Süveyda, kalbin üstündeki siyah benek demektir. Kalpteki gizli günah merkezi...
Sen, ben, onlar aslında hepimizin kalbinde bir yerlerde bu gizli günah merkezi vardır.
Bazımız bastırır, bazımız bastıramayız... Bazımız iyi olmayı seçer, bazımız kötü...
YINE UZUN BİR BÖLÜMLE GELDİM :) UMARIM KEYİF ALARAK OKURSUN.
LÜTFEN VOTE VERMEYİ VE SATIR ARASI YORUM YAPMAYI UNUTMA :*
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
"~Çok karanlık bir cümlede durmuş gibiyiz.~"
§
Kalp gözüyle bakmak, size insanların gerçek kişiliklerini görmenizde yardımcı olur. Aslında dışarıdan göründüğü kadar sert olmadığını görebilirsiniz.
Beden yalan söyleyebilir bazen ama gözler asla yalan söylemez. Gözler her zaman doğruları anlatır size.
Bu gerçekleri görebilmek için sadece bakmak için bakmamak gerekir. Görmek için bakmak gerekir.
Bu benim Savaş'ı ikinci görüşümdü. Ve ikiside bana dışarıdan gösterdiği kişi değildi.
Havanın aydınlanmasına saatler kaldığı sırada eve varmıştık. Savaş bu işi her nasıl temizliyorsa birilerinden yardım aldığı ortadaydı. Bir yerin temizlenmesi gerektiğinde telefonundan birine mesaj atması dikkatimden kaçmamıştı. Cem'i öldürdüğünden beri de ağzını bıçak açmamıştı. Ben de bir şey sormamıştım zaten.
Ayça'yı benim yattığım odada ki yatağa yatırdıktan sonra üstünü örttüm. O kadar yorgundu ki yolda gelene kadar hep uyumuştu. Odaya kadar yürümesine yardım ederken kendinde bile değildi. Ayça uyurken bir süre yüzüne baktım. Kim bilir Cem denen heriften neler çekmişti. Uyandığında ona her şeyi soracaktım. Kolay şeyler yaşamadığı, bana gerçek yüzünü gösterdiği her anda kendini belli etmişti. Neyse ki Cem, artık hak ettiği yerdeydi.
Derin bir iç çekişten sonra yavaş yavaş doğmaya başlayan güneş Ayça'yı rahatsız etmesin diye pencereye doğru yürüdüm ve perdeleri kapattım. Cem'in yanağımda çakıyla açtığı yara neredeyse kurumuştu ama hala sızlıyordu. Bir an önce pansuman yapmazsam mikrop kapabilirdi.
Odada ki lavaboya girdim ve yarayı iyice temizledim Odadan çıkıp kapıyı örttüğüm de pansuman çantasının olduğu yere doğru gittim. En son Savaş'ın eline pansuman yaptığım için nereye koyduğumu biliyordum.
Koyduğum dolabı açtığımda pansuman çantası içinde değildi. Kaşlarımı hafif çatmış şekilde dolabı karıştırmaya devam ettim ama bulamadım. Zaten uykusuzluktan iyice gerginken normalden daha hızlı bir şekilde dolabı kapattım.
Kendi evim olmasa bile alınan şeyin tekrar yerine konmaması beni aşırı sinirlendiriyordu. Bu evde ben dışında sadece Savaş olduğu içinde muhtemelen o almış ve tekrar yerine koymamıştı. Sakin kalmaya çalışarak Savaş'ın odasına doğru yürümeye başladım.
