Date Me In Nuvali (Santa Rosa Series #1)

Chapter 28

SEAN'S POV

Nagulat ako ng bumungad sakin sila Mommy at Daddy na binibigyan ako ng mga suspicious na tingin.

"Sean panay alis mo ah? Imposibleng nasa office ka lang lagi. You can't trick us." nakataas na kilay na sambit ni Mommy sakin. Kaya nakaramdam ako ng matinding kaba dahil dun. At pinilit kong di mahalata nila.

Galing kasi ako sa pakikipag meet up kay Sophia, I help her to find a shelter. Naglayas siya sakanila because her adoptive ate ay pinipigilan siya pumunta rito sa Santa Rosa. And I can't blame her, because all her life siya na nag-alaga sa kapatid ko.

"Umamin ka anak, nambabae ka ba?" deretsahang tanong ni Daddy dahilan para manlaki ang mata ko sa gulat.

Mambabae, the hell?

"D-Dad? Why would I do that?" di makapaniwalang sambit ko sakanya.

"Just tell us, Sean. Di ka namin pinalaking naglilihim samin. Saan ka lagi nagpupunta after works? Imposibleng kay Janella, dahil alam kong di muna siya nag papa istorbo sa kahit sino because of her upcoming exams. So tell us, don't try to lie." seryosong sambit ni Mommy kaya para na kong matutumba sa kinatatayuan ko.

Sa mga oras na to, parang gusto ko nalang maglaho bigla sa kinatatayuan at lamunin ng lupa.

Nangako ako kay Sophia that I never tell to our parents. Pero goddamn it, it so hard. At natatakot din ako sa maaari nilang reaksyon pag nalaman nilang all this time, ang inakala nilang patay ay buhay pa.

Hanggang sa nagbalik sa alaala ko nung gabing umiiyak si Mommy ng malamang wala na ang kakambal ni Stepahne. I will never forget that day, because that day is so unforgettable.

"Kuya please, promise me that you will never tell them about me please?"

"Okay, but please update me always about you."

"Thank you, Kuya. Ayoko nalang talaga makagulo sa pamilya natin, lalo na ngayong maysakit si Steph."

"No worries, pero everything will be happier sana if our family will know you."

"Pero, Kuya.."

"I understand, eat your food na lalamig na yan sige ka."

"Sean, answer us!" Mom almost shouted kaya nataranta na ko at nasabi ko na ang di dapat masabi.

"S-Shayne is alive." wala sa sariling sambit ko. At natulala sila dahil dun, at para silang naubusan ng boses ng marinig iyon mula sakin. Habang ako ay napapikit nalang at di ko mapigilang maluha.

"Stop giving excuses, Sean. Ginawa mo pa talagang rason ang patay mong kapatid.." di makapaniwalang sabi ni Mommy sakin. "..huh? Can't believe you!" dagdag niya pa.

"But I'm telling the truth here. She's alive and just accidentally her on the other day and even me hindi ako makapaniwala. But I can't deny na magkamukha sila ni Steph. And I found out that she was kidnapped and dahil natatakot yung hospital na masira sila they show us a death baby. And that's not Shayne.." garalgal na sambit ko sakanila dahil di ko mapigilang maluha. Until now, I still can't believe that Shayne is alive and she's just always there trying to see us but never try to approach us. ".. she's f*cking alive and exist all these years ng di natin nalalaman." dagdag ko pa.

"S-Sean." Mom whispered. Akmang magtatanong pa sila ng biglang..

Narinig namin ang malakas na iyak ni  Shaira. At umiiyak tong lumapit samin, kaya napalingon kami at dagliang nilapitan siya.

"Baby why are you crying what happened?" halos natatarantang tanong ni Mommy kay Shaira.

