Harry'nin garip bakışları altında geçen yemekten büyük keyif alan Louis sandalyesinde arkasına yaslanıp elini karnına koydu. Güzel bir şekilde yemeğini yemişti ve dolayısıyla karnı hafif bir şekilde şişmişti. Çocuklar yemeklerini yiyip içeriye gitmişlerdi. Sofraya ufak bir göz attı.Uzun zamandır ilk defa tek başına yemek yememişti.
David amcası ona küçükken yemek hazırlardı. Bazen birlikte, bazen de yine tek başına yerdi. David amcasını severdi. Ona bazen iyi davranmasa da...
Aslında Louis pek anlayamazdı.
|Flashback|
Louis, küçük elleriyle sandalyeyi zar zor sürükleyip dolabının önüne koydu. Sandalyeye tırmanmaya çalışırken, ellerini sandalyenin gövdesine koyup kendini sandalyenin üstüne çekti. Sandalyenin üstüne çıkmayı başardığında, gülümseyip el çırptı. Ayağa yavaşca kalkıp dengede durdu.
Amacı; dolabın üstüne giden kağıttan uçağını almaktı. Ayak parmaklarının üstüne basarak uzanmaya çalıştı. Bir elini de dolaba dayıyordu. Dilini ıssırarak dolabın üstünden sadece kenarı gözüken uçağa ulaşmaya çalıştı.
Ağırlığını parmak uçlarına verip elini mümkünmüş gibi daha da uzattı. İşaret parmağı yarım yamalak uçağın kenarına değiyordu. Başaramayınca sinirlenip, ayakları üstünde zıpladı. Bunun sonucunda altındaki sandalye arkaya düşünce, birden poposunun üstüne düştü. Önce olayın şokunu atlatıp sonra ağlamaya başladı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.
Aşağıdan evin kapısının kapanış sesi geldi. Daha sonra merdivenlerden gelen ayak sesleri. Bir süre sonra David amca odaya giriş yapmıştı. David şaşkın suratıyla yerde ağlayan küçük çocuğa ilerledi.
"Louis!" dedi. "Bu halin ne? Ne oldu?"
Ellerini çocuğun kafasına atıp okşadı. Louis ellerini gözlerinden çekip kazağının koluna gözlerini sildi. Gözlerini dolabının üstünde almayı beceremediği kağıt uçağı işaret ederek anlatmaya çalıştı.
David gözleriyle, Louis'nin gösterdiği yere baktı. Louis'ye oynaması için yaptığı, Louis'nin yarım yamalak yeşile boyadığı kağıttan uçağı gördü. Gülümseyerek ayağa kalktı. Mavi dolaba doğru ilerledi ve kolunu uzatarak uçağı yerinden aldı. Küçük Louis ağlamasını kesmiş vaziyette David amcasını izliyordu.
David küçük Louis'nin önüne çömelip uçağı ona uzattı. Louis uçağına kavuşmasına sevinerek gülümsedi ve elini kağıttan uçağa uzattı. Ama David amcası geri çekti. Louis sızlandı.
"Louis, bu yaptığın hiç iyi birşey değil evlat." David mavi gözlerini Louis'ye dikmiş onu uyarıyordu. "Ya düşerken kendini daha çok incitseydin?"
Ama Louis'nin tek düşündüğü kağıttan uçağını elinden almaktı. Elini tekrar uzatıp almaya çalıştı. David tekrar çekince sinirlenip kollarını önünde birleştirdi ve kafasını yana çevirdi. David gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdı. Ama hatasını anlaması gerekiyordu.
"Cezalısın küçük adam." dedi. "Uçağın bir süre bende."
David'in söylediği şeyle anında önüne dönen Louis dudaklarını büktü.
"Özür dilerim, David amca!"
David bu sözü çok kez Louis'den duymuştu.Onu affediyordu. Ama her defasında hatalarını tekrar ediyordu. Gözlerini sulu mavi gözlere çevirip başını olumsuz anlamda salladı. Louis sinirlenip ayağa kalktı.
"Annem olsaydı bana asla ceza vermezdi!" Ayaklarını yere vurdu.
David acı bir şekilde gülümseyip Louis'yi dinlenmeyip odadan çıktı ve kapısını kapattı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
dark sail
Fanfiction"bazen tüm acıyı hatırlıyorum. bu yaralar iyileşecek gibi gözükmüyor. merak ediyorum, daha ne olabileceğini. kalabalık bir odada, yapayalnız hissediyorum. kendi kendime düşünüyorum, korku, pişmanlık, yalnızlık... benim bundan kaçışım yok." "hâlâ kal...
