Benim için 13 saattir tanıdığım bir adam olduğunun farkında değildi. Yaşadığımız şeylerin artık sadece ona ait hatıralar olduğunu kabullenmiyordu.
"Başımızdaki beladan kurtulduğumuzda babam gelip beni alacak ve ben evime döneceğim Ruslan, yani Türkiye'ye"
Tane tane ve sakince kurdum cümlemi, yine de çare etmemişti. Boynundaki damarlar gün yüzüne çıkıp, bakışları alev aldığında ikinci bir sinir patlaması yaşamasından korkuyordum.
"Değil baban bir ordu gelse seni benden alamazlar, 5 kurşun değil 50 kurşun bile yesem bırakmam seni Hazan!"
Başıma ani bir ağrı saplandığında bacaklarım beni taşımamış, dizlerimin üzerine çöküvermiştim. Bir anda beliren sesler kulak zarımı patlatacak şiddetteydi. Ellerimle kulaklarımı kapatmak bile bir nebze olsun bastırmamıştı gürültüyü.
Benimle birlikte yere çöken Ruslanı görebiliyor ancak duyamıyordum. Ardı ardına patlayan silahlar sağır etmişti sanki beni.
'5.isabet' '5.isabet' '5.isabet' Silah sesleri, bağırışlar ve onca gürültünün arasında duyduğum tek şey ardı ardına hiç durmadan tekrarlanan 5.isabet cümlesiydi.
Ruslanın "Doktor!" haykırışlarını duyarken gözlerim kendini karanlığa bırakmıştı.
Yeniden gözlerimi açtığımda Ruslan ve Doktor başımda dikiliyordu.
"İyi misin Hazan" Sabah geçirdiğim atakta korktuğu kadar korkmuştu yine.
Dışardan bakıldığında değil bir korku, hiçbir insani duyguyu yaşamıyormuş gibi görünen adam aynı gün içinde ikinci kez iliklerine kadar hissetmişti korkuyu.
Tanrı bana hayatı yeniden bahşederken onu hatıralarımdan bile yok etmişti. Ama ona her defasında kollarında öldüğüm günü yeniden yaşatacak gibiydi.
Doktor elindenki ışıkla göz bebeklerimi kontrol ederken Ruslan ısrarla nasıl olduğumu sormaya devam ediyordu.
"İyiyim" dedim. Sadece biraz halsizdim.
Doktor elindeki dosyaya bir şeyler yazdıktan sonra hemşireye bana iğne yapmasına söyleyip Ruslanı dışarıya çağırmıştı.
Biraz önce Ruslana kur yapan hemşire şimdi bana iğne yapıyordu.
"Ruslan Beyede sakinleştirici yaptık ama etki etmedi"
Konuşmak için benden cevap ya da bir tepki beklemeden devam etti.
"Böyle adamların bir kadına bu denli bağlı olduğunu görmek şaşırtıcı"
"Böyle adamlar derken"
Kadın ciddi misin der gibi yüzüme baktı.
"Bilirsin işte istediği her kadına sahip olabilecek türden erkekler"
İğneyi koluma batırdığında bütün vücudum kasıldı. Söylediği gibi eli hafif falan değildi.
"Senin yerinde olmak isteyen kadınlarla dolu Rusya, Ruslan Ahmalov'un bu denli aşık olduğunu bilseler kahrolurlar"
Senin olduğun gibi mi demek istedim ama vazgeçtim.
"Pamuğu bir kaç dakika daha bastırın. Geçmiş olsun"
Hemşirenin odadan çıkmasının ardından ayağa kalkıp, koltuğun üzerinde duran montumu üzerime geçirdim.
O sırada odaya giren Ruslan beni ayakta görmeyi beklemiyordu.
"Neden kalktın"
Montun altında kalan saçlarımı çıkarıp önümü kapattım.
"Gidelim artık. Annem meraktan deliye dönmüştür"
Eliyle geçmem için kapıyı işaret ederken aynı zamanda da söyleniyordu.
"Hayatının önceliğine başkalarını koymayı ne zaman bırakacaksın merak ediyorum"
