Ik doe alsof ik nadenk. "Ik wíl eigenlijk heel graag weg, maar als ik geld kan krijgen! Wat dacht u van 10 pond?" Hij pakt zijn portemonnee uit zijn tas en geeft me het geld. Lekker! Ik kom er aan skittels! "Bedankt!" Roep ik en ik sla de deur achter me dicht. Ohw ik ben iets vergeten! Ik trek de deur weer open en loop naar Lindey, Loulou en Isabella. De docent kreunt, omdat ik weer terug ben. "Wat willen jullie hebben?" Vraag ik aan ze. "Oreo!" Roept Loulou. "Hartjes!" Roept Lindey. "Zure matten!" Roept Isabella. "Oke! Zie jullie straks!" Roep ik en ik laat voor de tweede keer de deur extra hard dicht vallen.

Ik loop naar het buurtwinkeltje tegenover ons terrein. Ik duw de deur open en hoor zo'n grappig belletje rinkelen. Snel loop ik naar de schappen met snoep en koek. Ik pak een zak skittels, een rol oreo, een zak hartjes, en een pak zure matten. Ik tel de prijzen bij elkaar op en houd nog meer dan de helft over. Oke dan, wat neem ik nog meer mee? Ik pak nog een bus pringles en loop door naar de koelschappen. Ik pak 5 flesjes icetea en een flesje water. Ik reken af bij de kassa, stop alles in mijn tas en loop rustig terug. Ik heb nog 5 minuutjes, dus ik loop alvast naar het schoolgebouw. Net als ik binnenkom gaat de bel. Overal komen leerlingen uit de lokalen gestroomd en is de gang een grote mensenmassa. Ik bereid me voor op enorm veel geduw, maar als ik langsloop gaat iedereen uit elkaar waardoor er een pad vrijkomt waar ik door heen kan lopen. Leerlingen staren me na, met blikken vol respect, bewondering, jaloezie of herkenning. Er zijn maar 3 mensen waarbij dit ook gebeurt, Justin, Milan en Cameron. Daarom verbaas ik me ook niet dat ik ze tegenkom in de gangen. Ook zij kunnen makkelijk doorlopen. Justin kijkt me niet eens aan, maar kijkt wel heel chagrijnig, ookal is hij weer helemaal fris en Milan en Cameron werpen me geruststellende en schuldbewuste blikken toe. Ik haal mijn schouders op en knik dat het oke is. Ondertussen wijken de mensen nog steeds uit een en kom ik dus lekker snel bij mijn lokaal. Lindey, Loulou en Isabella staan al te wachten. "Hey, meid! Heb je het eten?" Vraagt Loulou. Ik knik en geef ze hun eten en icetea. Ze bedanken me en we lopen het lokaal binnen. Eigenlijk mag je niet eten in een lokaal maar we doen het gewoon, want de leraren durven niks tegen me te zeggen. We hebben nu geschiedenis en mevrouw ecker is wel chill. Ik trek mijn zak skittels open en stop een hand vol in mijn mond. "Carly McClaire! Je mag hier niet eten!" Zegt ze streng, maar ik weet dat ze het niet echt zo bedoeld. "Ah toe?" Vraag ik. "Oke, prima. Maar ik wil ook een handje!" Zegt ze en ze graait in de zak. Zie je? Ze is echt chill. En een van de weinige leraren die mij echt kennen en mogen.