So you're that kind of guy?

Hoofdstuk 23

Carly

"Stoooooop!" Gil ik. "Stop alsjeblieft!" Ik word belaagt door kietelende handen van Nicole en Loulou. "We stoppen niet, voordat jij verteld wat er is gebeurd!" Roept Loulou. Kronkelend lig ik op de grond. "Oke, oke! Ik zal het vertellen!" Ze trekken hun handen terug en ik kom weer overeind zitten. "We hebben langs het strand gelopen en een ijsje gegeten. Dat was het!" Zeg ik lachend. Ze kijken me pruilend aan. "Weet je het zeker?!" Vraagt Nicole. Ik denk terug aan het moment in de auto. Langzaam knik ik. "Ja, ik weet het zeker!" Zeg met een grijns. "Niet waar! Je verbergt iets!" Roept Loulou. "Helemaal niet!" Roep ik verontwaardigd terug. "Meiden, relax! Laten we naar het winkelcentrum gaan!" Stelt Lindey voor. Isabella knikt instemmend,"Ik heb weer wat geld van mijn ouders toegestuurd gekregen. Ik heb moet nodig nieuwe broeken hebben!" We staan allemaal op en lopen naar de deur. "Zie ik jullie over 10 minuutjes bij de lift?" Vraag ik. "Ja, tot zo!" Roepen ze terug. Ik draai me om en gooi de deur dicht. Nu opzoek naar een leuk tasje en mijn portemonnee. Van de £8000,- is nog £5000,- over, nog meer dan genoeg shopgeld dus! Ik maak me alleen een beetje zorgen over mijn kast, die inmiddels uitpuilt van de kleren. Vandaag heb ik een simpel zwart shirtje aan, met een lichte denim jeans. Lekker makkelijk dus! Ik kijk rond ik mijn kast en kies voor een grijsachtige-beige Michael Kors tas. Ik gooi mijn portemonnee, rayban zonnebril en make-up etuitje erin. Ready!

We lopen de lift uit, naar de uitgang van het gebouw. We gaan met de bus naar het winkelcentrum, het is niet ver, hooguit 10 minuten rijden. We lopen met z'n 5en over de oprijlaan en komen aan bij de weg. Net als we over willen steken komt er een glimmende donker blauwe Lamborghini de hoek om gezeild. Waauw! Het is werkelijk een prachtige auto, maar wat een eikel achter het stuur! Lindey kan nog maar net de auto ontwijken en loopt struikelend naar ons toe. De bestuurder van de auto rijd behendig de oprijlaan op en scheurt naar de parkeergarage. "Jemig, wat een dumbass!" Roept Lindey verontwaardigd. Meteen slaat ze haar hand over haar mond, ze is niet zo van het schelden. Nicole giert het uit en hangt lachend aan lindey's schouder. "Jouw gezicht!" Roept ze. Lindey kijkt haar quasi boos aan. "Ik was anders wel mooi bijna dood!"
De bus komt aangereden en we stappen in. Op naar het winkelcentrum!

We hebben al een stuk of hónderd winkels gehad, en ik ben echt bek af! Ik loop wat te rommelen bij een kledingrek, als ik twee werknemers hoor praten. "Zijn moeder,...., eigenaar,....., Justin moore,....." Justin Moore? Ze hebben het over Justin! Onopvallend schuifel ik iets dichterbij. "Pap gewoon met hem aan. Dan kan je profiteren van zijn geld!" Zegt een van de meisjes. "Je kan toch niet zomaar iemand gebruiken voor zijn geld?!" Fluistert het andere meisje. Gebruik maken van zijn geld?! "Als jij het niet doet, doe ik het wel!" Zegt een van de meisjes. Ik gluur om het hoekje. Dat had ik beter niet kunnen doen, want ik stoot een toren met dozen om en donder op de grond. Het veroorzaakt een luid kabaal. "Wat was dat?!" Hoor ik een van de meisjes roepen. Shit! Ik moet wegwezen! Zo snel als ik kan, sta ik op en verberg me achter een rek met kleding. Een van de meisjes loopt naar buiten en kijkt om zich heen. Celeste! Ik duik nog wat dieper in het kledingrek. Celeste draait zich weer om en loopt terug het kamertje in. Voor de zekerheid blijf ik nog een paar seconden zitten, dan spring ik op en ren zo snel mogelijk terug de winkel in. "Lin, lin! Oh mijn god, ik moet je iets vertellen. Ik, het kamertje, Justin Moore, zijn moeder, is de eigenaar, Celeste." hijg ik. Lachend klopt Lindey op mijn rug. "En vertel me nu eens rustig wat er is!" Ik haal diep adem en begin opnieuw. "Ik hoorde de bitch van vorige keer, Celeste, praten met een ander meisje. Ze wilt Justin gebruiken voor zijn geld! By the way, zijn moeder is de eigenares van dit winkelcentrum!" Lindey kijkt me vreemd aan. "En waarom zou jij je er druk over maken?" Ik haal mijn schouders op. Waarom zou ik eigenlijk?! Die dumbass doet nooit aardig! "Je hebt waarschijnlijk gelijk, ik ga me er niet mee bemoeien!" Lindey knikt goedkeurend. "Goed, laten we nu iets leuks voor jou shoppen! Nicole, Loulou en Isabella zitten nog wel even in de paskamers! Die hebben me toch eens een berg kleren, joh!" Lachend lopen we naar de rekken.
"Wat vind je hier van?" Vraagt Lindey. Ze houdt een zwarte chice jumpsuit vast. Wat leuk! Ik knik heftig met mijn hoofd en pak het kledingstuk vol bewondering aan. Ik laat de zwarte stof door mijn vingers glijden, het is een fijne stof.
"Ohw, ja. Euhm, Car? Heb je misschien zin om morgen met mij mee naar mijn ouders te gaan?" Vraagt Lindey onzeker. Ik kijk op. "Met jou mee, naar jouw ouders?" Lindey knikt. "Oke, leuk!" Antwoord ik. Haar gezicht klaart op en ze gaat weer enthousiast verder naar kleding zoeken.