So you're that kind of guy?

Hoofdstuk 29

Camrynn

De deur zwaait open en Flint wacht geduldig af tot ik naar binnen loop. Ik zet zorgvuldig een stap naar voren, ik sta nu in mijn kamer. Mijn adem stokt in mijn keel en voor een moment kan ik niets meer zeggen. Het is gewoon,...., wauw! Een zucht verlaat mijn mond. Bezorgd stapt Flint naar voren, "Wat? Is het niet goed?! Het is inderdaad een beetje klein, maar mama heeft haar best gedaan. Als je wilt kunnen we het veranderen, dat is niet zoveel moei-" Ik sla mijn hand voor zijn mond, "Stil, jij!" Flint kijkt me met grote ogen aan. "Kan je stil zijn?" Vraag ik. Hij knikt zijn hoofd. "Oke..." Voorzichtig haal ik mijn hand van zijn mond. "Nou, wat vind je ervan?" Vraagt hij. Ik kijk op me heen en neem alles zo goed mogelijk in me op. De luiken voor de ramen staan open, waardoor alles een frisse gloed krijgt. Er zit roze in mijn kamer, maar niet te veel. Het is eigenlijk precies goed. Dan kijk ik naar de ruimte, het is echt méga! Er staat een ruim bed in, een paar leuke kastjes, een bank, een tafeltje, wat stoelen en achterin de kamer zijn nog 2 deuren. Nieuwsgierig loop ik erheen en trek de eerste deur open.

Wow! Een inloopkast, wel 2x zo groot als op school! Met open mond stap ik naar binnen en kijk naar alle kleding die er al hangt. Ik loop langs de kasten en laat de verschillende stoffen door mijn vinders glijden. Snel pak ik een random kledingstuk en check de maat. S, jep dat is mijn maat! Ik trek alle lades en kasten open en word overweldigd door het aantal jurkjes, broeken, shirts, truien, rokjes, korte broekjes, sportkleding, bikini's, ondergoed - volgensmij van Victoria secret! Bah! - hakken, sneakers en accessoires. Het moet een vermogen gekost hebben, en het is ook nog allemaal merk kleding. Maar ja, wat wil je met zo'n moeder als de mijne?!

Oh, was ik dat vergeten te vertellen?! Nou hier komt het. Het bedrijf Lewis is wel van allebei mijn ouders, maar mijn moeder werkt daar niet. Nee, ze heeft een eigen kledingmerk. EEN FREAKING KLEDINGMERK! Ze is dus erg bekend in de modewereld, maar daar wist ik natuurlijk niks van. Want ik hou me daar niet zo mee bezig, maar ik weet zeker dat Nicole keihard gaat gillen als ze hoort dat Macy Lewis míjn moeder is. Anyway, ik was dus in de inloopkast.

Ik bewonder de 'kast' nog eens goed, voordat ik me naar Flint omdraai, die lachend tegen de deurpost staat. "Wat lach je nou stom?!" Vraag ik. "Het is gewoon hoe jij met de spullen omgaat, zo breekbaar. Alsof het er zometeen niet meer is! Het is nu van jou, je mag het hebben en gebruiken!" Antwoord hij. Ik loop naar hem toe en sla spontaan mijn armen om hem heen. "Ik heb je gemist, zussie!" Fluistert Flint in mijn oor.

Ik loop naar de deur naast de inloopkast en trek hem open. Ik kijk Flint vragend aan. Hij krabt in zijn nek, "Ja, sorry. Je moet de badkamer met mij delen." Ik lach om zijn beschaamde gezicht en richt me weer op de badkamer. Het is heel mooi en luxe, en ik weet zeker dat het een fantastische badkamer is. Er is alleen 1 probleem, de hele badkamer is bedolven onder de spullen van Flint. Man, wat een teringzooi! "Je gaat dit toch wel opruimen, hè?!" Zeg ik. "Ja, ja, tuurlijk. Als ik tijd heb!" Antwoord hij. Ik kijk hem verontwaardigd aan, "En wanneer heb je tijd?!" "Ja, weet ik veel. Over 3 weken, ofzo?!" Antwoordt hij. Ik kijk hem geniepig aan, "Flint, ik ga niet in deze rommel leven! Je zorgt dat het vanavond is opgeruimd, of ik vertel het aan mam en pap!" Mokkend begint Flint met opruimen, "Hoe wist je trouwens dat mam en pap het niet weten?!" Ik haal lachend mijn schouders op, "Een gokje, dat jij nu hebt bevestigd!"

"Mam, pap! Waar zijn jullie?!" Schreeuw ik door het huis. "Hier!" Hoor ik mijn moeder terug schreeuwen, vanuit waarschijnlijk de woonkamer. Ik snel er naar toe en duw ruw de deur open, waardoor die hard tegen de muur knalt. "Oeps..." Ik kijk beteuterd naar de deuk in de muur. "Camrynn Nikita Lewis! Wat doe je nou dan?!" Roept mijn moeder. Ik kijk haar ontschuldig aan, "Sorry, het ging perongeluk!" Mijn moeder slaat haar armen over elkaar en kijkt me boos aan. Na een tijdje verzacht haar blik en zucht ze diep, "Harold, bel jij Bertrand even?" Ik kijk haar vreemd aan. "Wie is Bertrand?!" Vraag ik nieuwsgierig. "Hij kan de muur maken!" Antwoord mijn vader, die dus Harold heet. Mijn moeder heeft zich ondertussen naar mijn vader toe gedraaid, dus dit is de perfecte kans om er tussenuit te knijpen. Ik draai me om, maar voor ik een stap kan zetten hoor ik mijn moeder al. "Camrynn, waag het niet! 1 stap en je bent je zakgeld kwijt!"