"Ate Steph, si Ate Steph po. Dalhin po natin siya sa ospital." umiiyak na sambit niya samin. When I heard Steph name ay nanakbo na ko paakyat sa taas, halos magkadapa dapa na ko dahil dun pero di ko yun ininda. Pagdating ko sa kwarto ni Steph, hirap na hirap siya huminga at namumutla na kaya wala sa sariling binuhat ko siya agad.

Please lumaban ka, Steph.

Umiiyak na ko at nanakbo na talaga ako pababa. At kasunod ko naman sila Mommy, Daddy at Shaira na nag-iiyakan na.

"Kuya, p-pagod n-na k-ko. C-can I rest? Can I sleep?" nahihirapang sambit ni Steph samin.

"Steph no, please don't close your eyes. Dadalhin ka namin sa hospital, lumaban ka please." umiiyak na sambit ni Mommy habang hinahawakan ang mukha ni Steph. We are currently on the car, and driving papuntang hospital.

"Steph please, lumaban ka please. Don't ever close your eyes." garalgal na sambit ko at pilit pinapakalma ang sarili dahil nagmamaneho ako.

"Ate Steph, baby shai still need you. Please fight po ikaw." rinig kong sabi naman ni Shaira na namumula na ang mukha kaiiyak.

Pagdating namin sa hospital ay inaassist agad kami dahil may tinawagan sila ni Dad while on our way. At dineretso agad siya sa ER, kaya naiwan kami sa labas at umiiyak. Si Mommy ay halos di na mapigilan ay sobrang hagulhol na. Lahat kami ay wala na sa sarili at miski ako malapit na rin bumigay.

I'm so thankful na kahit alam kong nasasaktan din si Daddy at gustong umiyak he still trying to brave for us kitang-kita ko yun.

At nakadungaw lang kami lahat sa glass window ng ER, at kanya-kanya kaming iyakan ng ginagamitan siya ng parang plantsa at parang nirerevive na siya. At naririnig namin ang maingay na tunog ng machine kung saan nag 50-50 na siya.

No please, oh God save my sister.

"The patient is having cardiac arrest, please revive her. Charging the paddles to 300." Nurse said. And with that we heard a sound of defibrillator charging.

"Clear!" Doctor shout, and with that we hears the sound of defibrillator shock.

Nakailang ulit pa sila ngunit di pa din nagreresponse si Steph. Di ko na rin namalayan na nagdating na mga kaibigan maliban kay Christian at lahat sila ay umiiyak at umaasang marerevive si Stepahne.

At halos sabay sabay kaming napasigaw ng may marinig kaming mahabang pause at tsaka nagsteady ang beeping sound ng monitor ni Stepahne. Kaya para kaming nabuhayan.

She fight, she hear us.

"Doc, we have a heartbeat. The patient is back." sabi ng Nurse. Kaya napangiti ang Doctor sakanya.

Thank you for fighting, Steph!

STEPAHNE'S POV

"Are you ready, Steph?" he asked and smile on me.

"Oo naman basta ikaw, you're the best thing happened to me Aiden." I whispered on him

"Sumama ka na sakin, Steph. Let's stay here and spend the rest of our lives here." he said kaya napangiti ako.

Nakatitig ako sakanya at tsaka siya ningitian.

"Yes, Aiden. I choose you!" sagot ko.

Kaya tumayo kami at nilibot ang buong Nuvali. Para sakin ang payapa ng lahat, walang problema at sobrang refreshing ng buong area. At wala ng sasaya pa pag si Aiden ang kasama ko.

"Stepahne, lumaban ka please!"

Even if, wait what? Kaninong beses yun, sino sila? Kaya nilingon ko ang paligid pero wala namang akong nakita.

"Ate Steph. Ate ko!"

"Steph, please we still need you here."

Ano ba tong mga naririnig ko? Who they are? Sino sila?

And why they know my name?

"Steph okay ka lang?" Aiden asked me kaya napabalik ako sa ulirat.

"Wala, tara na and let's sit there." I answered at di nalang pinansin ang mga naririnig kong boses kanina.