"Kapatma gözlerini yalvarırım kapatma"
"Şu siktiğimin gaz pedalına daha sert bas!"
Bütün hissiyatımı kaybettiğimde, sonsuz bir uyku çağırıyordu bedenimi.
Eğer tam şuanda ölüyorsam, okumadığım bütün kitaplarımdan özür dilerim, yarıda bıraktığım bütün filmlerden, dans edemediğim bütün bestelerden.
Sözümü tutamadığım Anna'dan.
Özür dilerim.
İsimlerini bile bilmeden ölümüne sebep olduğum o iki genç adamdanda varsa şayet ölümden sonra bir hayat, orada af dilemek isterim.
Beni içine çeken bu tatlı uykuya direnmek istemiyordum.
"Hayır! Hazan! Hayır! aç gözlerini ölemezsin aç gözlerini"
"ÖLÜYORR lan ÖLÜYORRR!"
***
Kalbimin belli belirsiz atışlarını, boğazımın bir damla suya bile muhtaç kuruluğunu hissettiğimde, sanırım henüz ölmemiştim.
Gözlerimi açmak için kendimi ne kadar zorlasamda başarılı olamamıştım, sanırım tanrının hala tereddütleri vardı.
Gözlerimi açtığımda, bu yaşadığım iki ay kötü bir kabus değilse eğer, Tanrım! Beni bu savaştan galip çıkarma.
Hayata döner dönmez duyduğum ses, bu hale gelmeme sebep olan adama aitti.
"Neden hala açmıyor gözlerini"
"Şimdi kendine gelmek üzeredir Ruslan Bey"
Duvardan yansıyan ışık gözlerimi kör etmeye kararlı gibiydi. Boğazımdan zorla çıkarabildiğim bir sesle su istemeye çalışmıştım.
"Su"
"Su istiyor, su getirin! İvan çabuk su alıp gelin"
"Sakin olun Ruslan bey burada su"
"Bırak! Sen verme, senin su vermen yüzünden bu halde zaten Hazan"
"Ben tekrar özür dilerim"
Ruslanın, bu halde olmamın sebebini Anna'nın bana su vermesi olduğunu düşünüyor olmasını gerçekten aklım almamıştı.
"Bana ver şu suyu"
"Ben doldurayım isterseniz, elleriniz titriyor"
Eğer birazcık gücüm olsaydı biriniz verin artık şu suyu diye bağırırdım.
Saçlarımdan sürükleyen adam, canımı yakmamak için elini omzumda koyacağı yeri bilememişti.
Yavaş hareketlerle doğrulmama yardım ettiğinde aynı titiz haraketlerle bardağı uzattı dudaklarıma.
Ben bütün okyanusları içmek isterken, doktor şimdilik bir yudum yeterli dedi.
"Parmağımı takip edin Hazan Hanım. Şimdi yukarı bakın, durumunuz iyi görünüyor ama çok kan kaybettiniz. Ruslan Bey kısa sürede bütün İspanya'yı ayağa kaldırıp kanı hızlıca bulamasaydı şimdi çok farklı bir konuşma yapıyor olabilirdim. Neyse ki tam vaktinde yetiştirdi."
Ruslan'a gülümseyen yüzünü bana çevirse belki anlardı konuşmadan bile gözlerimin anlatabildiklerini.
"Yinede sizi tedbir amaçlı bir gece daha müşahade altında tutacağız. Yarın sabah durumunuzda herhangi bir değişme olmazsa ve psikoloğumuzda onay verirse sizi taburcu edeceğiz."
Psikoloğa ihtiyacı olan asıl kişi atlamıştı hemen söze. "Psikolog ne alaka"
"İntihar vakaları için hastanemizin zorunlu prosedürü."
