He's so Damn Possessive (Completed)

Chapter 26

Steph's POV

Laurence is so mad, so damn mad at ramdam ko iyon. Pagkatapos ng eksena kanina ay bigla na lang nya akong hinila palabas ng restaurant.

Ni hindi ko na nagawang magpaalam kina Camille at mag sorry kay Clark.

I took out my phone and sent a message to Camille. I told her to apologize to Clark on behalf of me.

Nang maisend ko ang text ay itinago ko na lang muli ang cellphone ko.

Napatingin ako kay Laurence. Mahigpit ang hawak nito sa manibela. I chose not to confront him dahil alam kong magcaclash lang kami.

His face is so dark.

Tumingin na lamang ako sa bintana nang tumigil ang kotse sa stop light.

Narinig ko ang marahas niyang pag buntong hininga na tila pinipilit kumalma

"Are you scared of me now?"

Napalingon ako sa gawi nya. Diretso lang ang tingin nito sa daan.

I smiled and touched the back of his hand na nakapatong sa kambyo ng sasakyan.

"Can you tell me why you did that?" Mahinahon kong tanong dito.

"I am f*ckin jealous Stephanie. Who's that bastard?" Madilim ang itsura nito nang tumingin sa akin. Pero sa halip na matakot ay natawa ako.

"Don't laugh at me sweetheart or I might take you right here right now"

"Okay okay. Relax Laurence. Clark is our best friend way back in college. He's more like a kuya to us. And don't worry. He already had a fiance."

Pinaandar na nito ang sasakyan pero maya maya ay tumigil din ito sa tabi ng daan.

"He's touching you" hindi pa rin nawawala ang pagka kunot ng noo nito.

And so I reached for his face and fixed the crease on his forehead. I cupped his face and looked at him straightly.

"It's nothing okay? You trust me right?"

"I trust you. But I don't trust motherf*ckers around you."

Hinawi nya ang ilang hibla ng buhok na tumabing sa mukha ko.

"You are mine, only mine" his husky voice is like music to my ears. Seductive.

"Yours" mahinang tugon ko.

He reached for my lips and kissed it, nibbling it. Nanunudyo, nang aakit. His tongue seeking for entrance which I gladly welcomed.

We are both panting after the kiss. Pinagdikit nya ang noo sa akin and stared at me deeply.

"I told you, I am so damn possessive, sweetheart"

---------

"Laurence, 5 pm na. Kailangan na nating umalis" pangungulit ko dito. Kanina pa ako dito sa opisina nya at nakatambay.

After that restaurant incident ay dito na kami dumiretso at nakatambay na lamang nya ako dito sa opisina nya.

Bored na bored ako at walang ginawa kundi mag cellphone. Dahil itong lalaking ito ay nakasubsob sa trabaho. Sayang nga at naka additional off din pala si Shey. Wala tuloy akong makakwentuhan.

"Five more minutes. I'll just finish this" wika nito at tila naguilty naman ako dahil mukhang pagod na pagod ito.

Hindi na ako nangulit at hinayaan na lamang siya.

Ilang minuto pa ay tumayo na din si Laurence.

"Let's go sweetheart" inilahad nito ang kamay sa harap ko na syang tinanggap ko naman. Pero nang makalabas kami sa opisina nya ay agad ko ding binawi ang kamay ko.