Date Me In Nuvali (Santa Rosa Series #1)

Chapter 26

SEAN'S POV

Tuluyan naming naayos ni Janella ang relationship namin, at we spend more time together here. Until we decided to go back to the Philippines. 

"Magpahinga ka agad pagdating sainyo ah." bilin ni Janella bago bumaba ng car ko. Kaya ningitian ko siya, di pa rin ako makapaniwala that we managed to get back together after all that problem.

"Yes, madam. Ikaw din, take a rest." sagot ko sakanya, kaya ngumiti siya sakin at tsaka tuluyang pumasok na sa bahay nila at ng di ko na siya matanaw pa ay tsaka ako tuluyang umalis.

At pagdating ko sa street papasok samin ay may natanaw akong babae sa gate. Who she is? Nakatanaw lang siya sa bahay namin at tila pinagmamasdan lang ito. Nakatingin lang ako sakanya habang patuloy na minamaneho ang kotse ko, hanggang sa tumigil ako sa tapat neto at tsaka bumaba.

Pagbaba ko ay nakatalikod pa din siya kaya tinawag ko siya, mukhang nasa malalim na pag-iisip siya at hindi ako napansin. At tila huminto ang mundo ko ng humarap siya sakin.

"S-Steph?" pabulong na sambit ko at ng mapansin kong parang may iba sakanya at hindi siya sa Stepahne ay natulala nalang ako.

"S-Sorry, hindi dapat ako naparito.." utal na bulong na sambit niya. Tinititigan ko lang siya at pinagmasdan at lalo kong napatunayan sa sarili ko na hindi siya si Stepahne. Tarantang-taranta siya. "..sige po, aalis nalang po ako pasensya na po talaga." dagdag na sambit niya at akmang tatalikod na ng magsalita ako kaya napatigil siya at napalingon sakin.

"S-Sino ka? Alam kong hindi ka si Stepahne?" wala sa sariling tanong ko at tila nanumbalik sa isip ko ang panahon na sinabi samin sa hospital na wala na ang kapatid ko, at ang kakambal ni Stepahne.

"No, nagbibiro lang kayo doc diba? Buhay pa ang anak namin buhay pa siya." sigaw ni Mommy habang nakatingin sa wala ng buhay na sanggol.

"Sorry, Mrs. Garcia. When we put her in babies room, we noticed na hindi na siya humihinga." paghingi ng pasensya ng doctor kay Mommy. Patuloy na umiiyak si Mommy, at si Daddy ay patuloy siyang inaalo.

At habang ako sa murang edad ko ay nakatitig ako sa buhay pa, si Stepahne. 

"No, doc. Bawiin niyo yan, do something please. Please bring back Shayne life, please?" nakikiusap na sambit pa ni Mommy pero umiling lang ang doctor at bumalik sa wala ng buhay na si Shayne.

Yes, Shayne is supposed to be her name. 

"Shayne Jen Garcia. Time of Death, 3:00 pm." sambit ng doctor, kaya lalong napahagulhol si Mommy. Habang ako ay di ko namalayan na bumabagsak na pala mga luha ko. I lost my sister, I lost her.

Lumapit ako sa kung nasaan si Stepahne ay umiiyak, na tila kahit sanggol pa lang siya ay naramdaman niya ang pagkawala ng kakambal niya. Umiiyak siya, at dahil di okay sila Mommy ngayon ay gumawa ako ng paraan para mapatahan si Stepahne.

"Hi baby Stepahne, I'm your Kuya Sean. Pinapangako ni Kuya sana na aalagaan kita at di ko hahayaang pati ikaw ay mawawala din samin. So stop crying na okay?" I whispered on her at tsaka siya pinagmasdan.

"I'm Sophia, the twin of Stepahne." sagot niya at tsaka humarap sakin, bakas sa mukha niya ang matinding kaba at taranta. 

Mukhang wala talaga siyang balak magpakita based sa reactions niya, nagkataon lang talaga at nakita ko siya dito ng di sinasadya.

But di ko pa rin alam kung anong tamang maramdam ko sa mga oras na to, at paanong buhay pa siya?

I see it clearly wala ng buhay ang kapatid ko sa hospital nun, I even heard the doctor announcing her time of death that time.