SÜVEYDA

S|46. BÖLÜM

YEPYENİ BİR BÖLÜME HOŞ GELDİN ❤️

BU BÖLÜM ÖNCE Kİ BÖLÜMÜN SAVAŞ'IN AĞZINDAN ANLATILDIĞI BİR BÖLÜMDÜR.

ŞİMDİDEN KEYIFLI OKUMALAR😊

LUTFEN VOTE VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYALIM :)

♧Güneşimi kaybettim, gözlerini görmem gerek.♧

$

SAVAŞ ULUHAN

Yirmi sekiz yıllık hayatımın en zor geçen, her bir yeni güne daha büyük bir acı ve özlemle uyandığım bir aylık süreci geride bıraktım. Yüzünü görmeden, kokusunu almadan, sesini duymadan geçen koskoca bir ay.

Söylerken ne kadar çabuk bitiyordu. Oysa ki bana yıllar gibi gelmişti bu bir ay. İçimde ki iki duygunun savaşını dinledim sürekli.

Gurur ve özlem.

İkiside o kadar güçlü duygulardı ki bazı günler kafam patlayacakmış gibi hissediyordum.

Dönmek istiyordum. Her geçen gün daha fazla dönmek istiyordum ama kendimi durduruyordum. Sevdiğim kadının bana güvenmiyor oluşu büyük bir boşluk yaratmıştı içimde. Benim her şeyi göze alıp onun yanında olmak isteyişimin yanında, daha hamile olduğunu bile söylemeyip, bebeği benim bile haberim olmadan aldıracak olmasını kaldıramıyordum.

Basit değildi. Bu kadar basit olmamalıydı. Tıpkı o gün Umay'a arkamı dönüp gitmek nasıl basit olmadıysa.

"Daldın yine."

Sigaramdan son bir nefes çekip kül tablasında söndürdüm ve ayağa kalktım. Merve'yi aramam gerekiyordu. Son iki haftadır yaptığım gibi onu arayıp Umay'ı sormalıydım.

"Savaş sana diyorum. Duyuyor musun?" Bir aydır katlanmak zorunda kaldığım Ecem'in ikinci ikazıyla ona doğru döndüm.

"Ne var yine Ecem?" diye sordum. Beni arayacakları son yer burası olduğu için Ecem'de kalıyordum. Kendi oturduğu koltuktan kalkarak önüme doğru yürüdü. Elini kaldırarak yanağıma koydu.

"Bunu yapma artık kendine. Sana yalan söyleyen bir kadının ardından üzülüp durma. Eğer sana gerçeği söylemeseydim çoktan bebeği aldırıp hala bir şey yokmuş gibi davranmaya devam edecekti. Bir ay oldu Savaş." dedi yüzümü inceleyerek. Bundan vazgeçmiyordu. Kolunu tutarak kendimden uzaklaştırdım.