The Frostfire Prince

||9|| De Zielbreker

Rae legde een hand op Elys' schouder en gaf haar een moederlijke glimlach. ''Wees niet bang. Je hebt niets verkeerd gedaan. Wanneer hij wakker wordt, zal ik jullie vragen proberen te beantwoorden. Tot die tijd is gekomen, kun je hier blijven om op hem te letten. Misschien dat dat zelfs verhelderend is.''

Rae's ogen twinkelden veelbetekenend, maar Elys snapte er niets van. Wat bedoelde de hogepriesters? Elys keek toe hoe Rae en Iana de kamer verlieten en deed wat de hogepriesters zei. Ze liet zichzelf in de stoel naast Ash zijn bed zakken en liet haar blik over zijn lichaam glijden. De asgrauwe kleur van zijn huid had weer plaatsgemaakt voor de kleur van karamel en het web van donkere aders was zo goed als helemaal verdwenen.

***

Er gingen twee dagen voorbij en Ash was nog steeds niet wakker geworden. Elys had het grootste deel van die tijd in een stoel naast zijn bed gezeten en gekeken naar het rijzen en dalen van zijn borstkas, iets wat haar geruststelde. Soms had Iana haar even mee naar buiten gesleurd om de rest van de Jade Tempel te bekijken. Met verbazing aanschouwde Elys de verschillende torenachtige gebouwen met spitse bogen en hoge ramen. Alle gebouwen die tot de tempel en de wooncomplexen daaromheen behoorden, waren door lange met planten begroeide bruggen met elkaar verbonden. Elys hoorde constant het stromen van rivieren en het geklater van watervallen om haar heen, iets wat ze heerlijk vond. Het gaf haar het gevoel dat ze meer dan ooit was verbonden met haar element. Ook was ze weer herenigd met Nhani die zich prima leek te vermaken met de andere lumaki. Elys was verbaasd geweest over de tientallen lumaki in alle kleuren van de regenboog die op het tempelcomplex woonden. De lumaki bleken de bewakers van de Jade Tempel te zijn; ze beschermden de inwoners en hielden ongewenste indringers buiten de deur. 

Naast het laten zien van de tempel had Iana haar ook meegenomen naar een afgelegen tempelgebouw dat aan een beekje lag. Het bleek Iana's trainingsruimte te zijn—ze was de enige priesteres met stuurtalent—en ze had erop gestaan om Elys meer te leren over helen. De priesteres was een geweldige lerares en af en toe deed ze Elys aan heer Nagaz denken. Ze hadden dezelfde zachte stem en een rustige geduldige manier van vertellen. Het denken aan haar leraar riep een vloed aan herinneringen van haar thuis op. Herinneringen die ze het liefst wegstopte in een achterkamertje van haar hersenen. Vooral Selin, Rhys en Kata bleven hardnekkig door haar hoofd spoken. 

Vermoeid van de training van Iana liep Elys terug naar Rae's huis om weer naast Ash' bed plaats te nemen. Toen ze de ronde kamer betrad, zag ze echter niet wat ze verwachtte. Het bed was, op verfrommelde lakens na, helemaal leeg en Ash zat in het open raamkozijn. Hij was wakker, dacht Elys opgelucht. Ze keek naar zijn donkere silhouet. Zijn haar zat warrig om zijn hoofd en hij was diep verzonken in het kleine boek dat in zijn handen was opengeslagen. Zijn benen bungelden gevaarlijk in de lucht en Elys hart kromp samen bij het idee dat Ash gemakkelijk meters omlaag kon vallen, recht het kolkende water in. 

Haar voetstappen weerklonken met een zacht geluid op de stenen vloer toen ze verbijsterd naar Ash liep. Hij schrok op, alsof iemand hem uit een droom had getrokken. Elys' ogen gleden naar het boek dat hij in zijn handen hield en zag, aan de binnenkant van het boek, een tekening van een jonge vrouw met sluik ravenzwart haar en lichte ogen. Ze keek met een serene blik half over haar schouder, alsof ze iets wist wat de kijker nooit zou weten. Onderaan de tekening was iets geschreven, maar voordat Elys ook maar een poging kon doen om te ontrafelen wat er stond, werd het boek haastig dichtgeslagen. Verbaasd keek ze op, recht in Ash' met donderwolken bewolkte ogen. 

''Je bent...wakker.''

Ash zijn gezicht vertoonde geen enkel spoor van emotie en hij zwiepte zijn benen over het kozijn om Elys vervolgens te passeren. Hij greep zijn tas die naast het bed lag.