So you're that kind of guy?

Hoofdstuk 1

Hoi! Ik ben dit boek al lang geleden gestart en was toen nog maar net begonnen. Het begin is dus, best wel heel erg slecht! Lees er dus maar snel doorheen, want verder in het boek wordt het beter! Veel leesplezier!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Aaaaaaaaah!" Ik schrik wakker van een harde gil in mijn oor. " Vandaag is het zover!" Schreeuwt elise. Oja, vandaag ga ik naar een kostschool! "Mag het misschien iets minder hard, elise?!" Vraag ik. "Natuurlijk, jij ook met je ochtenhumeur!" Antwoord ze. Ik zucht hard en kijk elise met een vernietigende blik aan. "Kijk niet zo! Hup hup, opstaan jij!" Ze klopt op mijn bed. Ik sleep mezelf mijn bed uit en loop naar de ladekast. Wat zal ik aandoen? Vraag ik mezelf af. Veel keus heb ik niet, aangezien ik geen geld heb om zelf kleren te kopen krijg ik geld van het tehuis, en dat is echt niet voldoende voor een hele gardarobe. Maar gelukkig mocht ik een bijbaantje en werkte ik in een restaurantje als serveerster. Veel verdiende het niet, maar genoeg om iedere maand iets extra's te kopen. Ik kreeg iedere maand net genoeg geld voor een nieuwe broek of shirt, maar dat was het dan ook. Dus alle beetjes hielpen! Ik pak mijn skinny jeans, een witte trui en lingerie, en loop naar de badkamer van onze kamer. Iedereen heeft een kamermaatje en iedere kamer heeft 1 badkamer, 2 ladekasten en 2 bedden. Als ik me heb omgekleed loopt elise de badkamer in en even later lopen we samen naar de ontbijttafel.

We gaan op onze vaste plek zitten en pakken een broodje. "Mag ik de nutella?" Vraag ik aan Kiki, die tegenover me zit. Ze geeft me de pot aan en ik begin te smeren. Dan komt mevrouw pitzburg binnen en klapt in haar handen, "Meisjes, dit is het laatste ontbijt met z'n allen! Hierna zullen een aantal meisjes naar een kostschool gaan die zij zelf hebben uitgekozen!" De meeste meiden kijken blij, maar ik voel me verdrietig. Ik zal elise moeten achterlaten, zij is nog maar 15, ze mag pas volgend jaar. "Kijk niet zo verdrietig!" Fluister elise, "Jij mag hier tenminste weg!" "Dat is het nou juist." Fluister ik terug, "ik wil je hier niet achterlaten!" "Ik red me wel! En volgend jaar kom ik ook naar dezelfde kostschool!" Dat was waar, elise en ik hadden toen we 8 jaar waren al afgesproken om allebei naar het st. Margetbushy, in Manchester, te gaan. Wij zijn de enige twee die daar heen willen, dus ik ga dit jaar alleen. De rest gaan allemaal naar het st. Pietercollege, wat is eerlijk gezegd een verschrikkelijke naam vind. Niet dat st. Margetbushy zo mooi is, maar toch!

Na het eten ga ik naar mijn kamer en pak mijn koffer in,
alles past er gemakkelijk in! Ik pak mijn voetbal en ga hoog houden, 1, 2, 3, 4, ..., ..., 40! Bij 40 schiet ik de bal net iets te hard en hij knalt tegen mijn ladekast aan, op de ladekast staan een paar foto lijstjes en 1 valt er om. PATS! Shit! Niet die, niet die! Ik pak hem op en ga op het bed zitten. Tranen schieten in mijn ogen, het glas is gebroken. Dit was de foto die ik bij me had toen ik werd gevonden voor de deur van het tehuis. Het is een foto van mij als baby en alleen ik sta er op, terwijl ik word vast gehouden door 2 paar handen. Twee handen met Smalle lange vingers houden mijn lichaampje omhoog en 2 stevige werkhanden omklemmen mijn armen. Dat waren de handen van mijn echte ouders, ik heb ze een keer gezocht maar ze zijn overleden in een auto ongeluk. Ik zucht en leg hem voorzichtig tussen mijn kleren in de koffer, ik zoek later wel een nieuw fotolijstje.

"Carly MCclaire." De deur vliegt open en mevrouw pitzburg komt binnen, "Hier heb je je envelop, het lag in je rugzak toen we je vonden!" Wacht, wat? " hoe bedoelt u, het lag in mijn rugzak?" "Het is van jou! Je had het bij je, er lag een briefje bij waarop stond dat ik het moest geven als je 16 werd!" Ik nam de envelop aan en meteen liep ze weg. Hij voelde zwaar. Ik maakte open en keek met open mond naar al het geld in de envelop, er zat ook een brief in! Ik pakte de brief eruit.
Lieve Ca....y..
Je bent nu 16 geworden en dat betekend dat je naar de kostschool moet! In deze envelop zit 8.000 pond, daar kan je wel mee door. We hebben er lang voor gespaard en nu is het van jou!  Doe er mee wat je wilt, maar wees wel verstandig! We weten dat we er nu niet voor je zijn, maar we houden toch van je! Het spijt ons dat we je hebben weggegeven aan het tehuis maar we konden niet voor je zorgen! Ik (je moeder ) was 19 toen ik je kreeg, we waren net gaan samen wonen en hadden het niet breed! We konden amper voor onszelf zorgen en verdienden niet genoeg om nog een mondje te voeden. We hadden het geprobeerd maar hadden het zo druk met werken dat we geen tijd meer hadden voor jou. Nog een reden om je weg te geven. We kregen het niet over ons hart maar hebben het toch gedaan, omdat we inzagen dat jij zo geen fijne jeugd zou hebben! We hopen dat je het ons kan vergeven! Nu je oud genoeg bent kan je ons eens opkomen zoeken. Als je het vraagt aan de leiding geven ze je wel een antwoord!
Heel veel liefs,
We houden van je meer dan wie dan ook!
Je ouders

De tranen rolden over mijn wangen. Ze wilden me wel maar hadden gewoon niet genoeg geld! hoelang hebben ze dan wel niet moeten sparen voor die 8.000 pond?! Ik was ze heel erg dankbaar, en zou willen dat ik ze kon opzoeken. Maar dat kan nu niet meer! Ik veeg mijn tranen af en pak de andere fotolijstjes. Ik heb een foto van elise en ik, van het tehuis, en van mezelf toen ik met mijn oude pleeggezin op vakantie ging naar Italië. mijn groene ogen steken fel af bij mijn zongebruinde huid. Ik leg ze allemaal in mijn koffer en doe mijn voetbal erbij. O nee, mijn voetbal spullen! Ik pak snel mijn voetbal schoenen en scheenbeschermers onder mijn bed vandaag en leg ze bovenop mijn kleren. Dat ren ik naar de onderste lade van de ladekast en haal helemaal achterin mijn tenue en sokken tevoorschijn. Ik Prop alles in mijn koffer en klik hem dicht. Ik loop de kamer uit en kijk nog 1x achter om, dag mooie kamer!